Spoil Drag on Dragoon 3 Part 6 ภูเขาอะไรนั่นแหละ

เพราะกับดักของโฟร์ พวกซีโรจึงต้องเสียเวลาค้นหาอีกฝ่ายใหม่อีกครั้ง พวกเธออาศัยความสามารถของมิไฮล์ในการตรวจหาสัมผัสพลังของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง แล้วมังกรน้อยก็ได้นำพวกเธอมาถึงภูเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยหิมะ

ดีโต : ตั้งแคมป์กันอีกแล้วเหรอ แต่ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ช่วยเพิ่มโอกาสที่ข้าจะได้ทำให้เจ้าอบอุ่นล่ะนะ...
ซีโร : อย่ามั่นใจมากไปหน่อยเลย คนที่รู้สึกเร่าร้อนกับคำพูดอย่างนั้นได้ก็มีแต่เจ้านั่นแหละ อีกอย่าง ข้าคิดว่าอากาศเย็นๆ อย่างนี้คงทำให้ของๆ เจ้าหดหมดแล้วด้วย
ดีโต : ชิส์

ซีโร : เจ้ามั่นใจว่าโฟร์อยู่ที่นี่ใช่ไหม
มิไฮล์ : เออ คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นนะ...
ซีโร : แค่คิดว่าน่าจะอย่างนั้นเหรอ อย่าลืมสิว่าเจ้าเป็นคนเดียวที่จับสัมผัสของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงได้น่ะ

มิไฮล์ : อ๋อ งั้นข้ามั่นใจแล้ว ตอนนี้ข้าเริ่มจะสัมผัสได้จริงๆ แล้วล่ะ
ดีโต : อืม ข้าว่าสัมผัสนั่นคงทำให้เจ้ารู้สึกดีมากใช่ไหม
มิไฮล์ : ใช่แล้ว ข้ารู้สึกดีจนตัวกระตุกเลย

ซีโร : หยุดสอนเรื่องพวกนี้ให้เขาสักที ดีโต ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปกันเลยดีกว่า เจ้าก็บินขึ้นไปคอยดูจากที่สูงซะนะ
ดีโต : น่าอิจฉาชะมัด ข้าอยากบินได้เหมือนเจ้าเด็กโข่งนี่จัง
มิไฮล์ : เจ้าไม่อยากหรอก ยิ่งเจ้าอยู่สูงเท่าไร อากาศมันก็ยิ่งหนาวขึ้นเท่านั้นนะ
ดีโต : ถ้าอย่างนั้นก็ฟังดูยุติธรรมดี สงสัยเราคงต้องมาเดินอบอุ่นร่างกายกันบนพื้นแล้วล่ะ ซี

พวกซีโรออกเดินทางต่อ เมื่อต้องเผชิญความหนาวเย็นที่มากขึ้น เด็กชายก็เสนอให้ขี่มิไฮล์เพื่อประหยัดเวลาที่ต้องทนหนาวเช่นนี้ หญิงสาวปฏิเสธเพราะอากาศบนฟ้านั้นเย็นกว่ามาก แรงลมพัดหิมะปะทะกับทั้งสอง ทั้งยังทับถมบนพื้นจนหนา ส่งผลให้ทั้งสองต้องวิ่งอย่างทุลักทุเล พร้อมกับที่ต้องต่อสู้กับทหารที่ประจำการอยู่ที่นี่ด้วย

ดีโต : ที่จริงเราน่าจะให้มังกรโง่ของเจ้าช่วยละลายหิมะพวกนี้ให้นะ
ซีโร : เจ้านั้นจะได้ทำพลาดแล้วเผาพวกเราเป็นตอตะโกน่ะสิ
ดีโต : ฮ่าๆๆ ฟังแล้วก็สมกับเป็นมิไฮล์ดีนะ ถ้าอย่างนั้นก็ช่วยไม่ได้แฮะ

นากจากต้องเผชิญหน้ากับพวกทหารแล้ว ดูเหมือนว่าที่แห่งนี้จะมีวิญญาณร้ายสิงสู่อยู่ด้วย พวกมันเข้าสิงเหล่าทหารที่ไร้ทางสู้ ก่อนเข้าทำร้ายสิ่งมีชีวิตรอบตัว

ซีโร : ให้ตายสิ พวกวิญญาณนีนา
ดีโต : เพื่อนๆ ของเจ้าสินะ
ซีโร : ข้าไม่มีเพื่อนสักหน่อย ว่าแต่เจ้าหมอนั่นเป็นจะเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย แถวนี้มองอะไรไม่ค่อยเห็นด้วยสิ

ซีโร : เขาไม่เป็นไรหรอกนา เจ้านั่นน่ะแข็งแกร่งกว่าที่เห็นภายนอกนะ ข้าคิดว่าอีกพักหนึ่งพวกเราคงมองเห็นเขาแล้วล่ะ... น่าจะอย่างนั้นนะ
ดีโต : เจ้ามองโลกในแง่ดีจังเลยนะ

แต่แม้ทั้งสองจะวิ่งมาได้อีกระยะหนึ่ง พวกเธอก็ยังไม่เห็นมิไฮล์อยู่ดี ทหาร และวิญญาณที่เริ่มเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ทั้งความหนาวกับแรงลมก็ทำให้สถานการณ์ตึงมือขึ้น จนดีโตต้องเอ่ยขึ้นมา

ดีโต : เออ เจ้าไม่ลองเรียกมังกรของเจ้าดูหน่อยเหรอ
ซีโร : ยังไม่จำเป็นหรอก
ดีโต : ให้ตายเถอะ ซีโร เรียกเจ้านั้นมาได้แล้วหน่า

ซีโร : เงียบปากไปเลย ข้าจะพยายามดูแล้วกัน พอใจหรือยัง... ข้าลองเรียกเจ้านั่นมาสักพักแล้ว แต่เขาไม่ยอมตอบรับข้าเลย
ดีโต : อ้าว อย่างนี้ก็ชักไม่ดีแล้วสิ
ซีโร : อาจจะแค่เพราะบินออกห่างไปหน่อย หรืออะไรสักอย่างก็ได้

ดีโต : เจ้าไม่คิดบ้างเหรอว่าบางทีเจ้านั่นอาจโดนโฟร์จับไปแล้วน่ะ
ซีโร : ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
ดีโต : สาวกของโฟร์ค่อนข้างเก่งนะ รู้ไหม ข้าคิดว่าบางทีหมอนั่นอาจจะจับมังกรไหวก็ได้นะ

ซีโร : ไม่มีใครจับมังกรได้หรอก ถึงจะเป็นมังกรโง่ๆ ก็เถอะ ยังไงเจ้านั่นก็ไม่มีทางเป็นอะไรเด็ดขาด
ดีโต : เจ้าก็ยังคิดบวกได้นะ
ซีโร : ฮึ่ย แต่ข้าก็ชักจะเริ่มเบื่อเจ้าพวกนี้แล้วสิ มังกรของข้ามันมัวไปอยู่ที่ไหนกันเนี่ย!

ซีโร และดีโตสามารถหลุดจากกลุ่มทหารที่ถูกวิญญาณสิงได้ เมื่อพวกเธอพบสะพานไม้ทอดยาวริมขอบผา เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็เงยหน้าขึ้นมองรอบๆ ก่อนตะโกนเรียกหาคู่หูของเธอ โดยมีเด็กชายผมสีน้ำตาลเดินตามหลังไม่ห่างไปมากนักด้วยสีหน้าหวาดระแวง

ซีโร : สวัสดี เฮ้ เจ้ามังกรปัญญาอ่อน เจ้าอยู่ที่ไหนกันห่ะ
ดีโต : เออ คือว่านะ...
ซีโร : อะไร

ดีโต : ข้าคิดว่าเจ้ามาตะโกนแถวนี้คงไม่ค่อยดีเท่าไรมั้ง
ซีโร : ทำไมล่ะ เจ้ากลัวหรือยังไง ดูเหมือนว่าสาวกอย่างเจ้าจะตาขาวกว่าที่ข้าคิดไว้อีกนะเนี่ย
ดีโต : ไม่ ข้าไม่ได้หมายความ...

ยังไม่ทันที่เด็กชายจะตอบอะไรกับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงซึ่งแสดงท่าทีเยาะเย้ยเขา หิมะก็พลันถล่มลงมาพัดทั้งสองให้ไหลไปไกล โชคดีที่พวกเธอไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก แต่หญิงสาวก็รู้สึกอับอายกับความเปิ่นของตัวเอง จนต้องโวยวายปิดบังความรู้สึกนั้นไว้

ดีโต : โอเค ข้าขอเสนอว่าพวกเราไม่ควรทำเรื่องอะไรอย่างนั้นอีกนะ
ซีโร : ไอ้หิมะเฮงซวยเอ้ย ข้าไม่ได้ตะโกนดังขนาดนั้นสักหน่อย
ดีโต : นี่นางโยนความผิดให้หิมะเหรอเนี่ย

ซีโร : เจ้าหมายความว่ายังไง
ดีโต : อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ไม่มีอะไรทั้งนั้น

ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าลมจะสงบลงจนมองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้น แต่เมื่อถึงยอดเขาพวกเธอกลับได้พบกับยักษ์ที่มีขาเป็นใบมีด ในมือถือดาบเล่มโตพร้อมฟาดฟันดับชีวิตศัตรู ที่สำคัญมันยังถูกสร้างขึ้นด้วยพลังของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง แล้วซีโรก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา

มิไฮล์ : อะ ซีโรนีนา
ซีโร : เจ้าหายหัวไปไหนมาห่ะ เจ้าโง่
มิไฮล์ : เออ ก็แบบว่าท้องฟ้ามันมีแต่หิมะจนขาวทุกอย่างดูขาวไปหมด ข้าบินลำบากมาก แล้วพอรู้สึกตัวอีกทีข้าก็อยู่ห่างจากพวกเจ้าไปสองภูเขาแล้วน่ะ แถมตอนที่ข้าบินกลับมาถึงที่นี่ ข้าก็ได้เจอกับมังกรท่าทางประหลาดตัวหนึ่ง จากนั้นข้าก็...

ซีโร : หุบปากของเจ้า แล้วมาช่วยพวกข้าก่อนได้ไหม!
มิไฮล์ : ซีโร ข้ามาแล้ว ข้ามาช่วยเจ้าแล้ว
ซีโร : เจ้าไม่ต้องบอกข้าซ้ำสองรอบหรอก

มิไฮล์ : ตอนข้าไม่อยู่เจ้าคิดถึงข้าบ้างหรือเปล่า เจ้าเหงาบ้างไหม
ซีโร : ใช่ ข้าร้องไห้จนตาบวมเลย ทีนี้ก็ช่วยหยุดพูดเหมือนคนรักง้อกันสักที

ทั้งสามสามารถกำจัดยักษ์ลงได้ และเมื่อศัตรูล้มลง แผ่นศิลาประหลาดก็ค่อยๆ เผยตัวขึ้นเหนือพื้นไม่ห่างไปมากนัก สร้างความประหลาดใจให้ซีโรเป็นอย่างมาก ก่อนที่เธอจะสั่งให้สาวกอ่านมัน

ซีโร : อ่านมันซิ
ดีโต : คร้าบ ครับ อย่าใจร้อนหน่า ไหนดูสิ... อัญมณีจะช่วยนำทางให้แก่ผู้ศรัทธาสู่สรวงสวรรค์ ณ ยอดเขาเบิร์นสตีน แห่งวินซ์นอร์เดน ทิ้งไว้เพียงเงาแสงสีเงินยามตื่น
ซีโร : ช่วยอ่านให้เป็นภาษาคนหน่อยได้ไหม
มิไฮล์ : เจ้าคิดว่ามันหมายความว่ายังไงเหรอ

ดีโต : ข้าก็เดาไม่ถูกเหมือนกันนั่นแหละ แต่ข้าเคยได้ยินชื่อของเขาเบิร์นสตีนแห่งวินซ์นอร์เดนมาก่อนนะ
ซีโร : ดีมาก ถ้าอย่างนั้นเราจะไปสำรวจภูเขา... อะไรนั่นแหละ กัน
มิไฮล์ : เย้ ไปได้ไปที่ภูเขาอะไรนั่นแหละด้วยล่ะ

ทั้งสามมุ่งหน้าไปยังเขาเบิร์นสตีนแห่งวินซ์นอร์เดน หรือเขาอะไรนั่นแหละตามคำปริศนาที่ได้เจอ ที่นั่นพวกซีโรได้พบกับทหารของดินแดนแห่งภูเขาที่เข้ามาขัดขวาง ทำให้แน่ใจได้ว่าที่แห่งนี้น่าจะมีข้อมูลเกี่ยวกับที่อยู่ของโฟร์ แต่เมื่อหญิงสาวมองบันไดที่ทอดยาวขึ้นสู่ยอดเขา เธอก็ต้องทอดถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน

ซีโร : เฮ้อ ปีนเขาอีกแล้วเหรอ นี่เรายังต้องทำอย่างนี้อีกไกลแค่ไหนเนี่ย
มิไฮล์ : พวกเจ้าสนใจขี่ข้าหรือเปล่า ข้าบินเร็วเหมือนแสงเลยนะ
ซีโร : มันหนาวไม่ใช่เหรอ แถมตัวเจ้าก็เหม็นเป็นตูดหมีเน่าตายอีกต่างหาก

มิไฮล์ : ง่ะ งั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นให้ข้าพ่นไฟให้พวกเจ้าอุ่นขึ้นดีไหม
ซีโร : เจ้าคิดผิดคิดใหม่ได้นะ
ดีโต : ว่าแต่พอเจ้าเจอโฟร์แล้วจะทำอะไรกับนางบ้างเหรอ

ซีโร : ก็ฆ่านางไง
ดีโต : แค่นั้นเนี่ยนะ น่าเบื่อชะมัด เจ้าต้องเล่นสนุกกับนางก่อนสิ อย่างเช่น หาเรื่องที่น่าอับอายที่สุดของนางให้เจอ แล้วก็เอาไปเล่าให้ทุกคนที่นางรู้จักฟัง จนนางต้องอ้อนวอนขอให้เจ้าฆ่านางหนีความอัปยศน่ะ
ซีโร : เจ้าจิตป่วยใช่ไหม ไอ้ลูกหมา
ดีโต : ฮึ่ย ขอบคุณสำหรับคำชมครับ

การป้องกันที่หนาแน่นทำให้แม้แต่มิไฮล์ก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องปกป้องอะไรอยู่แน่นอน ซีโรบ่นกับการออกแบบของสถานที่แห่งนี้ที่นอกจากต้องวิ่งขึ้นบันไดยาวเหยียดแล้วยังต้องกระโดดไปมาอีก ซึ่งนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากดีโตได้ ก่อนที่หญิงสาวจะสังเกตว่าเด็กชายเริ่มผ่อนฝีเท้าลงผิดกับตอนแรก

ซีโร : เจ้าทำให้ข้าช้าไปด้วยแล้วนะ รีบวิ่งเข้าสิ
ดีโต : เออ คือว่า ข้าขอให้เจ้าช่วยอะไรหน่อยได้ไหม ซีโร
ซีโร : ขอเดานะ ต้องเป็นเรื่องไร้สาระแน่เลยใช่ไหม

ดีโต : ไม่ใช่หรอกหน่า ข้าแค่อยากขอขี่หลังเจ้าน่ะ
ซีโร : ข้าว่าแล้วไม่มีผิด ไร้สาระจริงๆ

ซีโรต้องเผชิญหน้ากับสุนัขสามหัวเซเบอร์รัส และยักษ์ที่ถูกสร้างโดยเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง ทั้งยังมีทหารที่มาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ราวไม่มีวันหมด จนเธอไม่อาจต่อกรได้เพียงลำพัง และต้องเรียกให้มังกรคู่หูของเธอมาช่วยเหลือ

มิไฮล์ : จัดไปเลย ข้าจะพยายามสุดฝีมือเลยฃ ซีโร
ซีโร : ไอ้ภูเขาอะไรนั่นแหละนี่มันเป็นรังของพวกสัตว์ประหลาดหรือยังไงกัน
ดีโต : มันไม่ได้ชื่อว่าภูเขาอะไรนั่นแหละ รู้ไหม ที่นี่มีชื่อจริงๆ ของมันนะ

ซีโร : แล้วมันชื่ออะไรล่ะ
ดีโต : เออ ภูเขาเบอร์... สักอย่างน่ะ
ซีโร : ได้ งั้นต่อไปนี้เราจะเรียกภูเขานี่ว่าเขาเบอร์สักอย่าง พอใจหรือยัง

ในที่สุดทั้งสามก็สามารถจัดการกับศัตรูได้ทั้งหมด และตอนนี้พวกเธอก็มาถึงยอดเขาแล้ว

ซีโร : เวรเอ้ย หนาวชะมัด
ดีโต : ถ้าข้าแต่งตัวแบบนั้นก็คงจะหนาวเหมือนกันแหละ
ซีโร : ชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ ส่งเสื้อผ้าของเจ้ามาให้ข้าซิ

ดีโต : ห่ะ ทำไมล่ะ เสื้อของข้าไม่พอดีกับตัวเจ้าหรอก
ซีโร : ข้าไม่ได้จะใส่สักหน่อย ข้าจะเอาให้เจ้าโง่เผาให้อุ่นขึ้นต่างหาก
ดีโต : เจ้านี่เป็นปีศาจชัดๆ...

มิไฮล์ : ข้าจับสัมผัสของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงได้แล้วล่ะ มันอยู่ด้านหลังกลุ่มเมฆตรงนั้นน่ะ
ซีโร : เอาจริงเหรอเนี่ย บนท้องฟ้างั้นเหรอ ไม่คิดมาก่อนเลยแฮะ
มิไฮล์ : เอาเลย ขึ้นหลังข้าสิ

ซีโร : เฮ้อ นี่มันก็ทั้งหนาวแถมเจ้าก็ยังเหม็นอีก แต่คงไม่มีถ้าเลือกอื่นแล้วสินะ
มิไฮล์ : เฮ้ คำพูดนั่นทำข้าเสียใจนะ