Spoil Drag on Dragoon 3 Part 21 วัน

ตอนนั้นข้าไม่รู้เลย ข้าไม่รู้เลยว่าการจัดการวันจะไม่ใช่จุดสิ้นสุด และข้าก็ไม่เคยรู้มาก่อน... ถึงความจริงระหว่างซีโรกับตัวข้า...

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเปิดด้วยเสียงคำนึงของมิไฮล์ ก่อนที่เหตุการณ์จะตัดกลับมาที่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีเงินซึ่งกำลังวิ่งขึ้นบันไดมหาวิหารเพื่อมุ่งหน้าไปกำจัดน้องสาวคนสุดท้าย และเธอก็ต้องฟันฟ่าเหล่าทหารกลุ่มสุดท้ายที่ปกป้องที่แห่งนี้อยู่

ทหาร 1 : เxี้ยเอ้ย ซีโรนี่นา นางอยู่ตรงนี้!
ทหาร 2 : พบตัวศัตรูแล้ว นี่มัน... ซีโรอย่างนั้นเหรอ
ทหาร 3 : มีคนอื่นอีกไหม

ทหาร 2 : ไม่ครับ นางมาแค่คนเดียว!
ทหาร 3 : แล้วพวกของนางไปไหนหมดล่ะ
ทหาร 2 : อาจเพราะพอนางใช้งานเสร็จแล้ว นางเลยฆ่าพวกเขาทิ้งก็ได้นะครับ

ทหาร 1 : ข้าไม่เห็นพวกสาวกเลยครับ!
ทหาร 3 : งั้นลุยเข้าไปเลย ลุย!

ทว่าด้วยฝีมือที่ต่างกันมาก ทำให้แม้จะมีจำนวนที่มากกว่า แต่พวกทหารก็ถูกผู้บุกรุกสาวไล่ฆ่าไปทีละคนๆ

ทหาร 4 : นี่มันนรกชัดๆ!
ทหาร 6 : อย่าลนไป! เราจัดการนางได้แน่
ทหาร 5 : แนวหน้า... ถูกจัดการไปแล้วเหรอ

ทหาร 6 : ไม่เป็นไรหรอก!
ทหาร 5 : ทุกคนถอยเร็ว... ถอยกันเถอะ!
ทหาร 6 : บ้าไปแล้วหรือไง วิ่งหนีแล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา ห่ะ!

ทหาร 5 :  ...ก็พวกเราสู้นางไม่ได้นี่นา
ทหาร 4 : ท่านแม่ครับ ท่านแม่ ท่านแม่!!!
ทหาร 6 : จะร้องไห้เสียงดังทำไม สงบสติอารมณ์หน่อยสิฟะ!!

ทหาร 4 : ท่านแม่ ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าที!!!
ทหาร 7 : ม่ะ ไม่ไหวแล้ว... ผู้หญิงคนนี้มันเป็นปีศาจ!!
ทหาร 8 : เข้มแข็งไว้แล้วลุยเข้าไปเลย!!

ทหาร 9 : นี่คือเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงต้องสาปงั้นเหรอ...
ทหาร 7 : หยุดพูดอย่างนั้นได้แล้ว!
ทหาร 8 : สู้ต่อไป สละชีวิตของพวกเจ้าเพื่อปกป้องท่านวันซะ

ทหาร 9 : แต่นางดูไม่มีจุดอ่อนอะไรเลยนะ
ทหาร 7 : เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเวรเอ้ย!
ทหาร 9 : ออกไปห่างๆ นะ ออกไปห่างๆ ข้านะ!

ทหาร 7 : ตั้งสติไว้ พวกเจ้าแตกแถวแนวรบกันหมดแล้ว!
ทหาร 8 : นางฝ่าเข้ามาแล้ว... หยุดนางไว้ ไม่ว่ายังไงก็ต้องปกป้องท่านวันให้ได้
ทหาร 9 : อ้ากกก
ทหาร 7 :  พอสักทีเถอะ... นี่เราเอาชีวิตพวกทหารไปทิ้งชัดๆ

แต่แล้วซีโรก็สามารถฝ่าวงทหารขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งของวิหาร

ทหาร 10 : อย่ายอมแพ้นะ สู้ต่อไป หยุดนางไว้ หยุดนางไว้เดี๋ยวนี้!
ทหาร 11 : ถึงข้าต้องตายที่นี่ข้าก็ไม่เสียใจอะไรแล้ว!
ทหาร 12 : ท่านวันจะต้องปลอดภัย ไม่อย่างนั้น... โลกนี้ต้องตกอยู่ในอันตรายแน่

ทหาร 10 : ถึงจะเป็นเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็เถอะ แต่ผู้หญิงคนเดียวสู้กับทหารทั้งกองทัพอย่างนี้ได้ยังไงกัน
ทหาร 11 : ก็ในเมื่อนางต้องการทำลายโลกใบนี้ด้วยมือตัวเอง นางก็ต้องแข็งแกร่งอยู่แล้วสิ!
ทหาร 12 : ทหารของเราได้รับบาดเจ็บทุกนายเลยครับ!

ทหาร 11 : ห้ามถอยนะ ลุยเข้าไป
ทหาร 10 : บ้าเอ้ย ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป ท่านวันต้องแย่แน่ๆ
ทหาร 12 : ปกป้องมหาวิหารไว้ อย่าให้ซีโรเข้าไปได้นะ

สุดท้ายแล้วพวกทหารก็ไม่อาจหยุดซีโรเอาไว้ได้ ในที่สุดหญิงสาวก็มาถึงชั้นบนของมหาวิหาร เมื่อเธอเปิดประตูตรงหน้าภาพของบัลลังค์แสนวิจิตร และห้องโถงใหญ่ประกอบพิธีกรรมก็ปรากฏขึ้น และที่ด้านในสุดของห้องนั่นเอง หญิงสาวผมสีทองคนหนึ่งก็กำลังนั่งไขว่ห้างบนเก้าอี้พนักสูง ตาก้มลงอ่านหนังสือที่ถืออยู่ในมือโดยไม่สนใจผู้บุกรุกราวกับว่าเธอคาดการณ์ได้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องมาถึงที่แห่งนี้

ซีโร : อ่านอะไรอยู่น่ะ วัน
วัน : ซีโรเหรอ มันคือบันทึกชีวิตของเมืองมหาวิหารน่ะ
ซีโร : บันทึกชีวิตงั้นเหรอ

วัน : ซีโร ท่านไม่คิดว่าแปลกบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่เมืองนี้ได้ชื่อว่าเป็นที่ให้กำเนิดเวทมนท์ทั้งหมด มนตราซึ่งถูกสร้างสรรค์ในเวลานั้นล้วนเหนือกว่าความสามารถของผู้คนในยุคนี้ ว่าแต่ความรู้พวกนี้มาจากที่ไหนกัน พวกเราทำมันหายไปเมื่อไร แล้วเกิดอะไรขึ้นกับคนที่เคยครอบครองมันไว้ ข้าคิดว่าหากข้าลองศึกษาดูละก็บางทีข้าอาจจะได้รู้เหตุผลที่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงอย่างพวกเรามีตัวตนขึ้นมาก็ได้นะ

ซีโร : เจ้าอย่าโง่ไปหน่อยเลย มีแต่คนงี่เง่าเท่านั้นแหละที่พยายามทำความเข้าใจเรื่องที่ตัวเองไม่จำเป็นต้องรู้น่ะ
วัน : หยาบคายจังนะ แต่ว่าโลกใบนี้ก็มีเรื่องที่เราไม่จำเป็นต้องรู้อยู่เต็มไปหมดจริงๆ นั่นแหละ
ซีโร : แล้วตอนนี้ก็คือเวลาที่ข้าจะฆ่าเจ้าไงล่ะ

วัน : ...นั่นสินะ

วันปิดหนังสือลง ก่อนลุกขึ้นยืนแล้วโยนสิ่งที่อยู่ในมือไปทางด้านหลัง รอยยิ้มแห่งความมั่นใจปรากฏขึ้นบนใบหน้า แล้วหญิงสาวก็ยกมือซ้ายขึ้นเหนือศีรษะ

วัน : มาหาข้า กาเบรียล

สิ้นคำของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีทอง ร่างสีดำของกาเบรียลก็พุ่งทะลุเพดานลงมา ในปากมีร่างของมังกรขาวที่ร้องเสียงดัง ซีโรเบิกตากว้างด้วยความตกใจขณะมองมิไฮล์พยายามดิ้นให้หลุดจากปากอันใหญ่โตของมังกรปีศาจ แต่ไม่นานนักเขาก็สามารถเอาเท้าถีบอีกฝ่าย แล้วกระโดดออกมาอยู่ข้างหญิงสาวผมเงินที่รีบวิ่งออกมาด้านหน้าได้

ซีโร : เป็นอะไรหรือเปล่า!
มิไฮล์ : ม่ะ ไม่เป็นไร... แต่ว่าเจ้าหมอนั่น... เขาแข็งแกร่ง... แข็งแกร่งมากๆ เลยล่ะ ซีโร ไปกันเถอะ ไปจัดการเจ้านั่นด้วยกัน!

เมื่อได้ยินดังนั้นซีโรก็กระโดดขึ้นหลังของมิไฮล์โดยไม่รอช้า เช่นเดียวกับวันที่รีบขึ้นไปประจำบนหลังของกาเบรียล แล้วการต่อสู้อันดุเดือดของคู่หูมังกร และเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็เริ่มขึ้นทันที

วัน : ข้ารู้นะว่าแม้แต่ท่านเองก็ไม่สามารถฟื้นตัวจากแผลฉกรรจ์ที่เกิดจากมังกรได้น่ะ
ซีโร : แล้วยังไงเหรอ ข้าก็แค่ฆ่าเจ้าให้ได้ก่อนก็พอนี่ ทั้งเจ้า แล้วก็มังกรต้องสาปของเจ้า...
มิไฮล์ : ต้องสาปหมายความว่ายังไงเหรอ

ซีโร : หมายความว่านางใช้เวทมนต์ทำให้มังกรของนางแข็งแกร่งขึ้นเพื่อสู้กับเจ้าไงล่ะ แต่ว่าถ้าทำอย่างนั้น...
มิไฮล์ : ซีโร การโจมตีของข้าไม่ได้ผลเลย มันไม่ส่งผลเลยนะ!
ซีโร : โจมตีตอนที่เจ้าหมอนั่นมันอ้าปากซะ ถ้ายิงเข้าไปในปากยังไม่ได้ผลอีกล่ะก็ข้าก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงแล้วล่ะ

การต่อสู้ดำเนินไปอย่างวุ่นวาย พลังลำแสงของมังกรถูกยิงไปมาทั่วทั้งโถงมหาวิหารจนเพดาน และเสาหลายต้นพังทลาย แต่ในที่สุดการโจมตีของมิไฮล์ก็เริ่มส่งผล เลือดจำนวนมากไหลออกมาจากร่างกายของกาเบรียลซึ่งเริ่มอ่อนแรงลง แล้วในตอนนั้นเองมิไฮล์ก็ถามขึ้นมา

มิไฮล์ : นี่ ซีโร ทำไมพวกเราต้องต่อสู้กันด้วยล่ะ
ซีโร : มาถามอะไรเอาตอนนี้เล่า!
มิไฮล์ : ก็ข้า... ข้า... รู้สึกไม่ดีเลย รู้สึกไม่ดีมากๆ ข้าสงสารกาเบรียลน่ะ

ซีโร : นี่เจ้าสงสารคนที่กำลังจะฆ่าเจ้าอย่างนั้นเหรอ!

แต่แล้วระหว่างที่มิไฮล์กำลังบินขึ้นสูง กาเบรียลก็ปล่อยพลังออกจากปากโจมตีมังกรขาว และหญิงสาวผมเงินเข้าอย่างจัง ซีโรตกลงกระแทกพื้นพร้อมกับคู่หู แต่เธอก็กระเด็นไปไกลจากอีกฝ่ายมาก โดยไม่ทันจะตั้งตัว มังกรปีศาจก็ปล่อยพลังใส่มิไฮล์อีกครั้งจนมังกรน้อยได้รับบาดเจ็บสาหัส วันไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือ เธอยกมือออกคำสั่งกาเบรียลให้โจมตีหมายปลิดชีวิตของมังกรตรงหน้า เมื่อเห็นดังนั้นซีโรจึงรีบกระโดดเอาดาบฟันหน้าของมังกรดำ ส่งผลให้การโจมตีของอีกฝ่ายพลาดเป้า กระนั้นแรงปะทะก็ทำให้ร่างของเธอลอยไปในอากาศ ก่อนไถลไปกับพื้นจนมาอยู่ข้างคู่หูของเธออีกครั้ง

ซีโรใช้ดาบยันร่างลุกขึ้นมาอย่างยากลำบาก สายตาจ้องไปทางฝ่ายตรงข้ามพลางสบถด้วยความโกรธเกรี้ยว แล้วเธอก็หันมาหามังกรน้อยที่กำลังหอบหายใจด้วยความเจ็บปวด

ซีโร : เกิดใหม่ซะ ถึงเจ้าจะต้องเสียความทรงจำไป แต่อย่างน้อยเจ้าก็...

มิไฮล์ : ซีโร เจ้ารู้ใช่ไหมว่าที่มังกรเกิดใหม่ได้เป็นเพราะพวกเราใช้พรสุดท้ายน่ะ

ซีโร : หยุดพูดมากสักที รีบทำมันได้แล้ว!

กาเบรียลยิงพลังใส่หญิงสาวผมเงิน เธอจึงหันหลังให้มังกรน้อยไปเผชิญหน้ากับศัตรูอีกครั้ง แต่สุดท้ายก็ถูกอีกฝ่ายโจมตีจนกระเด็นออกมากองบนพื้นเหมือนเดิม มิไฮล์จึงรีบเดินมาอยู่ข้างหน้า ขณะที่ซีโรพยายามกวาดมือหาอาวุธของตน

มิไฮล์ : พรของมังกรทรงพลังมาก... ดังนั้น ข้าจะใช้พรของข้าฆ่ามังกรตัวนั้นเอง!

เมื่อได้ยินเช่นนั้นซีโรก็เลิกสนใจตามหาดาบของตน เธอรีบลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างหน้ามิไฮล์เพื่อขวางความตั้งใจของเขาไว้

ซีโร : เจ้าพูดเรื่องอะไรของเจ้าน่ะ

มิไฮล์ : ถ้าข้าใช้ชีวิตของข้าเพื่อขอพรล่ะก็... ข้าก็จะฆ่าเขาได้... เยี่ยมไปเลยใช่ไหมล่ะ...

หญิงสาวเบิกตากว้าง รีบวิ่งเข้าไปเอามือทั้งสองดันศีรษะของอีกฝ่ายไว้สุดแรง แม้จะรู้ดีว่าพลังของเธอไม่อาจหยุดยั้งร่างอันใหญ่โตของมังกรได้ก็ตาม

ซีโร : ไม่ ไม่ ไม่ ไม่! ข้าไม่ยอมให้เจ้าทำอย่างนั้น ไม่มีทาง!
มิไฮล์ : ไม่เป็นไรหรอกซีโร เพราะถ้าต้องเสียความทรงจำไป ข้าก็จะไม่ใช่ตัวข้าต่อไปอยู่ดี
ซีโร : ไม่ ไม่ ไม่นะ... ได้โปรดเถอะ ไม่เอาอย่างนี้นะ...

ซีโรตะโกนด้วยเสียงคล้ายกำลังร้องไห้เจ็บปวด พร้อมร่ำร้องขอร้องอีกฝ่ายผิดวิสัยปรกติ ไหล่ทั้งสองข้างของเธอสั่นไหว มิไฮล์จึงอ้อมปีกของเขามาด้านหลังหญิงสาวราวกับต้องการปลอบประโลม ขณะที่กาเบรียลพยายามพาร่างโชกเลือดของตนขยับเข้ามาใกล้ทั้งสองมากขึ้น

มิไฮล์ : อีกอย่างนะ... ซีโร การได้อยู่กับเจ้า... ข้ารู้สึกสนุกมากเลย...
ซีโร : มิไฮล์ ไม่นะ ข้าไม่ยอมเด็ดขาด
มิไฮล์ : แฮะ... แฮะ... ในที่สุดข้าก็ได้ยินเจ้าเรียกชื่อของข้าสักที... ชื่อของข้า...

ซีโร : หยุดพูดซ้ำกันนะ... เจ้าโง่เอ้ย...

มิไฮล์สยายปีกของตนออกกว้าง ทันใดนั้นแสงสีทองก็เปล่งออกมาจากร่างของเขา ซีโรเบิกตากว้างยืนมองคู่หูของเธอ และแล้วอักขระมนตราก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของมิไฮล์ก่อนที่ลำแสงสีทองขนาดใหญ่จะพุ่งเข้าใส่กาเบรียล และวันที่อยู่ตรงหน้า

แสงสีทองค่อยๆ จางหายไปจากร่างของมังกรขาวที่ล้มลงนอนแน่นิ่งบนพื้นไร้การเคลื่อนไหวใดๆ อีก หญิงสาวผมสีเงินคุกเข่านั่งลงกับพื้นพลางเรียกชื่อคู่หูออกมาเบาๆ ราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

ซีโร : มิ... ไฮล์...

แม้จะถูกโจมตีด้วยพรสุดท้าย แต่มังกรปีศาจกับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีทองกลับยังสามารถยืนอยู่ได้ วันที่ได้รับบาดเจ็บเงยหน้ามองพี่สาวของตนด้วยความกราดเกรี้ยว ขณะที่ซีโรเหลือบตามองน้องสาวครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะหันกลับไปหามิไฮล์ช้าๆ หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างไร้เรี่ยวแรง จากนั้นจึงหันไปหยิบดาบของตัวเองที่หล่นอยู่ไม่ห่างขึ้นมา

วัน : ท่าน... ไม่ใช่คนเดียวที่... พร้อมสังเวย... ทุกสิ่งทุกอย่าง... ข้าจะปกป้องกาเบรียลไว้ให้ได้... ถึงแม้ว่า... ถึงแม้ว่าข้าจะทำต้องผิดต่อหน้าที่ของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็ตาม เข้ามาสิ ซีโร!!!

คำประกาศการต่อสู้ครั้งสุดท้ายดังก้อง กาเบรียลคำรามเสียงดัง พัดพาสายลมปะทะสตรีในชุดสีขาวที่ยืนนิ่งอยู่เบื้องหน้า ทำให้ผม และเสื้อผ้าของเธอพริ้วไหวเป็นระลอก ทว่าสายตา และร่างกายนั้นกลับยืนหยัดมั่นคงไม่มีความลังเล หรือหวาดกลัวเหลืออยู่แม้แต่น้อย