Spoil Drag on Dragoon 3 Part 10 สาวกคนที่ 3

เหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้ซีโรเลิกหวังที่จะได้ข้อมูลจากพวกแฟร์รี่ แต่นั่นก็ทำให้กลุ่มของเธอต้องเดินทางสำรวจทั่วป่าอย่างไร้จุดหมาย โดยไม่ได้รู้เลยว่าสาวกผู้ทรงพลังกำลังรอคอยพวกเธออยู่ข้างหน้า

ดีโต : เฮ้อ ตกลงว่าพวกเราต้องเดินเท้าทั่วทั้งป่าเฮงซวยนี่เพื่อหาไอ้วิหารโง่นั่นน่ะเหรอ
ซีโร : หนวกหูหน่า นึกขอบคุณที่เจ้ายังมีเท้าเหลือให้มาเดินหามันเถอะ

เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเอ็ดเด็กชายผมสีน้ำตาล ก่อนที่ทั้ง 4 จะเข้าไปจัดการโทรล และทหารซึ่งขวางทางไว้ แต่จู่ๆ มิไฮล์ก็ส่งเสียงทักทายใครบางคนออกมา

มิไฮล์ : อะ สวัสดีครับ อ้าว ฮ่ะๆๆ ไม่ใช่นีนา
ซีโร : อะไรของเจ้าน่ะ เจ้าโง่
มิไฮล์ : ก็แบบว่า ต้นไม้พวกนี้บางต้นมันเหมือนมีหน้าเลยนะ

ซีโร : ต้นไม้มีหน้าเนี่ยนะ
มิไฮล์ : อืม เพราะงั้นข้าถึงเข้าใจผิดว่ามันยิ้มให้ก็เลยทักไปน่ะ ตลกดีใช่ไหมล่ะ
ซีโร :  ตลกตรงที่เจ้าโง่ขนาดไหนนี่แหละ

พวกซีโรถูกฝูงหมาป่าเข้าโจมตี การต้องต่อสู้ต่อเนื่องไม่ได้หยุดพักทำให้หญิงสาวส่งเสียงยานคางออกมาอย่างเบื่อหน่าย ทว่ามังกรน้อยที่ไร้เดียงสากลับนึกว่าเธอได้รับบาดเจ็บจนโวยวายเสียงดัง

ซีโร : อา...
มิไฮล์ : ซีโร เกิดอะไรขึ้นเหรอ เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า ได้รับบาดเจ็บตรงไหนไหม
ซีโร : ไม่หรอก ข้าแค่ร้องเพลงน่ะ ก็นี่มันน่ารำคาญชะมัด

อันเดด และโทรลยังคงตามมาขัดขวางพวกของหญิงสาวผมเงินไม่หยุดหย่อน และเมื่อเดินเข้าป่าไปลึกยิ่งขึ้น พวกเธอก็พบกับสุนัข 3 หัว เซเบอร์รัสถึง 2 ตัว

ซีโร : เฮ้อ ข้าว่าเราคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจัดการเจ้าพวกนี้ให้พ้นทางแล้วล่ะ
เดคาดัส : ให้ข้าเป็นคนจัดการเรื่องนี้เถอะครับ ไม่ว่าพวกศัตรูจะหวดหรือถีบข้าสักกี่ครั้ง ข้าก็จะทำภารกิจให้สำเร็จลุล่วงแน่นอน
ดีโต : แหมๆ ไม่ใช่เป็นเพราะเจ้าชอบถูกหวด ถูกถีบอยู่แล้วเหรอ

ซีโร : ข้าชักจะหงุดหงิดจริงๆ แล้วนะ ข้าอยากรีบฆ่าน้องสาวของข้าให้เรื่องมันจบๆ สักที!
ดีโต : โถ่ เจ้าก็เชิดหน้าเข้าไว้ดีกว่าหน่า การรอคอยก็เป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยทำให้การฆ่าสนุกขึ้นนะ ฮ่าๆๆ

ในที่สุดทั้ง 4 ก็สามารถฆ่าเซเบอร์รัสทั้งสองตัวได้ เมื่อเดินไปข้างหน้า พวกเธอก็พบกับต้นไม้ที่มีช่องขนาดใหญ่พอให้คนเดินผ่านเข้าไปได้สบายๆ และมันก็ทำให้มังกรน้อยตื่นเต้นมาก

มิไฮล์ : ซีโร ดูนี่สิ ดูนี่สิ มีทางให้พวกเราเดินผ่านเข้าไปในต้นไม้ด้วยล่ะ
ซีโร : พวกเราเหรอ...
มิไฮล์ : เออ คือว่า อืม... ข้าหมายถึง... เราเข้าไปได้ใช่ไหม

ซีโร : ตัวเจ้าใหญ่กว่าไอ้ช่องเล็กๆ นั่น เจ้าโง่
มิไฮล์ : โถ่เอ้ยยย

แม้มิไฮล์จะไม่สามารถเดินผ่านช่องได้เหมือนคนอื่นๆ แต่เขาก็บินอ้อมต้นไม้มาสมทบกับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่อีกฝั่งของต้นไม้ได้ ข้างหน้ายังมีทหารของดินแดนแห่งป่าที่ออกมาปกป้องจ้านายของพวกเขา และหวังเธอน่าจะอยู่กับออคตา สาวกผู้สามารถให้การคุ้มครองเธอได้ แต่สุดท้ายพวกเขาก็ต้องเสียท่าให้กับผู้บุกรุก

เดคาดัส : ป่าที่นี่ช่าง... น่าขนลุกจริงๆ นะครับ
ดีโต : เฮ้ เจ้าเด็กโข่ง เจ้าคงรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้วล่ะสิท่า
มิไฮล์ : ข้าไม่ได้กลัวสักหน่อย ข้าไม่กลัวจริงๆ นะ

ซีโร : แฮ่!
มิไฮล์ : หวาาา!!
ดีโต : แหม เจ้าก็อย่าแกล้งเขาสิ ซี ข้าว่าเขาคงฉี่ราดแล้วเนี่ย

มิไฮล์ : ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เพราะนางแกล้งข้าต่างหาก นางรังแกข้า!!
เดคาดัส : อาาา...
ดีโต : จริงเหรอเนี่ย นั่นก็ทำให้เจ้ามีอารมณ์เหมือนกันเหรอ

พวกซีโรยังคงเดินหน้าต่อไปไม่หยุด แต่แล้วพวกเธอก็ต้องปะทะกับฝูงหมาป่าอีกครั้ง

ซีโร : ให้ตายเถอะ ที่นี่มันเป็นสวนสัตว์หรือไง ข้าไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้วนะ
ดีโต : เอาหน่า อย่าใจร้อนไปเลย เดี๋ยวพวกเราก็จัดการฟันพวกมันเป็นชิ้นๆ แล้ว

ทว่าแม้พวกเธอจะสามารถจัดการหมาป่าได้ ข้างหน้าก็ยังมียักษ์อันเดด 2 ตนรออยู่ อีกทั้งยังมีปืนใหญ่คอยยิงจากผาเบื้องหน้า แถมเส้นทางก็ยังถูกปิดไม่ให้ทั้ง 4 หนีออกไปได้อีก จนซีโรซึ่งหมดความอดทนส่งเสียงหัวเราะแปลกๆ ออกมา

มิไฮล์ : พวกเราถูกขังเอาไว้อีกแล้ว!!
ซีโร : เหอๆๆๆ...
เดคาดัส : ท่านซีโร ท่านหัวเราะทำไมเหรอครับ

ดีโต : โอะ โอว ข้าว่านางคงจิตหลุดไปแล้วล่ะ
มิไฮล์ : เออ ถ้าอย่างนั้นพวกเราอยู่ห่างๆ ซีโรกันสักพักดีกว่านะ...

มังกรน้อยหันไปจัดการกับปืนใหญ่ ขณะที่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกเข้าต่อสู้กับยักษ์อันเดด หลังจากใช้เวลาไปพักใหญ่ พวกเธอก็สามารถล้มพวกมันลง แต่ขณะที่ทั้ง 4 กำลังหันหลังกลับเตรียมออกเดินทางต่อนั่นเอง ร่างๆ หนึ่งก็กระโดดลงมา เขาเป็นชายชราตัวเตี้ย ใส่เกี๊ยะสูงเกือบครึ่งของความสูง ในมือทั้งสองถือกงจักรขนาดใหญ่ไว้แน่น แล้วเขาก็เอ่ยแนะนำตัวเองโดยไม่รอให้คนตรงหน้ามีโอกาสกล่าวอะไร

ชายชรา : ข้าคือออคตา สาวกของท่านทรี ผู้ครอบครองป่าแห่งนี้ขอรับ!!
ซีโร : เอ๋ จริงเหรอ ขอบใจจริงๆ ที่เจ้าอุตสาห์เป็นฝ่ายมาหาข้าเอง เจ้าพวกแฟร์รี่เวรนั่นทำให้ข้าหัวเสียไปหมด เอาล่ะ ปู่ เจ้าคงเตรียมตัวเตรียมใจโดนข้าจัดการไว้แล้วสินะ

ซีโรชี้ดาบไปทางอีกฝ่ายซึ่งหัวเราะกับการกระทำของเธอราวไม่มีความกลัวเกรงใดๆ เขาหลับตาลง ก่อนชูอาวุธของคนขึ้นเหนือศีรษะทันที

ออคตา : โฮะๆๆ ท่านต้องตกใจกับสิ่งที่ข้าเตรียมมาให้ท่านแน่!!

สาวกชราเบิกตากว้าง เหยียดยิ้มอย่างผู้มีชัย แล้วเขาก็ปล่อยกงจักรในมือล่วงหล่นลงบนพื้น

ออคตา : ข้าขอยอมแพ้ขอรับ

คำที่ออกมาจากคนตรงหน้าทำเอาทุกคนนิ่งเงียบ ยืนตัวแข็งอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่ภาพของออคตาที่ยังคงยกมือขึ้นฟ้าอย่างยอมจำนนก็ช่วยบอกว่าพวกเธอไม่ได้คิดไปเอง

ซีโร : เจ้าว่ายังไงนะ
ออคตา : ข้าขอยอมแพ้ขอรับ ที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะว่าข้าอยากขอเข้าร่วมกลุ่มของท่านขอรับ

...
...
...

ซีโร : ...
มิไฮล์ : ...
ดีโต : ...

เดคาดัส : ...
ออคตา : ...
ดีโต : ฮัดชิ้ว

มิไฮล์ : ท่ะ ทุกคน นี่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าเขาอยากเป็นเพื่อนกับพวกเรา เราก็จะได้ไม่ต้องต่อสู้หรือว่าอะไรกันไง!
ออคตา : พูดได้ดีมากขอรับสหายมีปีกของข้า

...
...
...

ซีโร : ...
มิไฮล์ : ...
ดีโต : ...

เดคาดัส : ...
ออคตา : ...
ดีโต : ฮัดชิ้ว

ออคตาหรี่ตาพยายามส่งยิ้มหวานให้กับหญิงสาวผมสีเงินที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ในที่สุดเธอก็ลดดาบในมือของตัวเองลง

ซีโร : อ๋อ... ได้สิ ยังไงก็ได้