Spoil Drag on Dragoon 3 Part 11 ปัญหาเชาว์

หลังจากที่ซีโรรับออคตา สาวกผู้ทรยศของทรีเข้าร่วมกลุ่มแล้ว ทั้ง 5 ก็ก่อกองไฟพักผ่อนกัน การได้สมาชิกใหม่เป็นคนในของศัตรูมาช่วยย่อมทำให้พวกเธอไม่จำเป็นต้องเดินไปมาโดยไร้เป้าหมายอีกต่อไป แต่มันก็สร้างความคลางแคลงใจกับหญิงสาวไม่น้อยที่จู่ๆ อีกฝ่ายก็มาขอเข้าร่วมกลุ่มเช่นนี้

ซีโร : แล้วทำไมเจ้าถึงทิ้งทรีกัน
ออคตา : นั่นก็เพราะความปรารถนาในรสรักของข้าไม่ได้รับการเติมเต็มน่ะสิขอรับ ข้าต้องการบั้นท้ายนุ่มๆในยามเช้า ต้องการความสุขสมในยามบ่าย ต้องการรักหวานฉ่ำภายใต้ดวงดาวแห่ง...
ซีโร : พอๆ ข้าเข้าใจแล้ว!

ออคตา : ถ้าทุกๆ วันไม่ต้องทำอะไรนอกจากเล่นจ้ำจี้แล้วล่ะก็ข้าคงมีความสุขสุดๆ แน่ แต่ก็นั่นแหละขอรับ ท่านทรีไม่ยอมให้ข้าทำเลย แล้วจะให้ข้าทนอยู่กับคนอย่างนั้นต่อไปได้ยังไงกันล่ะขอรับ

ดีโต : นี่ คือว่า... ที่เจ้ายอมให้ไอ้แก่ตาโปนนั่นมาอยู่ด้วยอย่างนี้ เจ้ามั่นใจเหรอว่าพวกเราจะไม่เป็นไรน่ะ อย่าลืมสิว่าพวกเรายังอยู่ในดินแดนของทรีนะ เจ้านั่นมันจะแทงข้างหลังพวกเราเมื่อไรก็ไม่รู้
ซีโร : ถ้ามีผู้ชายมาขอเข้าร่วมกลุ่มกับข้าข้าก็ยินดีต้อนรับทุกคน แล้วให้พวกเขามานอนด้วยหมดนั่นแหละ ส่วนเรื่องอื่นๆ เดี๋ยวไว้ข้าค่อยคิดเอาทีหลัง
ดีโต : ก็ฟังดูมีเหตุมีผลดีนะ... ในหลายๆ ความหมายน่ะ... แต่นี่เจ้าเอาจริงเหรอ เอากับไอ้แก่หนังหุ้มกระดูกอย่างนั้นเนี่ยนะ

เดคาดัส : ตอนนี้ท่านทรีคงตกใจมากเลยนะครับที่สาวกหักหลังนางอย่างนี้
ซีโร : ก็หวังว่านางจะไม่คิดมากนะ กรรไกรอันใหญ่ของนางยิ่งอันตรายอยู่ด้วย
เดคาดัส : กรรไกร นางมี... กรรไกรด้วยเหรอครับ ถ้าถูกกรรไกรบาดคงจะเจ็บน่าดูเลยนะครับ อาาา

ซีโร : ท่าทางพวกเราน่าจะชอบกรรไกรกันทุกคนเนอะ
ดีโต : อืม ถ้ามันตัดไอ้ของไม่มีประโยชน์ของเจ้านั่นได้ล่ะก็นะ...
เดคาดัส : ข้าทนรอที่จะได้เห็นของเล่น... เอ้ย กรรไกรของท่านทรีไม่ไหวแล้วครับ

มิไฮล์ : พอมีเพื่อนมารวมกันเยอะแบบนี้แล้วรู้สึกครึกครื้นดีจังเลย เจ้าว่าไหม
ซีโร : เพื่อนเหรอ ที่นี่ไม่มีใครเป็นเพื่อนของข้าสักหน่อย
มิไฮล์ : อ้าว แล้วข้าล่ะ แล้วยังมีดีโต กับเดคาดัส แล้วไหนจะออคตาอีก

ซีโร : ไอ้โง่ ไอ้โรคจิต ไอ้คนไร้ประโยชน์ กับไอ้หื่นกาม แหม ช่างเป็นคณะสุขสันต์จริงเชียว
มิไฮล์ : ใจร้ายจังเลย ซีโร... เออ ข้าคงไม่ใช่ไอ้หื่นกามใช่ไหม... แต่อย่างน้อย ข้าก็คิดว่าตัวเองเป็นเพื่อนกับเจ้านะ...

หลังจากเตรียมตัวเรียบร้อย ซีโร มิไฮล์ และสาวกทั้ง 3 คน ก็พร้อมออกเดินทาง แล้วออคตาจึงบอกเส้นทางสู่วิหารให้พวกเธอ

ออคตา : โฮะๆๆ วิหารอยู่เลยป่าแห่งหมอกเข้าไปขอรับ
ซีโร : ในนั้นคงมีกับดัก ศัตรู แล้วก็เจ้าพวกน่ารำคาญพวกนั้นอยู่เต็มไปหมดเลยสิท่า
ออคตา : แหม ถ้าไม่ลองไปดูก็ไม่รู้หรอกขอรับ แต่ถ้าท่านต้องการโจ๊ะพรึมๆ กลางแจ้งล่ะก็ ไม่มีที่ไหนดีไปกว่าที่นั่นแล้วล่ะ โฮะๆๆ

ซีโรไม่ใส่ใจเรื่องใต้สะดือของอีกฝ่ายแล้วเดินทางเข้าสู่ป่าแห่งหมอก และขณะที่กำลังต่อสู้กับทหารกับปีศาจนั่นเอง สาวกของเธอก็เริ่มพูดคุยกัน

ดีโต : สรุปว่าทรี นางเป็นพวกโรคจิตใช่ไหม
ออคตา : โฮะๆๆ ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกขอรับ ก็แค่... ออกจะแปลกๆ นิดหน่อยเท่านั้นเอง จริงอยู่ที่นางเป็นคนเดายาก แถมยังชอบพกกรรไกรเล่มโตไปไหนต่อไหน แต่เวลาที่นางคึกนะ สุดยอดจริงๆ ขอรับ
ดีโต : เหอ แบบนั้นก็รับมือด้วยยากไม่ใช่หรือไง
ออคตา : ใช่แล้วขอรับ เพราะนางเป็นคนที่มีความคิดแหลมคมมาก คมพอๆ กับดาบของนางเลย โฮะๆๆ

ซีโร : นี่ มีใครเห็นเจ้านั่นบ้างไหม
เดคาดัส : ท่านหมายถึงมิไฮล์หรือครับ ข้าเองก็ไม่เห็นเหมือนกัน ท่านจะให้ข้าลองกลับไปหาเขาดูหรือเปล่าครับ
ซีโร : ไม่ต้องหรอก ให้เจ้านั่นได้เรียนรู้ซะบ้าง ไม่อย่างนั้นคราวหน้าก็คงหลงไปตัวเดียวแบบนี้อีก

อีกด้าน เมื่อทหารเห็นออคตาอยู่กับกลุ่มของหญิงสาว พวกเขาก็แสดงความตกใจออกมา ต่างรีบถามกันว่าเหตุใดสาวกถึงทรยศเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงของตน แต่สุดท้ายพวกเขาก็ตัดสินใจว่าอีกฝ่ายคงกำลังเป็นนกสองหัวแสร้งเข้าไปให้ความช่วยเหลือศัตรู แล้วพวกเขาจึงทำตัวปรกติ ด้วยไม่อยากให้แผนการของผู้เป็นนายต้องเสียหาย

เดคาดัส : ออคตา จริงหรือเปล่าครับที่กรรไกรของท่านทรีสามารถตัดได้ทุกอย่างน่ะ
ออคตา : จริงสิขอรับ เจ้าไม่รู้หรอกว่านางเคยพยายามจะตัดของสำคัญของข้ากี่ครั้งแล้ว
เดคาดัส : อาาา... แค่คิดก็... เหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยนะครับ...

ออคตา : แน่นอนขอรับ แต่ถ้าต้องอยู่ต่อไปโดยไม่มีออคตาน้อยแล้วล่ะก็ ข้าก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตต่อไปเพื่ออะไรเหมือนกัน

พวกซีโรที่วิ่งมาตามทางต้องชะงัก เมื่อพวกเธอพบกับกล่องหน้าตาประหลาดกำลังลอยอยู่กลางอากาศ พอมองไปรอบๆ เส้นทางข้างหน้าก็มีประตูขวางไว้ เธอจึงเงยหน้าขึ้นสังเกตกล่องใบนั้นด้วยความสงสัย แต่แล้วเสียงยานคางของหญิงสาวที่เธอคุ้นเคยก็ดังออกมาจากมัน

ทรี : ยามข้าเปิด ข้าไม่ได้เปิด ยามข้าปิด ข้าไม่ได้ปิด ข้าคืออะไร
ซีโร : นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันน่ะ
ออคตา : ดูเหมือนจะเป็นปัญหาเชาว์นะขอรับ แต่ข้าคิดว่ามันไม่น่าจะมีความหมายอะไรพิเศษหรอก เพราะปรกติท่านทรีก็ชอบเล่นประลองปัญญาอยู่แล้วด้วย

ซีโร : น่ารำคาญชะมัด ในหัวของนางคงมีแต่เรื่องโรคจิตสินะ
ออคตา : ท่านช่างพูดได้ตรงใจข้าจริงๆ ขอรับ โฮะๆๆ

กล่องลูกบาศก์เปิดช่องยิงของมันแล้วเริ่มเปิดฉากยิงเลเซอร์ใส่พวกเธอทั้ง 4 คน แต่แล้วหญิงสาวก็นึกคำตอบออก เธอจัดการซัดอาวุธใส่กล่องตรงหน้า ทันใดนั้นช่องยิงของมันก็ปิดลง มันค่อยๆ ลอยเข้าไปในช่องเหนือกำแพงหิน แล้วประตูตรงหน้าก็เปิดออกทันที ออคตาจึงสรุปได้ว่ากล่องพวกนี้คงเป็นกุญแจที่ใช้เปิดประตูในบริเวณรอบๆ ทั้งหมด

กล่องชนิดเดียวกันอีก 4 ใบปรากฏขึ้นยังเส้นทางเบื้องหน้าของหญิงสาว เมื่อเห็นดังนั้นผู้ติดตามของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็ต่างพากันนั่งลงรอให้เธอเป็นผู้คลายปริศนาชุดใหญ่ที่กำลังจะตามมา

ซีโร : ยังจะมีอีกงั้นเหรอ...
ทรี : ข้าดูคล้ายต้นไม้ในยามเช้า ดูเหมือนต้นไม้ในยามเที่ยง เป็นต้นไม้บ้างในยามดึก ข้าคืออะไร
ซีโร : เจ้านี่มันน่าโมโหจริงๆ เว้ย!

ว่าแล้วหญิงสาวก็จัดการฟันกล่องปริศนาไปใบหนึ่ง

ทรี : ข้าคือดอกไม้ที่เบ่งบานในบ่อน้ำ ข้าคือผีเสื้อที่โบยบินยามราตรี ข้าคือทะเลที่ซัดสาดภูเขา ข้าคืออะไร
ซีโร : ข้าจะไปรู้ได้ยังไงกันเล่า! นี่มันงี่เง่าชัดๆ

กล่องใบที่ 2 ถูกซีโรทำลาย

ทรี : คนของข้าต่างปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนยามหลงทางในป่า ข้าคืออะไร
ซีโร : ไม่มีใครมันบ้าทำอย่างนั้นหรอก!

กล่องใบที่ 3 ถูกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงจัดการไปอีกใบ

ทรี : 1, 4, 7, 9 , 12, 16, 19...
ซีโร : โอ๊ย คราวนี้บ้าอะไรอีกล่ะ
ทรี : 22, 10, 789, 99, 980... เลขต่อไปคืออะไร
ซีโร : ข้าจะเตะเสยตูดเจ้าซะ เจ้าอยากได้คำตอบแบบนี้ใช่ไหม!

หลังจากที่คำปริศนาถูกจัดการทั้งหมด ประตูต่อไปก็เปิดทางให้กับผู้บุกรุก สาวกทั้ง 3 จึงรีบลุกขึ้นวิ่งตามเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่พวกตนรับใช้ไป

ดีโต : ยัยทรีนี่น่าจะเป็นตัวปัญหาสุดๆ นะว่าไหม
เดคาดัส : ทำไมเจ้าถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ
ดีโต : เออ เจ้าไม่เห็นหรือไง นางสร้างเครื่องจักรไว้สำหรับแค่ถามปัญญาเชาว์เลยนะ คนที่ทำเรื่องแบบนี้ได้ก็มีแต่คนจิตไม่ปรกติที่อยากให้ตัวเองดูลึกลับหรือดูเด่นเท่านั้นแหละ

เดคาดัส : เจ้า... คิดอย่างนั้นเหรอครับ
ดีโต : ให้ตายเถอะ อย่าบอกนะว่าเจ้าเอาแต่หมกหมุ่นถึงเรื่องกรรไกรอยู่น่ะ
เดคาดัส : ม่ะ ไม่ใช่นะ... คือว่าข้า... แต่ก็ใช่แล้วครับ

ดีโต : ถึงทรีจะเป็นคนชวนปวดหัวไปหน่อย แต่ออคตาก็บอกว่านางค่อนข้างโหดใช้ได้เลยนะ
เดคาดัส : โอ้ววว
ดีโต : ใช่ไหมล่ะ ทั้งบ้าคลั่งแล้วก็ชอบความรุนแรง ดูเป็นคู่แท้ของเจ้าดีนะ

เดคาดัส : อาาา
ดีโต : เอาอย่างงี้ เจ้าอยากให้ข้าช่วยขยี้ไอ้ของไร้ค่านั่นของเจ้าไหมล่ะ ฮ่าๆๆ อย่าเครียดสิ ข้าแค่พูดล้อเล่นเอง
เดคาดัส : ดีโต เจ้ากำลังปกปิดตัวตนจริงๆ ของเจ้าไว้ใช่ไหมครับ

ดีโต : หา อะไรของเจ้าน่ะ ข้าก็เป็นตัวข้าอย่างนี้นี่แหละ เจ้าเนี่ยตลกนะ ฮ่าๆๆ
ออคตา : แหมๆๆ เป้ากางเกงของใครบางคนตุงเชียวนะขอรับ...
เดคาดัส : อย่ามองสิครับ มันน่าอายออก...

ออคตา : ตรงกันข้ามเลยขอรับ นี่เป็นอาการที่แสดงว่าเจ้าเป็นคนใสซื่อต่างหากล่ะ
เดคาดัส : อย่าชมนะ ข้ามันเลว เลวมากๆ...
ดีโต : อืม... งั้นกลับมาเรื่องที่ทรีเป็นตัวปัญหากันนะ

ออคตา : นางเป็นอย่างนั้นจริงๆ ขอรับ แต่ร่างกายของนางน่ะยิ่งกว่าอีก โฮะๆๆ
ดีโต : จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นตอนที่เจ้าจัดกับนางคงยากหน่อยสินะ
ออคตา : ไม่หรอกขอรับ ด้วยฝีมืออันสุดยอดของข้า ข้าสามารถทำให้ทั้งร่างกาย และวิญญาณของนางละลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟได้เลยล่ะ แต่ความสามารถจริงๆ ของนางเองก็เกินกว่าที่ข้าจินตนาการไว้มากนัก รสรักของนางทำให้งูเหลือมของข้าแทบคลั่ง อา... ดีจริงๆ ที่ยังหนุ่มอย่างนี้

ดีโต : หนุ่มเนี่ยนะ เจ้าเคยส่องกระจกดูตัวเองบ้างไหมเนี่ย
ออคตา : โฮะๆๆ เชื่อหรือเปล่าล่ะขอรับว่าข้าเพิ่งอายุ 22 เอง
ดีโต : หา! ข้าก็อายุ 22 นะ แล้วเจ้าจะมาอายุเท่าข้าได้ยังไงกัน

ออคตา : เรื่องจริงนะขอรับ ดูเหมือนว่าข้าจะหมกหมุ่นมากไปหน่อย เลยทำให้ความอ่อนเยาว์ค่อยๆ หมดไปขอรับ
ดีโต : สยองชะมัด เจ้าเองก็เป็นตัวประหลาดไม่ต่างจากเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงของเจ้าหรอก

เบื้องหน้าของพวกซีโรปรากฏกล่องลูกบาศก์ปีศาจรอยู่อีกถึง 8 กล่อง และเมื่อหญิงสาวกำจัดกล่องใบแรกได้แล้ว เสียงของทรีก็ดังออกมาจากพวกมันอีกครั้ง

ทรี : ท่านไม่คิดว่าการกระทำของตัวเองเป็นเรื่องชั่วช้าบ้างเหรอท่านพี่ซีโร หรือท่านกำลังคิดว่าตัวเองทำเรื่องที่ถูกต้องกัน
ซีโร : ใครจะไปสนล่ะ พระเจ้ากับปีศาจก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ

ใบที่ 2

ทรี : ดาบที่เต็มไปด้วยเลือดนั่น มันหนักหรือเปล่าล่ะ เหอๆๆ
ซีโร : ก็เบาพอที่จะให้ข้าใช้ทำเรื่องที่ต้องทำก็แล้วกัน

ใบที่ 3

ทรี : ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ป่า ก็ควรแปรงฟันหลังกินอาหารนะ...
ซีโร : เออ... อืม

ใบที่ 4

ทรี : วัฏจักรจะหมุนวนต่อไป บาปบรรจบบาป และความสิ้นหวังบรรจบกับความสิ้นหวัง

ใบที่ 5

ทรี : ไม่มีใครในโลกใบนี้ที่แข็งแกร่ง พวกเราต่างปกปิดความผิด และปกป้องความอ่อนแอของตัวเองกันทั้งนั้น พวกเราไม่มีตัวตนมาตั้งแต่แรกแล้ว

ใบที่ 6

ทรี : ฝันกลางวันก็เป็นได้เพียงความฝัน ความจริงที่ไม่มีใครเชื่อก็เป็นได้แค่คำโกหก

ใบที่ 7

ทรี : หากพวกเราถูกแยกจากกันแล้ว ทำไมพวกเรายังต้องตามหากันอีก ทั้งๆ ที่เราจะได้หลุดพ้นจากการวงเวียนอุโรโบรอสที่กัดกินเราแท้ๆ

ใบที่ 8

ทรี : ผู้ที่ได้รู้ความจริงย่อมไม่ต้องการใช้ชีวิตเช่นนั้น เฮ้อ...
ซีโร : พูดจบแล้วใช่ไหม เฮ้อ คิดว่านางจะไม่ยอมหยุดพูดแล้วซะอีก

กล่องทั้ง 8 ใบลอยเข้าไปในช่องบนกำแพงหิน แล้วเวทมนต์ที่ผลึกประตูไว้ก็ถูกคลายออก

ออคตา : ต้องลำบากท่านจริงๆ ขอรับ
ซีโร : ไอ้ระบบประตูนี่ใครมันเป็นคนคิดกันฟะ

ออคตา : แต่ข้าเกรงว่า หนทางข้างหน้าคงจะยากลำบากมากกว่านี้แน่ขอรับ

ซีโร : โกหกหน่า ไม่เอาอย่างนั้นแล้วนะ...

ประตูเปิดออก ภาพของต้นไม้ใหญ่ที่ซีโรเห็นก่อนหน้านี้ดูใกล้ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แล้วออคตาก็ยกมือขึ้นชี้ไปทางมัน

ออคตา : ต้นไม้ใหญ่ตรงนั้นคือวิหารของท่านทรีขอรับ การจะไปถึงที่นั่นได้เราจำเป็นต้องผ่านป่าแห่งการสาบสูญเข้าไป...

ยังไม่ทันพูดจบดี พวกเธอก็ได้พบกับมิไฮล์ที่กำลังส่งเสียงแปลกๆ ทำให้หญิงสาว และชายทั้ง 3 หันไปมองเขาซึ่งกำลังคู้ตัวอยู่ด้วยท่าทางทรมาน

มิไฮล์ : อึกกก อือออ อา อือออ ย้ากกก!!

หางมังกรถูกยกขึ้น พร้อมกับเสียงของเปียกพุ่งกระทบพื้น ไม่นานนักฝุ่น และกลิ่นก็เริ่มตลบอบอวลขึ้นมา เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง กับสาวกมองภาพตรงหน้าอย่างพูดอะไรไม่ออก ก่อนที่มิไฮล์จะสังเกตว่าทุกคนกำลังมองเขาเป็นตาเดียว มังกรน้อยจึงหัวเราะแก้เก้อ พร้อมเตะดินกลบผลงานของตนอย่างลวกๆ

มิไฮล์ : อะ ซีโร แฮะๆๆ
ซีโร : ... ไปกันได้แล้ว
มิไฮล์ : คร้าบบบ

มังกรน้อยรีบเดินตามซีโรอย่างร่าเริง ขณะที่ออคตาซึ่งยังอึ้งอยู่เดินเข้าไปดูสิ่งที่มิไฮล์ทิ้งไว้ แต่กลิ่นของมันก็ทำให้เขาแทบสำลัก ก่อนรีบเดินตามเพื่อนร่วมกลุ่มไปพร้อมไอสลับกับหัวเราะไม่หยุด

เกร็ดความรู้

• กล่องลูกบาศก์ที่มีคำปริศนาของทรีคือปีศาจที่มีชื่อว่าลูกบากศ์การ์กอย (Gargoyle Cube) ซึ่งเป็นศัตรูที่ปรากฏในเกม Drag on Dragoon ทุกภาค
• การที่สาวกมีสภาพร่างกายผิดกับอายุจริงๆ ของตัวเอง เป็นเพราะพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตคนละชนิดกับมนุษย์ และมีชีวิตอยู่ได้โดยอาศัยพลังของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง
• อุโรโบรอสคืองูที่กลืนกินหางของตัวเองจนตัวขดเป็นวงกลม เป็นคำเปรียบเหมือนวงเวียนไร้ที่สิ้นสุด