Spoil NieR Gestalt/Replicant Part 26 บางอย่างที่พิเศษมาก (ฉากจบ C+D)

 
ฉากจบ C กับ D ของเกมนี้ จะมีเนื้อเรื่องช่วงก่อนฉากจบจะเหมือนเดิมทุกประการค่ะ เพียงแต่ต้องทำเงื่อนไขเก็บอาวุธทุกชิ้นที่มีในเกมให้ครบ พอเราชนะชาโดวลอร์ดได้จะมีเนื้อเรื่องต่อจากฉากจบแบบก่อนๆ ซึ่งจะเป็นบทสรุปเรื่องราวของไคเน

หลังจากที่เนียร์สามารถล้มชาโดวลอร์ด และช่วยเหลือโยนาห์ได้แล้ว สองพ่อลูก/พี่น้อง ก็ยืนมองดวงอาทิตย์ด้วยกันอย่างมีความสุข ภาพที่เห็นทำให้ไคเนที่กำลังมองอยู่ห่างๆ อดยิ้มไม่ได้ ในที่สุดชายที่เธอร่วมเดินทางฝันฝ่าอุปสรรคมาด้วยกันก็มีความสุขกับคนที่เขารักเสียที แม้ความสุขนั้นจะไม่ได้รวมเธอเข้าไปด้วยก็ตาม

หญิงสาวจับแขนข้างที่เป็น Shade ซึ่งกำลังแผ่ไอสีดำไว้แน่น

ไทเรนน์ : [เอาล่ะ... เป็นอย่างนี้พอใจแล้วใช่ไหม]
ไคเน : อืม ข้ายินดีกับพวกเขาจริงๆ

หญิงสาวเอ่ยกับสิ่งมีชีวิตในร่างก่อนผละตัวตั้งใจจากไปเงียบๆ ทว่า Black Scrawl กลับยิ่งเด่นชัดบนร่างกาย ความเจ็บปวดทำให้เธอเริ่มเดินต่อไม่ไหว

ไทเรนน์ : [เธอก็รู้ใช่ไหม สาวน้อย ว่า Black Scrawl นั่นเกือบทำให้เธอคงตัวของตัวเองไว้ไม่ได้แล้ว]
ไคเน : อืม ข้ารู้

ไทเรนน์ : [แต่เxยเอ้ย เราสนุกกันสุดๆ เลยว่าไหม ได้ฆ่า ฆ่า ฆ่า แล้วก็ฆ่า สนุกจนอะไรก็ฉุดไม่อยู่แล้วเนี่ย]

ไคเน : อืม... โอ๊ย

ไคเนงอตัว บิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด พยายามควบคุมพลังของสิ่งมีชีวิตในแขนข้างซ้ายเอาไว้

ไทเรนน์ : [เดี๋ยว... ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ นี่มันไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย ฉันอุตสาห์ทำให้เธอกลายเป็นเครื่องจักรสังหาร ทำให้ทั้งโลกวุ่นวายสิ้นหวัง แต่ทำไมตอนนี้ฉันถึงได้รู้สึกว่างเปล่าอย่างนี้ล่ะ ไม่เห็นเข้าใจเลยสักนิด]

หญิงสาวอดกลั้นเต็มที่ที่จะไม่ร้องออกมา ในที่สุดเธอก็เริ่มควบคุมตัวเองได้ เธอเงยหน้าขึ้น พยายามออกเดินต่อ แต่ไม่วายที่จะล้อเลียน Shade ที่อยู่ในร่าง

ไคเน : ขอโทษนะ สาวน้อย บางทีฉันอาจจะเป็นคนดีกว่าที่เธอคิดก็ได้
ไทเรนน์ : [หยุดเลยนะ อย่ามาทำกับอย่างนี้กับฉัน ฉันเกลียดตอนที่มีคนมาทำดีด้วยที่สุด ฉันจะกลืนกินเธอให้หมด สาวน้อย จะกินให้หมดเลย!]

สุดท้ายไคเนก็ไม่สามารถก้าวขาต่อไปได้อีก ขณะนั้นเองเนียร์ที่กำลังดื่มด่ำกับช่วงเวลาแสนสุขก็เพิ่งสังเกตเห็นเธอ เขารีบเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง

เนียร์ : ไคเน เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า
ไคเน : ฟังให้ดีนะ เจ้า Shade ในร่างของข้ากำลังมีพลังเพิ่มขึ้น แล้วตอนนี้ข้าก็หยุดมันไว้ไม่ได้แล้ว อีกไม่นาน... อีกไม่นานแล้วจริงๆ... ข้าก็จะคลั่งควบคุมตัวเองไม่ได้

ไทเรนน์ : [ฉันทนต่อไปไม่ได้แล้ว…]

เนียร์ : ไคเน เจ้าต้องสู้นะ เจ้าจะต้อง...
ไคเน : ช่วยหุบปากแล้วฟังข้าดีๆ ได้ไหม

หญิงสาวล้มลงคุกเข่ากับพื้น ไม่ว่าตอนนี้เธอจะพยายามควบคุมตัวเองแค่ไหน ไอสีดำและ Black Scrawl ก็กลับยิ่งรุนแรงขึ้น ร่างของเธอค่อยๆ โปร่งใส เข้าสู่การกลายเป็นวิญญาณ และเสียงของเธอก็เริ่มกลายเป็นเสียงของ Shade

ไคเน : ตอนนี้เอมิลไม่อยู่แล้วนะ ไม่มีใครที่จะช่วยหยุดข้าได้อีกแล้ว เพราะฉะนั้น ได้โปรดเถอะ ก่อนที่ข้าจะกลายเป็นอย่างนั้น... ข้าอยากให้เจ้าฆ่าข้าซะ นี่เป็นคำขอสุดท้ายของข้า...

เนียร์มองร่างของหญิงสาวด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ ไคเนค่อยๆ ถูกไอสีดำกลืนกินตัวของเธอไปทั้งหมด และเมื่อพลังระเบิดออก เธอก็ได้กลายเป็น Shade เสียแล้ว แม้ร่างกายจะขยับออกไปทำร้ายคนที่พบ แต่หญิงสาวก็ยังเหลือสติของตัวเองอยู่ภายในร่างที่เธอไม่อาจควบคุม จึงพยายามห้ามคนที่น่าจะควบคุมร่างกายตัวเองไว้

ไคเน : [ไทเรนน์ ข้าไม่อยากทำร้ายเพื่อนของข้านะ]
ไทเรนน์ : [เวรเอ้ย สาวน้อย นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะหยุดได้นะ ถ้า Gestalt สูญเสียการควบคุมไปแล้วล่ะก็ ก็จะเสียตัวตนไปด้วย ความทรงจำของเธอกับฉันจะถูกลบออกทั้งหมด]

Shade ปฏิเสธว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ฝีมือตนเอง แม้จะไม่มี Replicant ของตัวเอง แต่ Gestalt ก็เข้าสู่สภาวะ Relapse ได้เช่นกัน มนุษย์ที่แท้จริงล้วนโดนคำสาปมืด หากไม่รีบรวมเป็นหนึ่งกับกายเนื้อ ร่างวิญญาณของพวกเขาจะคลุ่มคลั่งขาดสติ แม้ตอนนี้ไทเรนน์จะยังคงรู้สึกตัว แต่ก็ไม่สามารถควบคุมร่างของหญิงสาวได้อีกต่อไปแล้ว

ไคเน : [ร่ะ เร็วเข้า...หนีไป หนีไปซะ]

ไคเนบอกเนียร์ขณะที่ร่างกายของเธอเริ่มปล่อยพลังโจมตี ทว่าเนียร์ไม่อาจทิ้งอีกฝ่ายไปได้ เขาไม่อยากสูญเสียใครไปอีกแล้ว และเขาสาบานว่าจะต้องหาทางช่วยเธอให้ได้ ขณะนั้นเองจู่ๆ ร่างของไคเนก็ล้มลงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงของใครบางคนที่เขาไม่รู้จักดังขึ้นมา

ไทเรนน์ : [ดีมาก ฉันรู้วิธีที่ที่จะช่วยเธอได้นะ...]
เนียร์ : ใครพูดน่ะ
ไทเรนน์ : [ไม่ต้องสนใจหรอก อย่าถามมาก หุบปากแล้วตั้งใจฟังให้ดีๆ นะ]

เสียงนั่นเอ่ยด้วยน้ำความรำคาญ แล้วร่างของไคเนก็ลุกขึ้นเริ่มโจมตีเนียร์อีกครั้ง

เนียร์ : เดี๋ยวก่อน หรือว่าเจ้าคือ...
ไทเรนน์ : [ฉันบอกให้ฟังไงเว้ยย! มันมีอยู่วิธีหนึ่งที่จะช่วยชีวิตไคเนได้ เข้าใจไหม แต่นายจะต้องตัดสินใจเรื่องยากลำบากอย่างหนึ่ง]
เนียร์ : ได้ ข้ายอมทำทุกอย่าง

ไทเรนน์ : [พอได้จังหวะแล้ว ฉันจะจับไคเนตรึงไว้กับพื้น หลังจากนั้นนายต้องรีบแทงหัวใจของเธอซะ]
เนียร์ : ไม่ ข้าทำอย่างนั้นไม่ได้
ไทเรนน์ : [ได้ ถ้านายไม่ยอมเชื่อฉัน ก็ยืนเฉยๆ รอดูเธอตายอย่างน่าสังเวชก็แล้วกัน]

เนียร์ : ... อยากให้ข้าเชื่อเจ้าอย่างนั้นเหรอ

แม้จะเอ่ยเช่นนั้น แต่เนียร์ก็ไม่สามารถทำอย่างอื่นได้นอกจากโจมตีให้หญิงสาวอ่อนแรงก่อน ร่างของเธอล้มลงนอนกับพื้นราวตุ๊กตาลานขาด ท่าทางอีกฝ่ายคงจับเธอตรึงไว้กับพื้นตามที่ว่าเอาไว้ ก่อนที่เสียงนั้นจะเริ่มพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่สงบลง

ไทเรนน์ : [ดีมาก เอาล่ะ ถ้านายต้องการจะช่วยไคเนของนายจริงๆ ล่ะก็ มันมีอยู่ 2 วิธี วิธีแรก ใช้ดาบของนายแทงอกของเธอซะ นี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการมาตลอด ได้วางภาระจากทุกอย่างลง ได้เป็นอิสระจากชีวิตนี้...]

เนียร์ : แล้วอีกวิธีหนึ่งล่ะ

ไทเรนน์ : [อีกวิธีหนึ่ง คือทำให้เธอได้กลับเป็นมนุษย์ปรกติอีกครั้ง แต่การจะทำอย่างนั้นได้ นายจะต้องยกการมีตัวตนอยู่ของนายให้กับเธอ ที่เหลือก็ขึ้นกับการตัดสินใจของนายแล้ว ขอให้โชคดีแล้วกัน]

เนียร์ : เจ้าเป็น Shade ที่อยู่ในร่างของไคเนสินะ ทำไมเจ้าถึงต้องพยายามช่วยนางด้วย

ไทเรนน์ : [บางทีเหตุผลนั่นอาจจะเหมือนของนายก็ได้นะ เอาล่ะ พูดกันมามากพอแล้ว นายรีบตัดสินใจเถอะ]

หลังจากได้ชีวิตในร่างกายเดียวกันมานาน ไทเรนน์ค่อยๆ ผูกผันกับไคเนมากขึ้นเรื่อยๆ และไม่ว่าการตัดสินใจของเนียร์จะคืออะไร วันนี้คือจุดจบของเขา เธอจะได้เป็นอิสระจากเขาเสียที

เนียร์เดินเข้าไปใกล้ร่างของไคเนที่นอนนิ่งอยู่ และเขาจำเป็นต้องตัดสินใจ...


ฉากจบ C ขอบคุณ

เนียร์ตัดสินใจแทงดาบลงไปกลางหน้าอกจากไคเน สายตาของเธอมองมาที่เขา พูดอะไรบางอย่างด้วยภาษาของ Shade ที่เขาไม่อาจทำความเข้าใจได้ เนียร์เรียกชื่อของเธอ โน้มตัวลงประทับริมฝีปากกับหญิงสาวเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ก่อนที่ร่างของไคเนจะสลายไปเช่น Shade ตนอื่นๆ

เนียร์ล้มลงนั่งหมดแรงกับพื้น กอดอากาศว่างเปล่าเอาไว้ราวกับหญิงที่รักยังอยู่อ้อมแขนของตน

เนียร์ : ไคเน... กลับบ้านด้วยกันเถอะนะ
ไทเรนน์ : [นายยังได้ยินเสียงของฉันไหม]

เสียงของ Shade ที่ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้เนียร์ตกใจ รีบลุกขึ้นยืนมองไปรอบๆ

ไทเรนน์ : [ฉันใช้เวลาหลายปีมากในร่างของไคเน ทำให้เธอต้องทนทรมานจากข้างใน ฉันรับรู้ความเจ็บปวดของเธอ สัมผัสได้ถึงทุกความรู้สึกราวกับว่ามันเป็นของฉันเอง แล้วมันก็มีแต่ความเจ็บปวดเต็มไปหมด... เพราะฉะนั้นฉันเลยอยากให้นายเชื่อจริงๆ ว่าตอนนี้เธอได้เป็นอิสระแล้ว ขอบใจมาก ไคเนได้รับการให้อภัยและปลอดภัยแล้ว อะ เดี๋ยวก่อนนะ เธอมีบางอย่างอยากบอกนายเป็นครั้งสุดท้ายน่ะ]

ไทเรนน์ กับ ไคเน : [ขอบคุณนะ]

เสียงของหญิงสาวประสานเป็นหนึ่งกับเสียงของ Shade ล่องลอยราวกับกำลังห่างออกไป เมื่อเนียร์ก้มมองที่พื้น เขาก็พบดอกลูนาร์เทียร์ประดับผมที่เขาเคยทำให้เธอหล่นอยู่ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้งยามคิดถึงเวลาที่ใช้ร่วมกันมา เนียร์เงยหน้ามองออกไปยังแสงสว่างเบื้องหน้า

“ไคเน พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ”

จบฉากจบ C ค่ะ (ปล ตอนหลังๆ โยนาห์หายไปหนายยยย)



ฉากจบ D บางอย่างที่พิเศษมาก

ไทเรนน์ : [นายจะหายไปจากโลกใบนี้ ลูก/น้องสาวของนาย เพื่อนของนาย ทุกคนในชีวิตจะลืมนายไปทั้งหมด ตัวของนาย ทุกอย่างที่บ่งบอกถึงตัวของนายจะถูกลบไปทั้งหมด แล้วไคเนจะได้กลับไปใช้ชีวิตปรกติอีกครั้งหนึ่ง นายมั่นใจที่จะทำมันใช่ไหม]

เนียร์ยืนยันจะเสียสละตัวตนให้หญิงสาวที่เขารัก เกมจะให้เราได้เห็นหน้าเมนูที่เต็มไปด้วย ข้อมูลการเล่น ของที่เก็บได้ แผนที่ที่มี เควสที่ทำสำเร็จตลอดการเล่นอย่างต่ำ 3 รอบของเรา ไม่ว่าเซฟนั้นจะเป็นเซฟที่เล่นอยู่ เซฟที่ลองเล่นใหม่อีกอัน เอาเป็นว่าไม่ว่าจะเล่นไว้กี่เซฟ ทุกอย่างจะค่อยๆ ถูกลบออกไปต่อหน้าต่อตาของเราจนหมด เหลือเพียงหน้าเมนูเปล่าราวกับเพิ่งซื้อเกมมาเปิดเล่นใหม่ๆ ลบตัวตนทั้งหมดของเนียร์จากโลกใบนี้ออกทั้งหมดตามที่ไทเรนน์ว่าไว้

ณ ห้องของชาโดวลอร์ด ไคเนที่มีร่างกายเป็นปรกติแล้วฟื้นขึ้นมาด้วยความมึนงง ความรู้สึกบางอย่างทำให้เธอตกใจ บัดนี้เธอไม่สามารถรับรู้ได้ถึงตัวตนของไทเรนน์ที่เคยอยู่ในร่างของตัวเองอีกต่อไปแล้ว และขณะที่หญิงสาวกำลังสำรวจร่างกายของตนเองอยู่ ก็มีเสียงของเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้นข้างตัว

โยนาห์ : ท่านเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
ไคเน : โยนาห์?

ไคเนเรียกชื่อของอีกฝ่าย แม้เธอจะไม่มั่นใจว่าเหตุใดตัวเองถึงรู้ชื่อของเด็กสาวได้ก็ตาม โยนาห์มองเธอด้วยความเป็นห่วงปนปลาบปลิ้ม

โยนาห์ : ท่านคือ... ท่านคือคนที่ช่วยหนูไว้ใช่ไหมคะ

พอได้ยินดังนั้น ไคเนก็มองไปรอบห้อง พยายามหาใครบางคนที่น่าจะอยู่ที่นี่ด้วย ทว่ากลับก็ไม่พบผู้ใดในสายตา โยนาห์เองก็ดูเหมือนจะรู้สึกว่ามีอะไรผิดแปลกไปเช่นกัน แต่สุดท้ายเด็กสาวก็สะบัดหัวราวกับจะไล่ความคิดเหล่านั้นออกไป เธอเดินเข้ามาเกาะเอวหญิงสาวตรงหน้า

โยนาห์ : ข่ะ ขอบคุณมากเลยนะคะ
ไคเน : ข้าดีใจนะที่เจ้าไม่เป็นอะไร

ไคเนจับไหล่ของโยนาห์ไว้ พลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน แต่เมื่อเธอได้มองใบหน้าของอีกฝ่ายตรงๆ ภาพแผ่นหลังของใครบางคนก็แล่นผ่านขึ้นมาในหัว ทว่าไม่ว่าจะคิดเท่าไรเธอก็นึกไม่ออกว่าคนๆ นั้นคือใคร

โยนาห์ : เป็นอะไรไปเหรอคะ คือ หนูหมายถึง... ท่านอุตสาห์จัดการชาโดวลอร์ดได้ แต่ทำไมท่านกลับดูไม่ดีใจเลยเหรอคะ
ไคเน : ข้าไม่...

หญิงสาวยกมือขึ้นกุมหัวของตัวเอง ทำให้ดอกลูนาร์เทียร์ที่ประดับผมหล่นลงบนพื้น เมื่อเห็นดังนั้นโยนาห์จึงก้มลงเก็บมันให้กับเธอ ไคเนมองดอกไม้ในมือของเด็กสาว จำไม่ได้ว่าตนได้มันมาอย่างไร และนั่นทำให้น้ำตาของเธอไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

โยนาห์ : ท่ะ ท่านร้องไห้เหรอคะ
ไคเน : อืม... คงอย่างนั้นแหละ

เธอรับดอกไม้คืนมาขณะที่มืออีกข้างยกขึ้นเช็ดน้ำตา ก่อนจะหันหน้าไปทางหน้าต่าง เมื่อเธอละสายตาจากดอกไม้และมองออกไปข้างนอก แสงอาทิตย์ก็ดูสว่างอย่างที่เธอไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน

ไคเน : ข้ารู้สึกเหมือนว่าข้าได้เจออะไรบางอย่างที่พิเศษมาก... บางอย่างที่พิเศษมากจริงๆ...


แม้เกิดมาเพื่อเป็นแค่เปลือก ถึงแม้จะไร้ผู้ใดจดจำเรียกขาน แต่สิ่งที่เขาทำไปก็ได้ส่งมอบความหมายในชีวิตให้ใครอีกหลายคน ชีวิตของเขาจึงไม่ได้สูญเปล่าเลยแม้แต่น้อย

และ NieR Gestalt/Replicant ก็ปิดฉากลงตรงนี้เอง