Spoil NieR Gestalt/Replicant Part 18 ชื่อของเธอ (ฉากจบ A)

มีสหายที่เสียสละชีวิตเพื่อเขามากมาย เนียร์ไม่อาจทำให้สิ่งที่พวกเขาทำสูญเปล่าได้ เขา ไวส์ และไคเน ฝ่าฟันเหล่า Shade มุ่งสู่ห้องที่ชาโดวลอร์ดอยู่ และแล้วทั้งสามก็มาถึงจนได้

ณ ด้านในสุดของห้อง เนียร์เห็นร่างของเด็กสาวคนหนึ่งนอนอยู่ แม้หน้าตาจะเปลี่ยนไปเพราะเวลา แต่เขาก็จำได้ทันทีว่าอีกฝ่ายคือโยนาห์ ลูกสาว/น้องสาว ที่เขาตามหามานาน แต่ก่อนที่เนียร์จะทันได้ไปถึงตัวเธอ ชาโดวลอร์ดก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับนัว ไม่ต้องเผื่ออะไรไว้อีกแล้ว เนียร์และสหายทั้งสองของเขากระโจนเข้าสู่สมรภูมิอีกครั้ง

พวกเนียร์สามารถจัดการนัวที่ออกมารับหน้าต่อสู้แทนเจ้านาย และเข้าต่อกรกับชาโดวลอร์ดต่อ ทว่าขณะที่พวกเขากำลังได้เปรียบอยู่นั่นเอง จู่ๆ เสียงของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

เมื่อเนียร์หันไปเขาก็เห็นโยนาห์ลุกขึ้นมาแล้ว เธอมีสีหน้าลำบากใจกับสถานการณ์เบื้องหน้า แต่ก็ตัดสินใจเดินเข้ามาใกล้พวกเขา

“พ่อ/พี่ คะ”

เด็กสาวเรียก ขณะเดินอย่างไร้เรี่ยวแรง เมื่อได้ยินดังนั้นเนียร์จึงรีบยืนมือไปหาเธอด้วยความยินดี ทว่าโยนาห์กลับเดินผ่านเขาไป สายตาไม่มองมาที่เขาแม้แต้น้อย แต่มองตรงไปยังชาโดวลอร์ดคล้ายในสายตาของเธอเห็นเพียงอีกฝ่ายเท่านั้น เนียร์มองทั้งคู่ด้วยความสับสน ชาโดวลอร์ดเอ่ยอะไรบางอย่างด้วยภาษาที่พวกเขาไม่อาจเข้าใจ กระนั้นดูเหมือนโยนาห์จะเข้าใจมันดี

โยนาห์ : พ่อ/พี่คะ ได้โปรดหยุดเถอะ... นี่ไม่ใช่สิ่งที่หนูต้องการเลย... หนูไม่อยากได้ร่างกายของคนอื่น หนูไม่ต้องการมัน มีเด็กผู้หญิงอีกคนอยู่ในร่างนี้ หนู... หนูได้ยินเสียงของเธอ เธอกำลังร้องไห้อยู่ เธอบอกว่าเธออยากเจอพ่อ/พี่ ของเธอ

เมื่อได้ยินดังนั้น เนียร์ก็ตระหนักได้ว่าโยนาห์ที่เห็นตรงหน้า คือโยนาห์ที่ถูก Shade วิญญาณของมนุษย์ที่แท้จริงยึดครองร่างไปแล้ว ดูเหมือนเธอจะเป็นลูก/น้องสาว ของชาโดวลอร์ด อีกฝ่ายจับตัวโยนาห์มา ก็เพื่อให้ลูก/ น้องสาวของตนได้กลับไปใช้ชีวิตดั่งมนุษย์ปรกติอีกครั้งนั่นเอง

โยนาห์ : เด็กคนนี้ก็รักพ่อ/ พี่ชายของเธอเหมือนกัน มากเท่าที่หนูรักพ่อ /พี่ เธอรักพ่อ/พี่ชาย ของเธอมาก มัน... มันไม่ถูกต้องที่จะไม่ให้เธอได้เจอเขาอีก

ชาโดวลอร์ดมองหน้าลูก/ น้องสาวของตนในร่างของโยนาห์ ส่งเสียงคล้ายกำลังร้องไห้ เขาก้มหน้าลงมองพื้นด้วยความเสียใจที่อีกฝ่ายมีความคิดไม่เหมือนกับตนเอง แล้วโยนาห์ก็หันมาหาเนียร์

โยนาห์ : คุณคือพ่อ/ พี่ชาย ใช่หรือเปล่าคะ

เนียร์รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกบีบ เด็กสาวตรงหน้าไม่ใช่ลูก/ น้องสาวของเขา แต่กำลังใช้ร่างกายของเธออยู่ มือที่กำอาวุธอยู่คลายออกอย่างหมดแรง ยังมีโอกาสที่เขาจะได้คนที่เขารักกลับมาหรือเปล่า

เนียร์ : ใช่ ข้าเอง กลับบ้านกันเถอะนะ

เขาตอบโดยหวังว่าคำนั้นจะส่งไปถึงโยนาห์ของเขา เมื่อได้ยินดังนั้นเด็กสาวตรงหน้าก็มีสีหน้าเจ็บปวด เด็กสาวเจ้าของร่างนี้มีคนที่รักเธอและรอให้เธอกลับไป และตัวเธอเองคือสิ่งที่ขัดขวางมันอยู่ เธอหันหลังเดินไปที่หน้าต่างโดยมีเสียงของชาโดวลอร์ดร้องห้ามไม่ให้เธอทำอะไรบางอย่าง มือเหยียดออกราวกับจะไขว่คว้าร่างนั้นไว้ แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นยืน ก่อนที่เด็กสาวจะหันมาหาพ่อ/พี่ชายของเธออีกครั้ง

โยนาห์ : หนู... หนูขอโทษค่ะพ่อ/พี่ หนูไม่รู้... หนูไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี ขอโทษด้วยนะคะ หนูรักพ่อ/พี่นะ รักมากเลย

เด็กสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากขณะที่มองร่างของชาโดวลอร์ดราวกับจะเก็บภาพของเขาติดตัวไปด้วย กลุ่มพลังสีดำของ Shade ค่อยๆ เลื่อนตัวออกจากตัวของเด็กสาว สลายไปในอากาศคล้ายไม่เคยมีตัวตน ร่างของโยนาห์ล้มลง พร้อมกับที่ชาโดวลอร์ดตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะหันมามองเนียร์ด้วยความเคียดแค้นราวจะโทษว่าเรื่องทั้งหมดเป็นความผิดของอีกฝ่าย

เนียร์เข้าต่อสู้กับชาโดวลอร์ดที่โจมตีเขาอย่างบ้าคลั่ง โดยมอบหมายให้ไคเนไปช่วยดูแลโยนาห์ เขาเข้าใจความรู้สึกของชาโดวลอร์ด เพราะเขาเองก็รักลูก/น้องสาว ของเขามากเช่นกัน หากเขาต้องตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกันกับอีกฝ่าย เขาก็ไม่อาจะปฏิเสธได้ว่าเขาจะไม่ทำในสิ่งที่ชาโดวลอร์ดทำ ทว่าเขาได้สาบานตนไว้แล้วว่าจะปกป้องโยนาห์และเพื่อนๆ คนที่ทำให้พวกเขาต้องตกในอันตรายจะต้องถูกจัดการ

ทั้งสองเข้าโรมรันกันจนสุดฝีมือ ทว่าชาโดวลอร์ดก็เคลื่อนไหวได้รวดเร็วเหลือเกิน เขาใช้พลังเวทมนต์มืดไปมาก และโดยไม่ทันคาดคิด ไวส์ที่เป็นผู้สนับสนุนพลัง Sealed Verse ก็ร่วงหล่นลงบนพื้น หนังสือสีขาวถึงขีดจำกัดของตน และรู้ตัวดีว่าคงมีชีวิตได้อีกไม่นาน

ไวส์ : ถ้ารู้ว่าเป็นอย่างนี้ข้าน่าจะผันตัวไปเป็นหนังสือสอนทำอาหารตอนที่ยังมีโอกาสซะก็ดีหรอก
เนียร์ : ไวส์ ข้าขอโทษ... ข้า
ไวส์ : ล้อเล่นน่ะ ข้าเกลียดหนังสือสอนทำอาหารจะตาย

เนียร์ : แต่ว่า
ไวส์ : หลบไปซะ ข้ามีเรื่องสุดท้ายที่จะต้องสะสางให้ได้อยู่
เนียร์ : เจ้าจะไปไหนน่ะ

ไวส์ : อะไร ก็ต้องไปหยุดเจ้านั่นแน่อยู่แล้วสิ แต่หลังจากนั้น ก็ขึ้นกับเจ้าแล้ว มีเจ้าแค่คนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็นบทสรุปของการต่อสู้ครั้งนี้ ข้าขอให้เจ้าโชคดี สหาย

เนียร์ : เจ้าทำอย่างนั้นไม่ได้นะ ข้าสาบานแล้วว่าจะสู้เคียงข้างเจ้า
ไวส์ : เฮ้อ เจ้านี่มันสุดยอดแห่งความหัวแข็งเลยนะ รู้ตัวไหม แต่บางทีนั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ข้ารู้สึกสนุกที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเจ้าก็ได้ แต่ข้าเกรงว่าการเดินทางของพวกเราจะจบแค่นี้แล้วล่ะ

เนียร์ : ไวส์!!
ไวส์ : อ๋อ แล้วก็ยังจำที่ข้าเคยบอกให้เจ้าเรียกข้าด้วยชื่อเต็มได้ไหม ลืมมันไปซะเถอะ ข้าชักเริ่มพอใจชื่อไวส์เฉยๆ แล้วล่ะ
เนียร์ : ไวส์ ข้ามั่นใจว่าเราคงได้พบกันอีก
ไวส์ : อย่าลืมที่พูดไว้ซะล่ะ

เอ่ยจบหนังสือสีขาวก็ใช้พลังทั้งหมดของตน ร่างของเขาสลายไป และชาโดวลอร์ดก็ถูกเวทมนต์ตรึงไว้กับที่

เนียร์ : ข้ามีสิ่งที่ต้องปกป้อง ข้ามีเหตุผลที่ต้องมีชีวิตอยู่!

เนียร์เอ่ยขณะพยายามเข้าไปโจมตีชาโดวลอร์ดที่ยังใช้เวทมนต์โจมตีไม่หยุดแม้จะขยับร่างกายไม่ได้แล้วก็ตาม ในที่สุดเนียร์ก็เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ เขามองชาโดวลอร์ดที่นั่งนิ่งราวกับยอมรับชะตากรรม แม้เขาจะเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่คนที่เหลือรอดจะต้องมีเพียงคนเดียว และเขาก็มีสิ่งที่ต้องปกป้อง นั่นคือเหตุผลที่เขาต้องมีชีวิตต่อไป แล้วเนียร์ก็ลงดาบสุดท้ายใส่ Shade ตรงหน้า

ร่างของชาโดวลอร์ดสลายไป เนียร์รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของโยนาห์ ทว่าไคเนบอกว่าเธอไม่รู้สึกตัวเลยแม้แต่น้อย ทันใดนั้นเองไวส์ที่สูญเสียร่างกายไปแล้วก็รวบรวมพลังสุดท้ายเปล่งเสียงบอกวิธีแก่พวกเนียร์ก่อนที่เขาจะไม่สามารถสื่อสารกับผู้ใดได้อีก

“ใช้ความทรงจำของเจ้า เวลาที่เจ้าได้ใช้ร่วมกับนาง แสดงให้นางได้ตระหนักว่าเพียงแค่เจ้ากับนางได้อยู่ด้วยกันก็มีความหมายแล้ว ใช้หัวใจของเจ้าสิ”

สิ่งที่เธอชอบกิน หนังสือที่ชอบอ่าน สถานที่ที่ชอบไป ดอกไม้ที่เธอโปรดปราน และคนที่เธอรักยิ่งกว่าใคร คำตอบนั้นคือพ่อ/ พี่ชายของเธอนั่นเอง

หลังจากเรียกโยนาห์ให้จำเรื่องเหล่านี้ได้ ในที่สุดเด็กสาวก็ลืมตาขึ้น เธอมองร่างกายของตัวเองที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยความมึนงง นึกว่าตนหลับไปนานมาก และเมื่อเนียร์บอกว่าใช่ เธอก็แย้มยิ้มสดใสกล่าวว่าฟังดูเหมือนเธอเป็นจ้าหญิงในนิทานเลย

ภาพของเด็กสาวที่เขารักที่สุดทำให้เนียร์เข้าไปสวมกอดอีกฝ่ายด้วยความคิดถึง ในที่สุดเขาก็ได้เธอกลับคืนมาแล้ว ไคเนมองทั้งสอง พลางจับแขนซ้ายที่เป็น Shade ของตัวเองไว้แน่น ก่อนตัดสินใจเดินจากไป แต่เมื่อเนียร์เห็นดังนั้นก็เรียกอีกฝ่ายเอาไว้

ไคเน : พวกเจ้าสองคนต้องมีความสุขนะ โอเคไหม
เนียร์ : เจ้าจะไปไหนเหรอไคเน เจ้าอยู่... กับพวกข้าได้นะ
ไคเน : ขอบใจ แต่ไม่ดีกว่า เจ้าก็รู้นี่ ข้ามีเรื่องเฮงซวยที่ต้องจัดการ

เนียร์ : เจ้าหมายถึงอะไรเหรอ
ไคเน : เรื่องส่วนตัวน่ะ เจ้าไม่ต้องสนใจหรอก

หญิงสาวเดินจากไป พร้อมกับที่โยนาห์เรียกให้พ่อ/ พี่ชายของเธอดูแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา มันยังดูสวยงามคล้ายกับวันเวลาก่อนๆ ที่พวกเขาเคยอยู่อย่างสงบร่วมกัน และตอนนี้พวกเขาคงจะได้ใช้เวลาเช่นนั้นด้วยกันอีกครั้ง

ณ อีกสถานที่แห่งหนึ่ง โลกหลังความตายที่มีเพียงสีขาวสว่างจ้าไม่ต่างจากพระอาทิตย์ที่เนียร์และโยนาห์มองร่วมกัน ชาโดวลอร์ดและลูกสาว/น้องสาวของเขาที่ยังมีร่างแบบโยนาห์จับมือกัน ทั้งสองมองอีกฝ่าย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม รู้สึกเข้าใจกันมากกว่าครั้งใดๆ แล้วเด็กสาวก็กอดแขนของพ่อ/พี่ชายของเธอ จากนี้ไปพวกเขาก็คงได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันเช่นกัน...