Spoil Drag on Dragoon 3 Part 9 แฟร์รี่

ซีโร ดีโต และเดคาดัส ยังคงมุ่งหน้าตามหาที่อยู่ของทรี พร้อมกับหาตัวมิไฮล์ไปด้วย ทั้งสามได้พบกับโทรล สิ่งมีชีวิตรูปร่างใหญ่โตอ้วนถ้วนซึ่งกำลังกอดตะกร้า พร้อมกินอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อเห็นผู้บุกรุก พวกมันก็เข้าโจมตีเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงโดยไม่รอช้า ซีโรจึงจัดการพวกมันอย่างไม่มีความปราณี และเมื่อศัตรูถูกกำจัดลงทั้งหมด พวกเธอก็ได้ยินเสียงหัวเราะแหลมสูงของแฟร์รี่ดังขึ้นมา

ซีโร : เจ้าเป็นใคร
แฟร์รี่ : ข้าเป็นใครอย่างนั้นเหรอ ข้าก็คือแฟร์รี่ไงล่ะ แฟร์รี่ผู้แสนงดงาม และชาญฉลาดไง
ซีโร : แล้วเจ้าเห็นมังกรตัวเหม็นๆ หน้าตาน่าเกลียด ผ่านมาแถวนี้บ้างหรือเปล่า

แฟร์รี่ : น่าเกลียดเหรอ แต่ทุกคนที่ไม่ใช่แฟร์รี่ก็หน้าตาน่าเกลียดทั้งนั้นนะ
ซีโร : แล้วตกลงว่าเจ้าเห็นเขาหรือเปล่า
แฟร์รี่ : เห็นสิ เจ้ามังกรโง่นั่นอยู่ที่พงไม้ข้างหน้านี่แหละ แล้วก็นะ เจ้านั่นมันโคตรโง่ของโคตรโง่จริงๆ ถึงจะมีตั้ง 4 ตีน แถมมีแผนที่กับตัวก็คงหาหางตัวเองไม่เจอซะล่ะมั้ง

ซีโร : ใช่ ข้าเห็นด้วย โง่ เหมือนเจ้าไม่มีผิด
แฟร์รี่ : ใช่แล้ว โง่เหมือนกับ... เฮ้ ระวังปากของเจ้าหน่อย เจ้า! ไอ้เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงโสมมวิปริต ไปลงนรกซะ ได้ยินไหม ขอให้เจ้าตายแล้วลงนรกซะ!

ซีโรเลิกสนใจอีกฝ่ายที่แสดงความเกรี้ยวกราดออกมาแล้วเดินหน้าไปตามเส้นทางของตนต่อ ทหารของดินแดนแห่งป่ายังคงเข้ามาขัดขวางเธอเอาไว้ แต่ในที่สุดเธอก็มาถึงถ้ำแห่งหนึ่ง เสียงแหลมสูงของแฟร์รี่ดังขึ้นอีก แม้มันจะเป็นคนละตนกับที่เธอพบก่อนหน้า แต่วิธีการพูดนั้นก็ชวนปวดหัวไม่ต่างกัน

แฟร์รี่ : ลัลล้า ลา ลัลลา ลัลลา... แหม มีหน้าใหม่โผล่มาด้วยล่ะ อรุณสวัสดิ์จ้า เจ้าคนสมองทึบ หน้าโง่ไร้สมอง!
ดีโต : อีกแล้วเหรอ เจ้าแมลงพวกนี้มันมาจากไหนกันเนี่ย
แฟร์รี่ : นี่ เจ้าหนุ่มน้อย พอเจ้าโตแล้วหน้าตาของเจ้าต้องอุบาวส์มากแน่ๆ ทำไมเจ้าไม่ฆ่าตัวตายไปซะตั้งแต่ตอนนี้ ต่อไปพวกข้าจะได้ไม่ต้องทนมองเจ้าให้เสียลูกตาน่ะ

ดีโต : เฮ้ย เจ้า
เดคาดัส : ดีโต ช่างนางเถอะ อย่าเสียเวลากับนางเลย
แฟร์รี่ : แล้วก็เจ้า ยัยดอกไม้ ชุดเจ้าสวยดีนี่ เป็นของขวัญวันเกิดจากแมงดาของเจ้าใช่หรือเปล่าล่ะ เจ้ามันก็เป็นแค่อีตัวชอบเรียงร้องความสนใจ ยี๊ แต่ก็นะ พวกขี้แพ้อย่างเจ้าคงแต่งตัวอย่างนั้นเพื่อชดเชยปมด้อยของตัวเนอะ

ซีโร : ชักจะมากไปแล้วนะไอ้เวร ข้าจะฆ่าเจ้า!
เดคาดัส : ใจเย็นก่อนครับท่านซีโร อย่าเอาพิมเสนไปแลกเกลือเลย
แฟร์รี่ : แหม ดูสิ เจ้าโรคจิตตัวใหญ่นี่พยายามแสร้งพูดจามีเหตุผลด้วย เขารู้กันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วว่าเจ้ามันโรคจิตชอบเล่น SM เพราะว่าเจ้ามันห่วยมากไงล่ะ

เดคาดัส : อูววว
แฟร์รี่ : ฮ่าๆๆ เจ้าหื่นกามอัปลักษณ์ ข้าทำเจ้าร้องไห้เหรอ ถ้างั้นข้าก็ชนะแล้วสินะ
ดีโต : ข้าขอสาบานเลยว่าพอเราเสร็จธุระที่นี่เมื่อไร ข้าจะเผาไอ้ป่าเวรนี่ให้วอดวายเลย

พวกซีโรพยายามอย่างมากที่จะไม่สนใจเสียงของแฟร์รี่ที่ยังคงตามกล่าวคำหยาบคายใส่ ในที่สุดพวกเธอก็พบกับมังกรน้อยที่ถูกเถาวัลย์พันรอบตัวจนไม่สามารถขยับร่างกายได้ เมื่อเห็นเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงมิไฮล์ก็ร้องขอความช่วยเหลือจากเธอในทันที ซีโรกับสาวกจึงเข้าไปตัดเถาวัลย์รอบๆ ให้จนเขาสามารถหลุดออกมา

มิไฮล์ : ซีโร ทำไมเจ้าถึงมาช้าอย่างนี้ ข้ากลัวมากเลยนะ กลัวมากๆ เลย
ซีโร : หนวกหูหน่า ข้าเองก็ไม่ได้มาเดินเล่นสักหน่อย เจ้ารีบไปจัดการกำแพงนั่นเร็วเข้า
มิไฮล์ : เจ้าก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอซีโร ข้าถูกเถาวัลย์พวกนั้นพันรอบตัวเลยนะ มันเจ็บจริงๆ นะ

ซีโร : แล้วยังไงเหรอ
มิไฮล์ : แต่ข้าไม่ร้องไห้เลยสักนิดนะ ไม่แม้แต่เอะเดียวเลยล่ะ
ซีโร : อือ หือ

มิไฮล์ : ไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียวจริงๆ นะ
ซีโร : ว้าว... เก่งจังเลย

ซีโรเอ่ยชมอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ ก่อนที่พวกเธอจะพบกับวิญญาณร้ายจำนวนมากเข้าโจมตี และในตอนที่ทั้ง 4 กำลังต่อสู้อย่างวุ่นวายนั่นเอง แฟร์รี่อีกตนก็เข้ามาเริ่มพูดจาก่อกวนต่อ

แฟร์รี่ : ฮิๆๆ ข้าคิดว่าพวกข้ารู้จักคนที่พวกเจ้ากำลังตามหาอยู่ล่ะ
ดีโต : ให้ตายเถอะ ไม่เอาเจ้าพวกแฟร์รี่แล้วได้ไหมเนี่ย
ซีโร : เจ้ากำลังหมายถึงทรีอย่างนั้นเหรอ

แฟร์รี่ : นั่นสิน้า ชีวิตมันก็เต็มไปด้วยโอกาสที่เราจะได้เจอกับคนนู้นคนนี้เต็มไปหมดซะด้วย แต่ข้าก็ไม่อยากเปลืองสมองไปกับพวกไม่มีประโยชน์หรอกนะ
ดีโต : งั้นข้าจะช่วยเด็ดปีกของเจ้าแล้วยัดเข้าปากให้เจ้ากินเอง
เดคาดัส : ดีโต อย่ายุ่งกับนางเลย

แฟร์รี่ : ตายจริง อยู่ไหนกัน อยู่ที่ไหนกันน้า ทรีอย่างนั้นเหรอ นั่นสิ ข้าก็ไม่รู้หรอกว่านางอยู่ที่ไหน แต่ข้าว่าราชาของพวกข้าต้องรู้แน่นอน
ซีโร : เฮ้อ เอาอย่างนั้นก็ได้ แล้วราชาของพวกเจ้าอยู่ที่ไหนกัน
แฟร์รี่ : แหม ใครก็ไปรู้ล่ะ เจ้าก็น่าจะรู้ดีนี่ที่รัก ว่าชีวิตนี้อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอนทั้งนั้น แต่ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะหาพระองค์เจอในส่วนลึกของป่านะ

ดีโต : งั้นเหรอ เจ้านี่พูดอะไรย้อนแย้งกันเองชะมัดไอ้หน้าโง่เอ้ย
แฟร์รี่ : หึๆ ลาก่อนนะ เจ้าพวกจืดจาง ชีวิตก็เหมือนกับการแสดงที่เราต้องเต้นจนกว่าจะพ้นขอบเวทีนั่นแหละ เอ้า พวกเจ้าก็ตั้งใจเต้นเข้าแล้วกัน เต้นเข้า เต้นเข้า เต้นเข้าไปเลย

เสียงแหลมสูงจากไป พร้อมกับที่พวกซีโรสามารถจัดการวิญญาณได้จดหมด พวกเธอจึงเดินทางเข้าไปในส่วนลึกของป่าตามที่อีกฝ่ายบอกไว้

มิไฮล์ : พวกเราจะไปหาราชาแฟร์รี่กันใช่ไหม
ซีโร : อืม ดูเหมือนว่าเราจะไม่มีทางเลือกอื่นแล้วล่ะ
มิไฮล์ : ทำไมเหรอ เจ้าไม่อยากไปเจอเขาเหรอ

ซีโร : เจ้าหลับในอยู่หรือยังไง พวกแฟร์รี่มันมีแต่พวกงี่เง่าทั้งนั้น เพราะฉะนั้นราชาของพวกมันก็ต้องโคตรของบรมงี่เง่านั่นแหละ
มิไฮล์ : อย่างนี้นี่เอง งั้นเจ้าก็อย่าฆ่าเขานะซีโร เจ้าต้องใจดีกับสิ่งมีชีวิตที่ตัวเล็กกว่าเจ้านะ
ซีโร : ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่าข้าไม่จำเป็นต้องใจดีกับเจ้าสินะ

มิไฮล์ : อะ เดี๋ยว ข้าขอถอนคำพูดเมื่อกี้นะ ขอถอนหมดเลย

เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และผู้ติดตามเดินผ่านถ้ำที่มีกำแพงขว้างกั้นไว้โดยอาศัยแรงจากร่างกายที่ใหญ่โตของมิไฮล์ทำลายมัน ในที่สุดพวกเธอได้พบกับหนองน้ำอยู่เบื้องหน้า และที่นั้นเองก็มีแสงของแฟร์รี่ลอยอยู่ อาณาเขตที่กว้างใหญ่ผิดกับก่อนหน้าทำให้เดาได้ไม่อยากว่าอีกฝ่ายต้องเป็นคนใหญ่คนโตในเผ่าพันธ์เป็นแน่ แล้วเสียงของชายมีอายุก็ดังออกมาจากตัวของมัน

ราชาแฟร์รี่ : โอ้ ท่านต้องเป็นท่านซีโรแน่ๆ ข้าได้ยินข่าวลือหนาหูว่าท่านเป็นคนไร้อารยะ และน่าเกลียดนัก แต่พระเจ้านี่มัน... ช่างชวนให้คิดถึงท่านทรีจริงๆ นางเป็นคนสกปรก และต่ำช้าสุดประมาณ แต่ท่านดูเป็นคนน่ารังเกียจหาความดีไม่ได้ยิ่งกว่านางอีกนะเนี่ย

ซีโร : ทรีอยู่ที่ไหน
ราชาแฟร์รี่ : นางก็อยู่ที่วิหารแห่งป่าไงล่ะ
ซีโร : ได้ ถ้าอย่างนั้นวิหารแห่งป่าอยู่ที่ไหน

ราชาแฟร์รี่ : โฮะๆๆ ถ้าข้าบอกเรื่องนี้กับท่าน เดี๋ยวท่านก็ฆ่าข้าน่ะสิ ข้าไม่หลงกลง่ายๆ หรอก ข้าเป็นถึงราชาแห่งแฟร์รี่นะรู้ไหม ไม่มีใครที่จะชาญฉลาด ปราดเปรื่อง เรืองปัญญาไปมากกว่าข้าอีกแล้ว
ซีโร : ข้าไม่ฆ่าเจ้าหรอก
ราชาแฟร์รี่ : ข้าไม่มีทางเชื่อท่านเด็ดขาด

ซีโร : เออ ถ้าอย่างนั้นด้วยเกียรติของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง ข้าสาบานกับเจ้าก็ได้
ราชาแฟร์รี่ : นั่นยิ่งเชื่อไม่ได้เข้าไปใหญ่ ฮ่าๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ฮิๆๆๆ

ไม่ทันสิ้นเสียงหัวเราะ ร่างของราชาแฟร์รี่ก็ถูกบดขยี้ด้วยมือของหญิงสาวผมสีเงินอย่างรวดเร็ว จนมิไฮล์ตามไม่ทัน แต่หลังจากทำความเข้าใจอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็กรีดร้องเสียงดัง ก่อนจะกระโดดไปมาอยู่ด้านหลังของซีโร ขณะที่เธอสะบัดมือทิ้งซากที่เปื้อนอยู่ออกไป

มิไฮล์ : อ๊าาา เจ้าฆ่าเขางั้นเหรอ เจ้าจำเป็นต้องทำอย่างนั้นด้วยเหรอ ข้าหมายความว่า ก็ในเมื่อเป้าหมายของพวกเรามีแค่หาข้อมูล แล้วก็เดินทางไปต่อ แล้วก็หาข้อมูลเพิ่มขึ้น แล้วก็...
ซีโร : เลิกโวยวายได้แล้ว เดี๋ยวพอไปต่อเราก็เจอข้อมูลเองล่ะหน่า

เมื่อได้ยินดังนั้นมังกรน้อยก็ตัวแข็งยืนตัวแข็งตามคำสั่งของหญิงสาว จนเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่เดินนำไปแล้วต้องหันมาบอกให้เขาขยับตัวได้ มิไฮล์จึงจึงรีบวิ่งตามเธอไปอย่างกระตือรือร้น