Spoil NieR Gestalt/Replicant Part 16 สู่ศึกสุดท้าย

ขณะที่เนียร์และไวส์เดินในหมู่บ้าน จู่ๆ หนังสือสีขาวก็เอ่ยว่าเขารู้สึกสังหรณ์ไม่ดี เรื่องทั้งหมดดูง่ายดายราวกับถูกจัดฉากโดยใครบางคน แต่เนียร์กลับคิดว่าคู่หูของเขาคิดมากเกินไป แต่หากมันเป็นดังนั้นจริง นี่ก็เป็นหนทางเดียวที่จะหาทางช่วยโยนาห์ และเขาจะเผชิญหน้ากับมันเอง

ที่ห้องทำงานของโปโปลา พวกเขาเจอฝาแฝดสาวนั่งอยู่ภายในห้อง ตอนนี้ชาวบ้านกำลังลือเรื่องที่เนียร์กำลังจะไปช่วยโยนาห์ ซึ่งทั้งสองคนโดยเฉพาะโปโปลาแสดงความเป็นห่วงเขามาก หญิงสาวทั้งสองไม่อยากให้เขาเดินทางไปจากหมู่บ้านด้วยเกรงว่ามันอาจจะอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่สุดท้ายพวกเธอก็ไม่อาจกล่าวอะไรได้นอกจากบอกให้พวกเขาระวังตัว

เนียร์ ไวส์ ไคเน และเอมิลกลับไปยังวิหารร้าง หลังจากฝ่าฟันเหล่า Shade จำนวนมาก ในที่สุดประตูที่ถูกผนึกไว้ก็เปิดออก เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปก็พบกับสวนที่จัดไว้อย่างสวยงามแปลกตาด้วยรูปแบบของอารยะธรรมโบราณ มีประตูใหญ่อยู่ตรงปลายทาง ทว่าพวกเขากลับเปิดไม่ออก ก่อนที่พวกเนียร์จะหันไปเห็นนกพิราบคู่หนึ่งเกาะอยู่แถวๆ ประตูบานนั้น

“ถึงผู้ที่เป็นเจ้าของเสียงที่แท้จริง ถึงผู้ที่เป็นเจ้าของร่างที่แท้จริง เจ้าจงตอบคำถามข้า”

จู่ๆ นกพิราบก็เอ่ยขึ้นมาด้วยภาษาของมนุษย์ สร้างพวกตกใจให้กับพวกเนียร์เป็นอย่างมาก ก่อนที่มันจะถามคำถามพวกเขา 3 ข้อ หากตอบถูกต้องทั้งหมดประตูจะเปิดออก คำถามและคำตอบของมันเป็นดังนี้

1. ข้าถาม เหตุใดมนุษย์ถึงได้หายไปจากโลกใบนี้ เจ้าจงเอ่ยคำตอบ
คำตอบ เพราะโรคร้ายสีดำ

2. ข้าถาม ทำอย่างไรมนุษย์ถึงจะยืดอายุของตัวเองออกไปได้
คำตอบ ด้วยการแยกร่างกายออกจากวิญญาณ

3. ข้าถาม แล้วปลายทางของเหล่าวิญญาณอยู่ที่หนใด
คำตอบ พวกเขาจะเข้าไปสวมใส่เปลือกว่างเปล่าของตนเอง

“ดีมาก ท่านคือปรมาจารย์ผู้รอบรู้ ท่านเข้าไปได้แล้ว”

นกเอ่ย และเมื่อเนียร์ลองจับประตูดูก็พบว่าตอนนี้มันสามารถเปิดเข้าไปได้แล้ว แต่สิ่งที่รออยู่ในห้องถัดไปก็ทำให้เขาแทบไม่อยากเชื่อสายตา ภาพของสตรีผมสีแดง 2 คนซึ่งมีหน้าตาเหมือนกัน ผู้ยืนขวางประตูข้างหน้า พวกเธอคือคนที่เขารู้จักดี

ไวส์ : น่ะ นี่มันฝาแฝดจากหมู่บ้านของเจ้านี่นา
เนียร์ : โปโปลา เดโวลา พวกเจ้ามาทำอะไรกันที่นี่
เดโวลา : นี่... พอเป็นไปได้บางไหมที่ท่าน... จะช่วยกลับไปที่หมู่บ้านน่ะ

โปโปลา : ที่นี่มันอันตรายมาเลยนะ
เดโวลา : ถึงท่านจะตามหาโยนาห์เจอ ก็ไม่ได้หมายความท่านจะพานางออกไปจากที่นี่ได้นะ
ไวส์ : พวกเจ้ามาอยู่ที่นี่กันได้ยังไง

โปโปลา : ชู่... คนที่กำลังถามคำถามอยู่คือพวกข้านะ
เนียร์ : ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยโยนาห์เท่านั้น
เดโวลา : อืม นั่นสินะ ไม่น่าต้องถามเลย พวกข้าคงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
โปโปลา : ข้าก็คิดว่าไม่มีเหมือนกัน ช่างน่าเสียดายจริงๆ

ทั้งสองยกคทาในมือขึ้นชี้มายังผู้บุกรุกทั้ง 4 เดโวลามีสีหน้าเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้ ขณะที่โปโปลามีสีหน้าเศร้าหมอง แล้วพวกเธอก็ใช้เวทมนต์โจมตีพวกเขา

เดโวลา : พวกข้าไม่ได้อยากสู้กับท่านเลย
โปโปลา : ใช่แล้ว พวกข้าไม่อยากเลย
เนียร์ : เดโวลา นี่มันเรื่องอะไรกัน

เดโวลา : ขอโทษด้วยนะ แต่นี่เป็นชะตาของพวกข้า
โปโปลา : จริงๆ นะ ข้าไม่อยากสู้กับท่านเลย
เดโวลา : พวกข้าไม่คิดว่าท่านจะแข็งกล้าขึ้นมาได้ขนาดนี้

ไวส์ : นี่มันบ้าชัดๆ ทำไมพวกเจ้าต้องมาขวางทางพวกข้าด้วย
โปโปลา : เจ้าไม่มีสิทธิ์มาพูดกับพวกข้า กริมัว ไวส์ เจ้ามันคนทรยศ

หลังจากสู้กันระยะหนึ่ง สองฝาแฝดก็ยกมือขึ้นในระดับเดียวกัน เอ่ยร่ายมนต์บางอย่างโจมตีเข้าใส่หนังสือสีขาว ไวส์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วเขาก็รับรู้ถึงอะไรบางอย่าง

ไวส์ : พวกนาง... เลียนแบบพลัง... ของข้าไป
ไคเน : เวรเอ้ย ถ้าอย่างนั้นพวกนางก็ใช้ Sealed Verse ได้สิ
เดโวลา : แน่นอนอยู่แล้ว ก็พลังพวกนี้เป็นของพวกข้าแต่แรกแล้วนี่นา

โปโปลา : พวกข้าแค่ให้พวกท่านยืมไปเท่านั้นเอง
เนียร์ : เดโวลา โปโปลา ทำไมพวกเจ้าถึงทำเรื่องอย่างนี้ พวกไมพวกเจ้าไปอยู่ข้างพวก Shade กัน
เดโวลา : คำตอบของเรื่องราวทั้งหมดล้วนอยู่ในใจของท่านชาโดวลอร์ด

เนียร์ : ชาโดวลอร์ดงั้นเหรอ นี่พวกเจ้าอยู่ข้างเดียวกับเจ้านั้นมาตั้งแต่แรกแล้วเหรอ
โปโปลา : ท่านต้องตามหาคำตอบนั้นด้วยตัวท่านเท่านั้น
เดโวลา : แล้วท่านจะได้เผชิญกับความจริงของตัวท่านเอง
โปโปลา : ได้โปรดเข้าไปในปราสาทของท่านชาโดวลอร์ดเถอะ

สิ้นคำ ทั้งสองก็ใช้เวทมนต์หลบหนีเข้าไปภายในปราสาท สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เนียร์แทบไม่อยากเชื่อว่าเป็นความจริง หญิงสาวฝาแฝดที่คอยช่วยเหลือเขามาตลอดที่แท้เป็นฝ่ายศัตรูของเขา ขณะเดียวกันไวส์ก็เริ่มมีอาการประหลาด เขาพูดจาติดขัด นึกคำไม่ออก อาจจะเป็นผลกระทบจากการที่เขาถูกเลียนแบบพลังไปเมื่อครู่

เมื่อพวกเนียร์ผ่านประตูอีกบาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงเพลงวอลส์กำลังบรรเลง และเมื่อเปิดประตูเข้าไปอีกชั้น ก็พบโรงเต้นรำใหญ่โตโอ่อ่า มีร่างชายหญิงที่โปร่งใสราววิญญาณกำลังเต้นรำอย่างมีความสุข แต่แล้วพวกเขาก็รู้สึกตัวว่าทั้งนั้นคือ Shade

ประตูห้องถูกล็อค และเหล่า Shade ก็พุ่งเข้าโจมตีพวกเนียร์ ไคเนจึงเสนอตัวไปหาทางเปิดประตู ขณะที่อีก 3 คนคอยให้ความคุ้มครองหญิงสาว ทว่าเมื่อเธอเปิดมันออก Shade ลูกกลมเล็กหลายตัวก็ทะลักออกมาจากหลังประตูส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวแตกตื่น ก่อนที่ Shade อีกตัวจะเรียก Shade ทรงกลมพวกนั้นเข้าไปรวมตัวกับมันแล้วกลายสภาพเป็นหมู่ป่ายักษ์ เข้าต่อสู้กับทั้ง 4 อย่างดุดัน

ไคเน : พวกข้าไม่ต้องการการให้อภัยหรอกไอ้เวร
ไคเน : ข้าจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ

เมื่อเห็นหญิงสาวจู่ๆ ก็เอ่ยอะไรบางอย่างขึ้นมา ทำให้ทั้งเนียร์และเอมิลอดถามด้วยความเป็นห่วงไม่ได้ ทว่าไคเนกลับบอกว่าอย่าใส่ใจและให้ตั้งใจกำจัด Shade ตัวนี้กันต่อ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะตีมันจะล้มลงไปกี่ครั้ง Shade หมูป่าก็ลุกขึ้นอีกราวไม่รู้จักตาย แล้วมันก็เริ่มปล่อยก๊าซพิษออกมาจากร่าง หากพวกเขาไม่รีบไปคงเสียชีวิตเป็นแน่ ทั้ง 4 จึงรีบวิ่งหนีออกไป

ไคเน : พวกข้า... หยุดตอนนี้ไม่ได้หรอก... โถ่เว้ย
ไวส์ : ไคเน ตั้งสติของเจ้าหน่อยสิ

กระนั้นเมื่อมาถึงสุดทางก็พบประตูที่พวกเขาเปิดไม่ได้จนต้องต่อสู้กับ Shade หมูป่าอีกครั้ง แต่เพราะพิษที่มันปล่อยออกมาก็ทำให้ทั้ง 4 เริ่มทรงตัวไว้ไม่ไหว ขณะที่มันกำลังจะพุ่งโจมตีนั่นเอง หอกจำนวนมากก็พุ่งเข้าทิ่มแทงมัน พร้อมกับการปรากฏตัวของราชาแห่งฟาเคดและทหารกล้าของเขา แล้วทุกคนก็ร่วมใจกันต่อสู้อีกครั้งเช่นเดียวกับตอนที่พวกเขาไปบุกรังหมาป่าทะเลทราย

ที่ปรึกษา : ช่วยกันเปิดประตูทางออกเร็วเข้า ให้สหายของพวกเราได้ออกไป
ทหาร : พวกข้าชาวหน้ากากติดหนี้บุญคุณอันใหญ่หลวงกับพวกท่าน ตอนนี้พวกข้าจะตอบแทนมันให้พวกท่านแล้ว
เนียร์ : พวกเจ้ามาที่นี่กันได้ยังไง

ราชา : ประชาชนของข้าล้วนพูดถึงการผจญภัยครั้งสุดท้ายของพวกท่าน ที่นี่คือปราสาทของเจ้าชาโดวลอร์ดใช่หรือไม่ ถ้าเช่นนั้นเราก็มีศัตรูคนเดียวกัน
ที่ปรึกษา : พวกข้าจะจัดการเจ้านี่เอง พวกท่านรีบไปเถอะ
เนียร์ : แต่ว่ามัน

ที่ปรึกษา : พวกข้าคือชาวหน้ากาก พวกข้าจะยืนหยัดจนกว่าจะถึงลมหายใจสุดท้าย
ราชา : ข้าได้สาบานต่อหน้าหลุมศพของฟิราแล้ว ข้าจะเป็นผู้นำที่ดี จะเป็นราชาที่จะปกป้องผู้อื่นจากพวก Shade ให้ได้

และแล้วพวกเขาก็สามารถเปิดประตูต่อไปได้ ทหารชาวฟาเคดรีบดันพวกเนียร์ออกไปจากห้องโดยไม่สนใจการต่อต้านจากอีกฝ่าย

ราชา : ข้าและพวกท่านจะได้พบกันอีกครั้งหลังเรื่องราวพวกนี้จบ แล้วเจอกันนะ

ภาพใบหน้าของชายหนุ่มที่เคยเป็นเด็กชายที่พวกเนียร์เคยช่วยไว้เมื่อ 5 ปีก่อนหายไปจากสายตา ประตูหินถูกปิดลง เนียร์รีบพุ่งเข้าไปทุบประตู ตะโกนต่อว่าหมายเข้าไปช่วยเหลือ ดูอย่างไรพวกเขาก็ไม่มีวันสู้ Shade ตนนั้นได้

ราชา : ไม่เป็นไรหรอก ท่านต้องไปจัดการเจ้าชาโดวลอร์ดแล้วช่วยลูกสาว/น้องสาวของท่านให้ได้นะ เพราะท่านคือคนที่รู้ดีที่สุดถึงความสุขที่จะได้คนที่ท่านรักกลับมาอยู่เคียงข้าง

หลังบอกลาสหายต่างเผ่าเสร็จ ราชาหนุ่มก็เห็นมาประจันหน้ากับ Shade หมูป่าอีกครั้ง

ราชา : เอาล่ะ เรามีกฎเกี่ยวกับวิธีตะโกนก่อนตายในสนามรบกันกี่ข้อ
ที่ปรึกษา : 88 ข้อครับ ฝ่าบาท
ราชา : สุดยอดจริงๆ เจ้าจำกฎพวกนี้ทั้งหมดได้ยังไงเนี่ย

พระหัสต์ที่จับหอกของราชาหนุ่มสั่นอย่างไม่อาจควบคุม อย่างไรเขาก็เป็นเพียงแค่มนุษย์วัยรุ่นคนหนึ่ง ชะตากรรมที่ต้องเผชิญช่างยากลำบากนัก

ที่ปรึกษา : โปรดอย่าทรงกังวลไปเลย ฝ่าบาท พวกข้าจะอยู่เคียงข้างพระองค์เอง
ราชา : ข้ารู้... เอาล่ะ มาลุยกันเถอะ เพื่อเกียรติของเราชาวหน้ากาก
ทหาร : เพื่อเกียรติของราชาของพวกเรา เพื่อเกียรติของราชินีของพวกเรา

เนียร์ที่ยังคงทุบประตูถูกไคเนที่ทนดูไม่ไหวตบหน้าเรียกสติ เธอบอกว่าชาวฟาเคดต่อสู้เพื่อช่วยเหลือเขา และเพื่อเกียรติของฟิรา อย่าให้พวกเขาตายอย่างสูญเปล่าเด็ดขาด เนียร์จึงกัดฟันกล้ำกลืนความเจ็บปวดเอาไว้ และเดินหน้าไปต่อ ในที่สุดพวกเขาก็ได้พบกับสองฝาแฝดอีกครั้ง โปโปลา และเดโวลา