Spoil Drag on Dragoon 3 Part 26 ความลับที่ยังไม่เปิดเผย
พวกซีโรยังคงเดินหน้าเข้าไปในป่าที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกพิษ และแล้วพวกเธอก็ต้องเจอกับโทรลฝูงใหญ่ขวางทางอยู่ข้างหน้า ทั้ง 5 คนรีบเข้าใจจัดการพวกมันโดยไม่รอช้า
ออคตา : นี่มันออกจะแปลกๆ นะขอรับ
ซีโร : อะไรเหรอ
ออคตา : ปรกติบริเวณแถวนี้จะต้องมีพวกแฟร์รี่อยู่ขอรับ
ซีโร : ข้าไม่เห็นสักตัวเลย
เซนท์ : นั่นไงๆ เห็นไหมล่ะคร้าบบบ อากาศพิษจากการเรอทำให้พวกมันตา...
ดีโต : เข้าใจแล้ว พอสักที เจ้าบ้าเอ้ย
ออคตา : พวกโทรลขอรับ
ดีโต : อา โทรลงั้นเหรอ เจ้าพวกอุบาวส์ ตัวเหม็น แถมโง่เง่าอย่างนั้น... พวกมันสมควรตายแล้วล่ะ
เดคาดัส : นั่นมันการตัดสินโทษประเภทไหนกันครับ
ดีโต : ฮ่าๆ ตื่นเต้น หรือว่ามันกระทบเจ้างั้นเหรอ ในเมื่อเจ้าพวกนี้มันก็ไม่ได้ทำอะไรดีๆ ตอนมีชีวิต เพราะฉะนั้นถ้าพวกมันตายๆ ไปซะ พวกมันก็คงมีความสุขกว่าไม่ใช่หรือไง
หลังจากใช้เวลาอยู่นาน ในที่สุดพวกซีโรก็สามารถจัดการล้มโทรลได้ทั้งหมด ก่อนที่พวกเธอจะต้องเผชิญหน้ากับทหาร เนโครแมนเซอร์ และอันเดดต่อ
เดคาดัส : จะว่าไป ข้าสงสัยจริงๆ ว่าก่อนหน้านี้ท่านทรีต้องการบอกอะไรกับพวกเรากันแน่ นางบอกว่าท่านวันอยู่ในป่านี้ และนางก็กุมความลับอะไรบางอย่างไว้ เรื่องมันชักจะซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ เลยนะครับ
ออคตา : ข้าเองก็พยายามคิดหาคำตอบเรื่องนั้นเป็นระยะๆ เหมือนกันขอรับ แต่พอข้านึกถึงท่านทรีขึ้นมา ในหัวของข้าก็มีแต่ภาพความทรงจำเก่าๆ ของค่ำคืนแนบเนื้อสุดพรรณาผุดขึ้นมาไม่หยุดเลยขอรับ....
ซีโร : นี่เจ้าไม่ได้พยายามคิดแก้ปริศนานั่นเลยไม่ใช่หรือไง
ทหาร 1 : เวรเอ้ย นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันเนี่ย!
ทหาร 2 : หมอกนี่เป็นฝีมือของท่านทรีหรือเปล่านะ...
ทหาร 1 : พวกเราจะทำยังไงกันดี พวกเราเริ่มทยอยป่วยกันไปทีละคนๆ แล้วนะ
ทหาร 2 : นั่นสิ แต่ถ้าเจ้าพวกนี้ผ่านตรงนี้ไปได้ ที่พวกเราทนป่วยกันอย่างนี้ก็จะไร้ความหมายนะเว้ย
ทหาร 3 : เฮือกก ย่ะ แย่ล่ะ ข้าหายใจไม่ออก...
ทหาร 2 : ท่านทรีหายไปไหนกันเนี่ย!
ทหาร 1 : กลับเข้าไปในป่าแล้วล่ะ
ทหาร 2 : ถ้าท่านทรีอยู่กับพวกเราแล้วล่ะก็...
เมื่อเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกทั้ง 4 คนสามารถฝ่าศัตรูออกมาได้ พวกเธอก็ได้พบกับไททันยืนขวางทางอยู่เบื้องหน้า
เดคาดัส : ระวังครับ ท่านซีโร!
เซนท์ : ทำไมถึงมีไททันอยู่ที่นี่เนี่ยยย... ไม่คิดมาก่อนเลยน้าาา ต้องเป็นความผิดพวกเจ้าทุกคนแน่เลย เพราะว่าข้าไม่ได้ทำอะไรเลยอาาา
ซีโร : หนวกหูชะมัด ทำงานของเจ้าไปได้แล้ว!
แม้พวกซีโรจะจัดการไททันได้แล้ว เมื่อเดินต่อไปอีกเพียงไม่กี่ก้าว พวกเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับทหารม้าอันเดด และทหารอีกกลุ่ม ก่อนจะได้พบกับเซนทอร์อีกตัว
ดีโต : คราวนี้เซนทอร์อย่างนั้นเหรอ ที่นี่มันอะไรกันเนี่ย สวนสัตว์ของพวกสัตว์ประหลาดหรือยังไงกัน
ออคตา : สัตว์ในป่าแห่งนี้ต้องถูกเปลี่ยนไปแน่... พวกเราต้องรีบตามตัวท่านวันให้ได้แล้วล่ะขอรับ
ซีโร : นั่นสินะ แต่ก่อนอื่นพวกเราต้องจัดการเจ้าม้านี่ให้ได้ก่อน พวกเราถึงจะตามหาวันต่อได้
เมื่อกำจัดเซนทอร์ได้ พวกซีโรก็เดินทางต่อไป
สาวปริศนา : เพิ่มเติมข้อมูลล่าสุด ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากเอกฐานที่ชื่อว่าซีโรเริ่มแพร่ขยายความผิดปรกติออกเป็นวงกว้าง ป่าเปลี่ยนแปลงไป และศัตรูก็มีความแข็งแกร่งมากขึ้น อีกทั้งเอกฐานที่มีชื่อว่าทู และเซนท์ สาวกของเธอ ก็กระทำการต่างๆ เป็นอิสระต่อกัน เริ่มต้นบันทึก M3240_E0010QV
ตอนนี้เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีเงิน และสมาชิกร่วมเดินทางของเธอก็อยู่ในป่าซึ่งเต็มไปด้วยหมอกพิษมา 19 วันแล้ว กระนั้นพวกเธอก็ยังไม่พบตัวทรี หรือวันตามที่ตั้งใจ แล้วซีโรจึงเดินเข้าไปพูดคุยกับคนอื่นๆ
ซีโร : เจ้านับนิ้วทำไมน่ะ
ดีโต : ข้ากำลังนับเรื่องแย่ๆ ที่เจอในป่านี้อยู่ ทั้งหมอกพิษ... พวกอันเดด... ไหนจะโทรล... แล้วก็ไททันอีก... นี่เจ้าไม่คิดว่าป่านี้มันแปลกๆ หรือไง
ซีโร : ข้านึกว่าเจ้ามีงานอดิเรกชอบฆ่าพวกตัวอะไรที่หน้าตาน่าเกลียดซะอีก เจ้าไม่สนุกเหรอ
ดีโต : เฮอะ! มันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ ล่ะ... ข้าก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่ที่นี้มันต้องมีอะไรผิดปรกติอยู่แน่
ซีโร : เจ้าก็รู้สึกอย่างนั้นหรือเปล่า ออคตา
ออคตา : ขอรับ ข้าเองก็รู้สึกถึงเรื่องอย่างนั้นเช่นกันขอรับ!
ซีโร : ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ ดีโตบอกว่าเขารู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ บางอย่าง... เกิดขึ้นในป่านี้น่ะ
ออคตา : อ๋อ เรื่องนั้นเองหรือขอรับ ก็ใช่ขอรับ ดูเหมือนว่าโลกจะเสียสมดุลย์ไป แต่มันอาจเป็นเรื่องที่ข้าคิดไปเองก็ได้นะขอรับ จะว่าไปถ้าข้าได้ร่วมควบม้ากับท่านล่ะก็ มันอาจช่วยให้ข้าคิดออกก็ได้นะขอรับ
เดคาดัส : เหมือนป่านี้กำลังค่อยๆ พังทลายเลยนะครับ ราวกับว่าทุกอย่าง... กำลังสูญเสียการเชื่อมโยงเลย
ดีโต : ใช่ไหมล่ะ นี่มันน่าขนลุกจริงๆ
เดคาดัส : ครับ ข้าเองก็รู้สึกไม่สบายใจเลย จนข้าชักจะไม่... ชักจะไม่ไหวแล้ว อาา!
ซีโร : จิตหลุดไปแล้วสินะ
ออคตา : ไปแล้วล่ะขอรับ
เดคาดัส : จุดจบของโลกอาจกำลังมาถึง แต่พวกเราก็ยังนั่งเฉยกันอยู่ตรงนี้... อาา... ช่างเป็นความผิดหวังที่ชวนสุขสมจริงๆ
มิไฮล์ : พวกเราจะเป็นอะไรหรือเปล่า ซีโร ข้าได้ยินพวกเจ้าคุยเรื่องอะไรบางอย่างที่สำคัญเกี่ยวกับโลกใบนี้ด้วย
ซีโร : อย่าพูดเรื่องที่เจ้าเองก็ยังไม่เข้าใจสิ
มิไฮล์ : แต่ข้าก็อยากพูดเรื่องที่สำคัญเกี่ยวกับโลกใบนี้ด้วยเหมือนกันนี่นา! ข้าก็แค่อยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็เท่านั้นเอง
เซนท์ : เอ๊ะ เอ๊ะ ผู้หญิงที่ลอยอยู่ในหัวของข้าเต็มไปหมดนี่คือใครกันนะ นางผมสั้นสีน้ำเงิน ดวงตาดูซุกซน ข้าคิดว่าา... นางกำลังมองข้าอยู่นะ
ซีโร : นั่นคงเป็นทูน่ะ
เซนท์ : ทู คนๆ นี้คือทูเหรอ... แปลกจัง ทำไมข้าถึงเอาหน้าของนางออกไปจากหัวไม่ได้เลยเนี่ย
มิไฮล์ : แล้วตอนนี้พวกเราจะเอายังไงกันต่อไปดีเหรอ
เดคาดัส : คงต้องเข้าไปในป่าให้ลึกกว่านี้นะครับ ไม่มีทางอื่นแล้วล่ะ
ออคตา : พวกเราต้องรีบหาตัวท่านวัน หรือไม่ก็ท่านทรีให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ขอรับ
ซีโร : อือ หรือไม่พวกเราก็อาจจะหาพวกนางเจอพร้อมกันเลยก็ได้นะ ถ้าเป็นอย่างนั้นเรื่องก็คงง่ายขึ้นล่ะ
พวกซีโรออกเดินทางลึกเข้าไปในป่าอีกครั้ง แล้วพวกเธอก็ได้พบกับรูปปั้นของทรีตั้งอยู่กลางที่โล่ง
ออคตา : ดูเหมือนจะเป็นรูปปั้นของท่านทรีนะขอรับ
ซีโร : นางก็ไม่เคยทำอะไรมีเหตุผลอยู่แล้วนี่
ซีโรฝ่าฝูงอันเดดเข้าไปทำลายรูปปั้นของน้องสาวคนที่ 3 และทันทีที่เธอสามารถทำลายมันได้สำเร็จ เสียงของทรีก็ดังขึ้น
รูปปั้นทรี : ยามที่หยาดน้ำตาสีทองของผู้ถูกกลืนกินหลั่งไหล... กระจกของโลกนี้จะแตกกระจายออกเป็นสีรุ้ง
ซีโร : เฮ้อ คำปริศนานี่อีกแล้วเหรอ
ซีโรยังพบรูปปั้นของทรีอยู่อีกหลายชิ้น และเธอก็บุกผ่านพ่อมดเข้าไปทำลายมันอย่างไม่ลังเล
รูปปั้นทรี : สีเทาวิ่งทอดบนแมกไม้ ความมืดพาดผ่าน ชิ้นส่วนของม่าน...
มิไฮล์ : มันหมายความว่ายังไงเหรอ นี่ นี่ มันหมายความว่ายังไงเหรอ
ซีโร : ไม่ต้องไปสนใจมันหรอก ข้าว่ามันไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้นแหละ
รูปปั้นทรี : สีชาดพาดท้องนภา บันไดของเหล่าวิญญาณขยายออกสู่ดวงดาวยามเย็น...
ซีโร : คราวนี้มาวิญญาณอะไรอีกล่ะ
รูปปั้นทรี : สีน้ำเงินวิ่งบนผืนทราย กระต่ายแขนเดียวไล่ล่ากิ้งก่าในอนาคต
ซีโร : ...
ออคตา : ท่านซีโรไม่มีปฏิกิริยาอะไรกับกลอนบทนี้ของท่านทรีหรือขอรับ
ซีโร : ข้าเบื่อที่จะตอบสนองอะไรแบบนี้แล้วล่ะ
พวกซีโรได้พบกับฝูงโทรล และหมาป่าเข้ามาขัดขว้าง พร้อมกันนั้นเธอก็เข้าไปทำลายรูปปั้นของทรีที่อยู่ในบริเวณรอบๆ ต่อ
ดีโต : หยุดเอาแต่เห่าโฮ่งๆๆ สักที เจ้าพวกก้อนเนื้อโง่เง่า พวกกากเดนอย่างพวกเจ้ารีบๆ ไปตายได้แล้ว!
เซนท์ : กากเดนอย่างนั้นเหรอออ ต่อไปใช้เป็นคำว่าซากสวะดีมายยย
ซีโร : พอสักที พวกเจ้าน่ะ
รูปปั้นทรี 1 : เส้นทางบนหญ้าที่สาวพรหมจรรย์เดินผ่านบอกทางไปยังบัลลังค์
รูปปั้นทรี 2 : เต้นรำ เริงระบำ การร่ายรำที่ลุกเป็นไฟจะนำไปยังดินแดนแห่งพันธะสัญญา
รูปปั้นทรี 3 : วิสัยทัศน์ของเจ้าไม่ใช่สิ่งใดนอกจากปีศาจร้าย พวกมันจะทยานแล้วกลับสู่หลุมของมัน
รูปปั้นทรี 4 : ลมหายใจที่สูดเข้าไปกลายเป็นดั่งพันธนาการ ฝังสตอว์เบอร์รี่แฝดลึกลงไปยังพื้นโลกา
ซีโร : อันไรกัน หมดมุกแล้วงั้นเหรอ
รูปปั้นทรี : สุนัขผู้ปราดเปรียวจากใต้พิภพ สร้างเสียงดั่งกลองลั่นบนพื้นหญ้า...
ทันใดนั้นสุนัขสามหัวสีเทา เซเบอร์รัสก็กระโดดออกมาจากหลังกำแพง ส่งเสียงคำรามก่อนเข้าโจมตีผู้บุกรุก
ซีโร : งั้นเหรอ ข้าว่าแล้วว่าต้องมาไม้นี้
เดคาดัส : นั่นมัน... เซเบอร์รัสหรือครับ
ออคตา : ช่างหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวอะไรอย่างนี้เนี่ย
ซีโร :งั้น แค่ฆ่ามันซะก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี่
หลังจากเสียเวลาในการต่อสู้กับเซเบอร์รัสไปพักหนึ่ง เมื่อปีศาจสุนัขสามหัวล้มลง เสียงกรรไกรดังฉั่บๆ ก็ดังมาให้ได้ยิน และเมื่อซีโรมองไปทางต้นเสียง ร่างของทรีก็ปรากฏขึ้นเบื้องหน้า พอได้ยินเสียงเรียกชื่อตนเอง หญิงสาวผมสีม่วงก็เงยหน้าขึ้นมองพี่สาวพร้อมส่งยิ้มน้อยๆ มาให้
ซีโร : ทรี...!
ทรี : ฮ่ะๆ เฮือก!!
ทว่าตอนนั้นเอง จู่ๆ ตาของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงลำดับ 3 ก็เหลือกขึ้นพร้อมเสียงลมหายใจที่ติดขัด เธอล้มลงกระแทกพื้น ขณะที่พวกซีโรมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ แต่แล้วทรีก็ค่อยๆ ยันตัวขึ้น แล้วเอ่ยคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก
ทรี : ท่านพี่ซีโร... ข้าเป็นบ้าไปแล้ว... ข้าเชิญวันมาที่ป่าแห่งนี้... เพื่อที่ข้าจะได้ฆ่านาง... แต่ว่า... นาง... ระวังตัวด้วย...
ยังไม่ทันกล่าวจบ ใบหน้าของทรีก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ ก่อนที่เธอจะล้มลงแน่นิ่งไปเสียเฉยๆ ดีโตรีบวิ่งเข้าไปสำรวจหญิงสาวผมสีม่วงตรงหน้า ก่อนที่เด็กชายจะหันไปหาเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีเงิน
ดีโต : ตายแล้วเหรอ นางตายแล้วนี่นา!
ซีโร : นี่มัน... เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย
ซีโรพึมพำ ยังคงไม่ละสายตาจากร่างไร้ลมหายใจของน้องสาวคนที่ 3
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น