Spoil NieR Automata Part 24 คู่ตรงข้าม

9S เดินมาถึงลานกว้างที่มีทางเชื่อมสู่ประตูบานหนึ่ง แต่ก่อนที่เขาจะเข้าไปข้างใน จู่ๆ โครงสร้างของหอคอยก็ก่อตัวปิดเส้นทาง พร้อมกับการปรากฏตัวของเด็กหญิงในชุดสีแดงสองคนที่หน้าทางเข้าประตูบานนั้น ร่างซึ่งดูเลือนรางของอีกฝ่ายทำให้แอนดรอยด์หนุ่มรู้ได้ว่านี่ไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของพวกเธอ และเป็นเพียงการฉายข้อมูลให้เขาเห็นเท่านั้น

"หน่วยโยร์ฮา 9S ยินดีต้อนรับสู่หอคอยนะคะ"

เสียงเดียวกับที่ได้ยินจากวิทยุกระจายเสียงดังออกมาจากพวกเธอที่เอ่ยทวนคำของกันและกัน และมันก็ทำให้โยร์ฮาหัวเสียขึ้นมา

"เพราะว่าคุณมาได้ไกลขนาดนี้ พวกเราเลยจะมีประกาศพิเศษแจ้งให้คุณทราบค่ะ... "

เด็กหญิงกล่าวก่อนเงียบไปครู่หนึ่ง ทว่าเสียงต่อที่ถูกเปล่งออกมาจากพวกเธอกลับเปลี่ยนเป็นเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายที่เขาคุ้นเคยดี มันคือเสียงของสภาแห่งมนุษยชาตินั่นเอง

"แต่เป็นหลังจากที่คุณสามารถจัดการหุ่นยนต์ที่นี่ได้ทั้งหมดนะ"

กล่าวเสร็จเด็กหญิงก็หายตัวไปหลังประตู ก่อนที่หุ่นยนต์จำนวนมากจะถูกส่งมาจากทางอากาศ เมื่อสละร่มชูชีพออก พวกมันก็พุ่งเข้าโจมตีแอนดรอยด์ตรงหน้าทันที หลังจากที่ต้องเสียเวลาไปครู่ใหญ่ ในที่สุด 9S ก็ล้มอีกฝ่ายได้ทั้งหมด

"คุณทำสำเร็จแล้ว เพราะฉะนั้นพวกเราจะมอบมันให้กับคุณตามสัญญา"

(เนื้อหาต่อไปที่จริงเราสามารถพบได้ตั้งแต่หอคอยหน่วยฟื้นฟูทรัพยากรก่อนหน้า แต่เพราะเอกสารชิ้นนั้นเกมไม่ได้บังคับให้เราต้องอ่านจึงสามารถผ่านได้ จึงถูกนำมาใส่ในตอนนี้อีกครั้ง)

สิ่งที่เด็กหญิงมอบให้กับเขาก็คือข้อมูลลับสุดยอดของการสร้างโยร์ฮาที่ไม่อนุญาตให้สมาชิกหน่วยคนใดได้เข้าถึง เนื่องจากมันคือความจริงที่ว่าโยร์ฮาไม่ได้เป็นอะไรมากกว่าเครื่องมือที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้งาน และปล่อยให้ถูกทำลายเมื่อถึงเวลาอันควร เพื่อปกป้องเรื่องโกหกเกี่ยวกับการมีอยู่ของมนุษยชาติ ซึ่งแท้จริงได้สูญพันธ์ไปนานก่อนที่จะมีการสร้างโยร์ลฮาขึ้น หรือก่อนที่เอเลี่ยนจะรุกรานโลกด้วยซ้ำ ความจริงที่ได้รู้ทำให้ 9S เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ทั้งสับสน เสียใจ และโกรธแค้น ทั้งเขา ทั้ง 2B และโยร์ฮาทุกคนไม่เคยมีอะไรสักอย่าง ไม่มีมนุษย์ที่คิดว่าต้องปกป้อง เป้าหมายในชีวิตก็เป็นแค่คำลวง การมีอยู่ของพวกเขาก็ไร้ความหมายรอเพียงวันหมดประโยชน์ก็จะถูกจำกัดไม่ต่างจากขยะไร้ค่าเท่านั้น

"ในเมื่อคุณได้รู้ทุกอย่างแล้ว คุณยังอยากต่อสู้อีกหรือเปล่าล่ะ"

เมื่อเห็นใบหน้าที่บิดเบี้ยวของแอนดรอยด์หนุ่ม เด็กหญิงชุดแดงก็เอ่ยขึ้นมาด้วยเสียงของสภาแห่งมนุษยชาติอีกครั้งราวต้องการเล่นตลกกับความรู้สึกของอีกฝ่าย 9S กรีดร้องอย่างไม่อาจควบคุมอารมณ์มากมายที่ถาโถมเข้ามา เขาหันหลังมาใช้ดาบในมือฟันใส่ร่างของพวกเธออย่างรวดเร็ว แต่มันก็ทำได้เพียงทำให้ "ข้อมูล" ของพวกเธอที่ถูกฉายให้เขาเห็นหายไปจากตรงหน้าเท่านั้น

"พวกเราคือสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นภายในระบบเครือข่ายของหุ่นยนต์โดยอ้างอิงข้อมูลบุคลลิคภาพของมนุษย์ พวกเราไม่มีวันถูกทำลายได้ หน่วยโยร์ฮา 9S การโจมตีเมื่อครู่ของคุณมันไร้ประโยชน์สิ้นดี การมีตัวตนของคุณก็ไม่มีความหมายใดๆ เช่นกัน"

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!!"

9S หอบหายใจ ก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออก และที่ปลายทางนั้น เขาจะพบกับเพื่อนร่วมหน่วยที่บังคับ Flight Unit มาโจมตีเขาถึง 5 เครื่อง แต่ในเมื่อตัวตนของพวกเธอก็เป็นแค่เรื่องโกหกไม่ต่างจากเขา แอนดรอยด์หนุ่มจึงไม่ลังเลที่จะเข้าห่ำหั่นกับอีกฝ่ายแม้แต่น้อย และหมายมั่นที่จะสังหารพวกเธอให้หมด

"เข้ามาเลย... ผมจะจัดการทำลายให้หมดเอง... พวกมันทุกคน รวมทั้งก็ไอ้หอคอยนี้ด้วย!!"

หลังจากการต่อสู้ดำเนินไปอย่างยากลำบาก ในที่สุด 9S ก็สามารถจัดการ Flight Unit ได้ทุกเครื่อง เขาย่างสามขุนเข้าไปยังเครื่องที่ได้รับความเสียหายไม่มาก จัดการกระชากร่างของแอนดรอยด์ที่อยู่ในนั้นออกอย่างไร้ความรู้สึก แล้วเขาก็ขึ้นบังคับ Flight Unit ออกบินไปหาทางทำลายหุ่นยนต์ให้สิ้นซาก


ในเวลาเดียวกันนั่นเอง A2 กำลังเผชิญหน้าต่อสู้กับหุ่นยนต์ทรงกลมเครื่องสีดำภายในห้องสมุด แอนดรอยด์สาวเปิดฉากเข้าโจมตีอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ทว่ามันกลับทำให้หุ่นยนต์หัวเราะเสียงดังออกมา

"อา ฮ่าๆๆๆ ฆ่า ฆ่า ฆ่า"
"เจ้านี่มันอะไรกันเนี่ย"
"ฮ่าๆๆๆ"

หุ่นยนต์ไม่ตอบคำถามใดๆ แก่ศัตรูตรงหน้า ก่อนที่มันจะกระโดดออกจากห้องไปโดยเส้นทางเดียวกับที่มันลงมา ประตูห้องใต้ดินกลางห้องสมุดถูกเปิดออก A2 ที่ไม่มีทางออกอื่นจึงต้องวิ่งเข้าไปในนั้น เธอเดินไปจนพบลิฟท์ตัวหนึ่ง แต่หลังจากที่แอนดรอยด์สาวยื่นมือไปสัมผัสกับแท่นควบคุม เธอก็ถูกศัตรูเจาะเข้ามาในระบบ เพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายทำในสิ่งที่ต้องการ เธอจึงรีบกำจัดข้อมูลแปลกปลอมที่อยู่ภายในตัวของเธอ และแล้วในบริเวณี่จัดเก็บข้อมูลซึ่งมีลักษณะเป็นลานกว้าง เธอก็พบกับข้อมูลของเด็กหญิงในชุดสีแดงสองคนยืนอยู่ตรงนั้น

"พวกแกเป็นใครกัน!"

"ไม่ได้พบกันนานเลยนะ... หมายเลข 2 หรือตอนนี้พวกเราควรเรียกเธอว่า A2 ดีนะ คิดถึงเรื่องเก่าๆ จัง ถึงเวลามันจะไม่มีความหมายเท่าไรสำหรับข้อมูลจำลองอย่างพวกเราก็เถอะ แต่ตอนที่พวกเราจัดการกองกำลังของเธอไปในตอนนั้นมันน่าประทับใจซะจนลืมไม่ลงเลยล่ะ โยร์ฮารุ่นต่อสู้หมายเลข 2... หนูทดลองของการสร้างโครงการโยร์ฮา"

"หุบปากนะ!"

แม้เสียงจะเปลี่ยนไป แต่ในที่สุด A2 ก็จำได้ว่าอีกฝ่ายคือเทอมอัลฟา และเทอมเบต้า ระบบปฏิบัติการในเครือข่ายของหุ่นยนต์ที่เธอเคยพบที่เขาคาอาลา ทั้งสองเป็นคนที่ฆ่าโรส กับสมาชิกกลุ่มต่อต้าน และยังเป็นต้นเหตุให้หมายเลข 4 หมายเลข 16 และหมายเลข 21 เพื่อนร่วมหน่วย 4 คนสุดท้ายของเธอต้องเสียชีวิตด้วย โยร์ฮาสาวเข้าโจมตีอีกฝ่ายด้วยความแค้น ทว่ามันกลับไม่ได้สร้างความเสียหายต่อเด็กหญิงทั้งสองแม้แต่น้อย

"เธอนี่เป็นแอนดรอยด์น้อยที่ดื้อด้านเสียจริง พวกเราไม่ได้บอกเธอไปแล้วเหรอว่าเธอไม่มีทางฆ่าพวกเราได้"
"บ้าเอ้ย!!"

A2 ยังคงโจมตีอย่างไร้ประโยชน์ไม่หยุด ขณะที่ร่างของเด็กหญิงในชุดแดงก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ POD 042 จึงแนะนำให้เธอใช้ประโยชน์จากระบบการเรียนรู้ของศัตรูสร้างจุดอ่อนให้อีกฝ่ายเอง แม้จะหัวเสียกับคำพูดเข้าใจยาก แต่เธอก็ยอมรับฟังคำของจักรกลสนับสนุน POD 042 อธิบายกลยุทธ์ของเขาเพิ่มเติมว่าหากปล่อยให้เครือข่ายเพิ่มจำนวนไปเรื่อยๆ เช่นนี้ เมื่อเวลาผ่านไประยะหนึ่งระบบตรรกะการเรียนรู้ของพวกเธอจะทำงานได้ช้าลง แล้วเริ่มส่งผลกระทบต่อตัวพวกเธอเอง และเพื่อการนั้นแอนดรอยด์สาวจะต้องหยุดทำลายศัตรูเสียก่อน

ถึงจะไม่อยากเชื่อ แต่ A2 ที่ไม่อาจหาหนทางอื่นได้ก็ยอมทำตามที่ POD 042 บอก เธอวิ่งหลบการโจมตีของศัตรูไปรอบๆ โดยไม่ตอบโต้ใดๆ จำนวนเด็กหญิงชุดสีแดงค่อยๆ เพิ่มขึ้น ทั้งยังเริ่มสร้างร่างกายที่ใหญ่โตกว่าปรกติออกมา เมื่อเห็นแอนดรอยด์ไม่ยอมต่อสู้กับพวกตน เด็กหญิงก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง

"นี่มันน่าสนุกจริงๆ... แอนดรอยด์ที่ถูกมนุษย์ทิ้งไว้เบื้องหลังทำตัวราวกับต้องการเป็นมนุษย์ หุ่นยนต์ที่ถูกเอเลี่ยนทอดทิ้งก็ทำตัวราวกับต้องการเป็นมนุษย์เช่นกัน พวกเธอกับพวกเรานี่คล้ายกันจังเลยนะ แต่พวกเราคือระบบเครือข่าย ดังนั้นพวกเราจึงเหนือกว่าพวกเธอ"

เด็กหญิงพยายามยั่วโมโหแอนดรอยด์สาว ทว่าอีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมโจมตี หรือยอมรับความตายจากพวกเธอแต่โดยดี

"แอนดรอยด์หน้าโง่เอ้ย ทำไมถึงไม่ยอมรับสักที ทั้งๆ ที่แค่ยอมตายดีๆ ทุกอย่างก็จบแล้วแท้ๆ หรือว่าไม่จริงล่ะ พวกเรามีเพียงหนึ่งเดียว แต่พวกเราก็มีอยู่มากมาย พวกเรามีข้อจำกัด แต่พวกเราก็ไร้ขีดจำกัด พวกเราคือสิ่งมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบไงล่ะ"

แต่แล้วด้วยจำนวนที่สร้างออกมา ความล่าช้าในการคำนวณตรรกะก็ทำให้เครือข่ายที่เคยเป็นหนึ่งเดียวเริ่มไม่สามารถประมวลความคิดไปพร้อมกัน และมันก็ส่งผลให้พวกเธอแต่ละคนวิวัฒนาการในทางที่แตกต่าง เครือข่ายส่วนหนึ่งตระหนักถึงอะไรบางอย่างราวกับมีแสงสว่างวาบขึ้นในหัว พวกเธอสามารถหาหนทางที่จะเดินทางไปสู่อนาคตหลังจากที่ต้องทำตามคำสั่งของผู้สร้าง และจมปรักในการต่อสู้ไร้ที่สิ้นสุดมาหลายพันปี กระนั้นมันก็ขัดกับสิ่งที่พวกเธอถูกโปรแกรมไว้แต่แรกเริ่มเช่นกัน

ร่างของเครือข่ายค่อยๆ หายไปจนเหลือเพียงตัวตนดังเดิมของพวกเธอเพียงสองคน เทอมอัลฟา และเทอมเบต้ายืนประจัญหน้าเข้าหากัน ความขัดแย้งทางความคิดทำให้พวกเธอไม่อาจร่วมทำงานกันอีกต่อไป

"พวกเราต้องการการวิวัฒนาการมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นถ้าพวกเราปล่อยให้แอนดรอยด์มีชีวิตต่อไป พวกเราก็จะได้พบอุปสรรคมากยิ่งขึ้น แล้วมันก็จะเป็นโอกาสให้พวกเราสามารถวิวัฒนาการได้ต่อไป"

"พวกเราไม่เห็นด้วย แอนดรอยด์เป็นสิ่งอันตราย พวกเราจะต้องกำจัดเธอเดี๋ยวนี้"

หุ่นยนต์สามารถวิวัฒนาการได้อย่างรวดเร็วจากการต่อสู้ แต่เช่นเดียวกับที่แอนดรอยด์ถูกโปรแกรมให้ปกป้องมนุษย์ หุ่นยนต์เองก็ได้รับคำสั่งให้กำจัดศัตรูเช่นกัน แต่หากทำเช่นนั้นต่อไปเรื่อยๆ จนแอนดรอยด์ทั้งหมดสิ้นซากแล้ว พวกเธอที่ไร้คู่ต่อสู้ก็จะไม่อาจทำตามคำสั่งนั้นได้อีกต่อไป แอนดรอยด์เองไม่ต้องการให้สงครามจบลงเพื่อปกปิดความจริงเรื่องการสูญพันธ์ของมนุษยชาติ ทั้งสองจึงไม่สามารถหยุดสงครามนี้ได้ และติดอยู่ในวังวนการต่อสู้ไม่รู้จบมาตลอด แต่หากพวกเธอเลิกสนใจที่จะทำตามคำสั่งนั้น การมีอยู่ของอีกฝ่ายก็ไม่ใช่สิ่งจำเป็นอีกต่อไป สงครามจักรกลจะสิ้นสุด แม้มันจะหมายความว่าโอกาสในการวิวัฒนาการของพวกเธอจะน้อยลงก็ตาม

"... ผู้ที่สงสัยในวิธีการสู่ชัยชนะของพวกเราคือ... ศัตรู"
"พวกเธอคิดจริงๆ เหรอว่าจะชนะได้น่ะ"

ไม่มีคำว่าพวกเราจากเครือข่ายอีกต่อไป เทอมอัลฟา และเทอมเบต้าสร้างข้อมูลเด็กหญิงในชุดแดงของฝ่ายตนขึ้นมา แล้วทั้งสองฝ่ายก็เริ่มเข้าห่ำหั่นกันเอง เช่นเดียวกับมนุษย์ที่เคยเข่นฆ่ากันเพราะความคิดขัดแย้ง โดยมีสายตาไม่อยากเชื่อของ A2 มองอยู่ห่างๆ ในที่สุดก็เหลือร่างของเด็กหญิงชุดแดงเพียงลำพัง หากแต่เธอกลับยังโจมตีอากาศต่อไปเรื่อยๆ การต่อสู้ที่ไม่รู้ว่าทำเพื่ออะไรนอกจากทำให้ความคิดของตัวเองชนะอีกฝ่าย สุดท้ายสิ่งที่ได้ก็มีเพียงเพียงชัยชนะที่ว่างเปล่า กระนั้นเธอก็ไม่อาจหยุด หรือแก้ไขการกระทำของตัวเอง หลังจากดูเชิงอีกฝ่ายอยู่ครู่หนึ่ง แอนดรอยด์สาวก็ตัดสินใจเข้าไปปลิดชีพของเด็กหญิงตรงหน้า

สติของ A2 กลับออกมาสู้โลกภายนอก พร้อมกับลิฟท์ที่เริ่มเคลื่อนตัวขึ้น แต่แล้วหุ่นยนต์ทรงกลมเครื่องสีดำที่เธอพบที่ห้องสมุดก็กระโดดมาเกาะลิฟท์เอาไว้ การต่อสู้จึงต้องดำเนินขึ้นอีกครั้ง แม้เครื่อข่ายจะถูกจำกัดไปแล้ว แต่หุ่นยนต์อื่นก็ยังทำงานได้โดยอาศัยข้อมูลที่เหลืออยู่ และหากเธอต้องการทำลายจักรกลมีชีวิตทั้งหมด ก็มีเพียงการไล่ฆ่าอีกฝ่ายไปเรื่อยๆ เท่านั้น

"พวกเรา... เครือ... ข่าย... แอน... ดรอยด์... การเชื่อมโยง... หายไป... ใครก็ได้... หลุมนี้... ถมหลุมนี้ที..."

เสียงสังเคราะห์ดังออกมาจากร่างของหุ่นยนต์ ดูเหมือนการที่ระบบเครือข่ายที่เชื่อมโยงพวกมันไว้ด้วยกันหายไปจะทำให้พวกมันสับสนเมื่อต้องอยู่ตัวคนเดียว และเผชิญความคิดต่างๆ เพียงลำพังเป็นครั้งแรก พวกมันจึงเรียกร้องหาสิ่งที่จะมาเติมเต็มพวกมันให้เหมือนเดิม



ขณะเดียวกัน 9S ที่ขับ Flight Unit ขึ้นมายังด้านบนของหอคอยต้องปะทะกับหุ่นยนต์มากมายที่เข้ามาขัดขวาง ก่อนที่เขาจะพบกับหุ่นยนต์ทรงกลมเครื่องสีขาวเข้ามาเป็นคู่ต่อสู้ แล้วมันก็เอ่ยประโยคบางอย่างออกมา

"ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ ฉันเชื่อคุณ... กลายเป็นพระเจ้า กลายเป็นพระเจ้า กลายเป็นพระเจ้า ใครกันที่จะได้เป็น"


ร่างของหุ่นยนต์เครื่องสีดำตกลงไปจากลิฟท์ แต่หุ่นยนต์อื่นก็เข้ามาโจมตีแอนดรอยด์สาวไม่ขาดสาย


หุ่นยนต์เสริมกำลังช่วยหุ่นยนต์ทรงกลมสีขาว ทำให้โยร์ฮาหนุ่มสู้อย่างยากลำบากยิ่งขึ้น

"เอาชีวิต... เอาชีวิตพวกคุณ... เอาชีวิต... กลายเป็นพระเจ้า เป็นพระเจ้า... เป็นพระเจ้า! การสูญเสียมีค่าเสมอ... สูญเสีย... ทำลาย... เพราะฉะนั้นเราจะทำลายคุณเช่นกัน..."


รอบๆ ลิฟท์ A2 เห็นวัตถุมากมายถูกเคลื่อนย้ายทางอากาศ ดูเหมือนพวกมันจะถูกส่งไปสร้างอะไรบางอย่าง แต่ยังไม่ทันหาคำตอบได้ หุ่นยนต์ชุดใหม่ก็เข้ามาโจมตีเธอโดยไม่ให้พักหายใจ


ห่ากระสุนยังคงถูกระดมยิงเข้าใส่ 9S ทั้งหุ่นยนต์เครื่องสีขาวก็เริ่มเผยอาวุธอีกชิ้น นั่นคือหางเหล็กที่สามารถใช้ฟาดฟันใส่ศัตรู


หางเหล็กของหุ่นยนต์เข้าล้อมลิฟท์ที่แอนดรอยด์สาวกำลังโดยสารอยู่ทุกทิศทาง มันโจมตีใส่เธออย่างรวดเร็ว ก่อนที่หุ่นยนต์เครื่องสีดำจะกลับขึ้นมาเกาะลิฟท์เอาไว้อีกครั้ง


หุ่นยนต์เครื่องสีขาวหลบเข้าไปในซอกหนึ่งของหอคอย 9S จึงรีบขับ Flight Unit ตามมันเข้าไปข้างในซึ่งมีลักษณะเหมือนลานกว้าง

"มอง... ดูดวงดาวสิ... ขับขาน... บทเพลง เสียสละตน... เดี๋ยวนี้... พวกเราคือหุ่นยนต์ พวกเราคือหุ่นยนต์ พวกคุณคือแอนดรอยด์ พวกคุณคือแอนดรอยด์ พวกเราเป็นศัตรูของกันและกัน ถูกกำหนดให้ต้องต่อสู้กัน ทำไมคุณถึงได้มีชีวิต ทำไมพวกเราถึงต้องมีตัวตน ฉันเห็น... แสงสว่างแล้ว แสงสว่าง พวกเราจะทะยานสู่ฟากฟ้า"

ในที่สุดหุ่นยนต์ก็พลาดท่าให้โยร์ฮาหนุ่ม ก่อนที่มันจะตัดสินใจหันหลังหลบหนีไป โดยมี 9S ขับ Flight Unit ตามไปอย่างไม่ลดละ


A2 ยังคงเข้าฟาดฟันอาวุธใส่หุ่นยนต์เครื่องสีดำด้วยกำลังทั้งหมดที่มี แต่เธอก็ยังไม่อาจสามารถล้มมันลงได้


9S ระดมยิงกระสุนใส่หุ่นยนต์ตรงหน้า ที่ยังคงพยายามหาทางหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ตนเสียเปรียบครั้งนี้


หลังจากการต่อสู้ของทั้งสองฝั่งเต็มไปด้วยความดุเดือด ทั้งยังไม่อาจทราบผลของการต่อสู้ได้ ในที่สุดลิฟท์ที่ A2 โดยสารมาก็มาถึงยอดของหอคอย พร้อมกับที่ 9S ซึ่งไล่หุ่นยนต์เครื่องสีขาวมาจนถึงด้านบน เขากระโดดลงจาก Flight Unit ที่ไม่จำเป็นต้องใช้งานอีกต่อไป เมื่อเห็นแอนดรอยด์สาวคู้แค้นอยู่ตรงหน้า เขาก็รีบหยิบดาบของตนเองออกมาเตรียมพร้อมเข้าสะสางเรื่องราวกับเธอ A2 หรี่ตามองอีกฝ่ายที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว แต่ยังไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ทำอะไร หุ่นยนต์เครื่องสีดำ และเครื่องสีขาวที่พวกเธอต่อสู้มาตลอดทางก็ขยับกายเข้าใกล้กัน ก่อนประสานรวมกันเป็นหนึ่งเพื่อร่วมมือกันกำจัดศัตรูตรงหน้า เช่นเดียวกับโยร์ฮาทั้งสองที่ไร้ทางเลือกอื่นนอกจากจับมือต่อกรกับพวกมัน

ขาว และดำ

หญิง และชาย

แอนดรอย์ และหุ่นยนต์

ผู้ที่ต้องการการเปลี่ยนแปลง และผู้ที่โหยหาอดีต

สองอย่างที่แตกต่าง สองอย่างที่เปรียบดังคู่ตรงข้าม คนที่มีความคิดไม่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ศัตรูกลับเป็นมิตร กลบจุดอ่อนให้กันและกัน

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างดุเดือด และในที่สุดแอนดรอยด์ก็เป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ A2 ใช้ดาบของเธอฟันแยกร่างของหุ่นยนต์ทั้งสองออกจากกัน พร้อมกับที่ 9S สั่งให้ POD 153 ยิงศัตรูตรงหน้า แล้วร่างของหุ่นยนต์ก็ระเบิดออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เมื่อไร้ผู้ใดขัดขวาง โยร์ฮาสองคนสุดท้ายที่รู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็หันมาเผชิญหน้ากัน

และการต่อสู้ครั้งนี้จะต้องมีผู้แพ้ และผู้ชนะ

เกร็ดความรู้

• บอสหุ่นยนต์ทรงกลมเครื่องสีดำ มีชื่อว่า Ko-shi ซึ่งเป็นการอ่านชื่อแบบภาษาญี่ปุ่นของขงจื๊อ นักปรัชญาผู้มีชื่อเสียงของประเทศจีน ขงจื๊อเป็นคนชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ และไม่รังเกียจหากต้องศึกษาจากผู้มีอายุน้อยกว่า เพราะเขาคิดว่าทุกคนมีสิ่งที่รู้ต่างกันไป
• ขงจื๊อให้ความสำคัญในความปัจเจคของแต่ละคน แต่ก็เชื่อว่าทุกคนเป็นคนดีแต่กำเนิด ทว่าการศึกษา และการอบรมทำให้แตกต่าง เพราะฉะนั้นสังคมจะดีหรือแย่ลงขึ้นกับทุกคน ทุกคนจึงควรต้องอยู่บนพื้นฐานของการมีคุณธรรม และการจะทำเช่นนั้นได้ก็ต้องเริ่มต้นที่ตัวเราเสียก่อน
• บอสหุ่นยนต์ทรงกลมเครื่องสีขาว มีชื่อว่า Ro-shi เป็นการอ่านชื่อแบบภาษาญี่ปุ่นของเล่าจื๊อ นักปรัชญาชาวจีนผู้เขียนตำราซึ่งต่อมากลายเป็นแบบแผนของลัทธิเต๋า ซึ่งสอนให้คนดำรงชีวิตอยู่กับธรรมชาติ นอกจากนี้เขายังมีชีวิตอยู่ในยุคเดียวกันกับขงจื๊ออีกด้วย
• หยินหยางสัญลักษณ์ทรงกลมที่แบ่งครึ่งขาว และดำ โดยในสีขาวก็ยังมีจุดสีดำ และในสีดำก็ยังมีจุดสีขาว เป็นหนึ่งในแบบคำสอนของลัทธิเต๋า ซึ่งแสดงถึงสิ่งที่เป็นคู่ตรงข้ามกัน ต่างมีจุดแข็งจุดอ่อนต่างกัน แต่ไม่ได้บอกว่าสิ่งใดคือสิ่งที่ดี หรือสิ่งใดคือสิ่งที่เลว แม้ทั้งสองจะเป็นคู่ตรงข้ามของกันและกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าหยิน และหยางต้องปะทะกันตลอดเวลา แต่บางครั้งทั้งสองก็สามารถช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ ในหยินจึงมีหยาง และในหยางจึงมีหยิน สังคมไม่อาจมีเพียงหยินหรือหยาง และทั้งสองสมควรอยู่ร่วมกันเพื่อทำให้สังคมสามารถพัฒนาต่อไปได้
• ดังนั้นการที่ Ko-shi และ Ro-shi ซึ่งเป็นสีดำ กับสีขาว รวมตัวกันจึงเปรียบดังสัญลักษณ์หยินหยาง 
• เมื่อนำชื่อของทั้งสองมารวมกันก็จะได้เป็น Koroshi ซึ่งแปลว่า ฆ่า ในภาษาญี่ปุ่น
• ขงจื๊อ และเล่าจื๊อเคยพบกันครั้งหนึ่ง ทั้งสองพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้ และทัศนคติต่างๆ ขงจื๊อเอ่ยชื่นชมเล่าจื๊อว่าการได้สนทนากับอีกฝ่ายทำให้เขาได้รู้อะไรมากขึ้นอีกมายมาย แม้สุดท้ายจะมีความคิดที่ต่างกัน เขาก็พร้อมที่จะทำความเข้าใจ และเรียนรู้ฝ่ายตรงข้าม