Spoil Drag on Dragoon 3 Part 20 สาวก
ในที่สุดพวกซีโรก็เดินทางมาถึงใจกลางของเมืองมหาวิหารพร้อมกับศึกสุดท้ายที่เข้ามาใกล้ขึ้นทุกที เพียงแค่เริ่มย่างเท้าเข้าไปพวกเธอก็พบกับทหารตั้งโล่ห์ป้องกันไว้อย่างหนาแน่น แต่หญิงสาวก็ไม่รอช้า แล้วเข้าโจมตีอีกฝ่ายทันที
ออคตา : โฮะๆๆ ดูเหมือนพวกศัตรูจะร้อนใจอยากรีบได้เกียรติยศจากการต่อสู้นะขอรับ
ดีโต : ถ้าอย่างนั้นก็อย่าทำให้เจ้าพวกนั้นมันผิดหวังก็แล้วกัน
ทหาร 1 : ซีโรมาถึงที่นี่แล้วงั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไงกัน รีบประจำตำแหน่งเร็วเข้า!
ทหาร 2 : ติดต่อกับหน่วยที่ 2 ไม่ได้เลยครับ!
ทหาร 3 : เข้มแข็งเข้าไว้ ปกป้องประตูไว้ให้ได้ สู้โว้ยย!
เดคาดัส : ถ้าจัดการพวกทหารตรงนี้ได้ มหาวิหารก็อยู่อีกไม่ไกลแล้วนะครับ
เซนท์ : เอ๋ เจ้าขอความช่วยเหลือจากข้างั้นเหรอ แหม ใครๆ ก็อยากจะเลือกคนที่เก่งที่สุดมาช่วยนี่เนอะพูดออกมาตรงๆ ว่าดีใจที่มีข้ามาด้วยก็ได้ไม่เห็นไปอะไรเลยนี่นาาา
เดคาดัส : ออคตา มาช่วยข้าทางนี้หน่อยสิครับ
เซนท์ : เอ๋ เขินงั้นเหรอ ไม่เห็นต้องอายอะไรเลยนี่นา...
ทหาร 2 : อ้ากกก ข้าเสร็จพวกมันแล้ว ใครก็ได้ แก้แค้นให้ข้าด้วย!
ทหาร 1 : ไม่ เดี๋ยวสิ... อย่าเพิ่งตายนะ เฮ้ ตามหมอมาตรงนี้ที!
ดีโต : ตายแล้วงั้นเหรอ ตายแล้วนี่นา ดูเลือดพวกนั้นสิ เจ้าคนอ่อนแอนี่คงอยากทุ้นเวลาให้พวกข้าด้วยการไม่ต้องรอยาใช่ไหมล่ะ
เมื่อพวกซีโรฝ่ากลุ่มทหารเข้ามาได้ พวกเธอก็ต้องพบกับอิมป์ สิ่งมีชีวิตหน้าตาน่าเกลียดที่มีปีกค้างคาวทำให้มันสามารถบินขึ้นไปโจมตีพวกเธอจากกลางอากาศได้
ซีโร : มีตัวประหลาดโผล่มาอีกแล้วแฮะ
ออคตา : ข้าเดาได้เลยว่ามันคือปีศาจบิน อิมป์ ขอรับ ว่ากันว่าพวกมันชอบตับของมนุษย์มากเลยทีเดียว
ซีโร : อธิบายพฤติกรรมตอนนี้ของพวกมันได้พอดีเลยนี่
หลังจากต้องเสียเวลาไปกับอิมป์ 3 ตนอยู่ครู่ใหญ่พวกซีโรก็สามารถจัดการมันได้ แต่ข้างหน้าพวกเธอก็ยังต้องพบกับทหารของเมืองมหาวิหารซึ่งต่างพากันวิ่งเข้ามาขัดขวางอีก
ดีโต : เสียเวลาชะมัด รีบๆ ฆ่ามันให้หมดทุกคน พวกเราจะได้ไปจากที่นี่กันสักที
เซนท์ : ที่จริงแค่มองหน้าข้าก็น่าจะรู้อยู่แล้วเนอะ แต่นี่มันยุ่งยากวุ่นวายจังน้าา
ออคตา : โฮะๆๆ สงสัยการต่อสู้มันจะนานจนมีคนไม่ไหวแล้วนะขอรับ
เซนท์ : ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่ข้านะ สู้แค่นี้ก็แค่เรื่องปลอกกล้วยเข้าปากเองงง
ดีโต : เมื่อไรการต่อสู้งี่เง่าพวกนี้จะจบสักทีเนี่ย
ออคตา : โฮะๆๆ ก็ในเมื่อพวกเราต่างหลงเสน่ห์ของนางหัวปักหัวปำก็ต้องทุมเททั้งหมดเพื่อท่านซีโรสิขอรับ
ดีโต : ข้าไม่ได้เป็นอย่างนั้นสักหน่อย
เดคาดัส : พวกเราต้องปกป้องท่านซีโรไว้ให้ได้นะครับ
ดีโต : ข้ามั่นใจว่าท่านซีโรของเจ้าดูแลตัวเองได้อยู่แล้วแหละน่า อีกอย่างถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะก็นางควรเป็นฝ่ายปกป้องพวกเราด้วยซ้ำ
เดคาดัส : อย่าพูดอย่างนั้นนะครับ พวกเราต้องทุ่มทุกอย่างให้เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงของพวกเราสิ!
เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง มังกรขาว และสาวกทั้ง 4 คนต้องต่อสู้กับทหาร และอิมป์ที่ดาหน้าเข้ามาโดยไม่ได้หยุดพักหายใจ แต่พวกเธอก็ยังมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่ลดละ
เดคาดัส : ข้าสัมผัสผ่านลมหายใจของพวกทหารได้ว่าพวกเขากำลังหวาดกลัวมากครับ
เซนท์ : ปุจฉา เจ้ารู้หรือเปล่าว่า 16 เปอร์เซ็นท์ของลมหายใจมนุษย์เป็นสารเคมีอันตรายน้าา
เดคาดัส : เรื่องนั้นไม่เห็นเคยได้ยินมาก่อนเลยครับ
เซนท์ : นั่นสิน้าา ข้าเองก็เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรกเหมือนกันเนี่ยแหละ
ทว่าไม่นานนักซีโรก็เริ่มหอบหายใจราวกับกำลังทรมานอยู่ มิไฮล์จึงรีบถามคู่หูด้วยความเป็นห่วง
มิไฮล์ : ซีโร เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า เป็นอะไรหรือเปล่า พลังของดอกไม้มันมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วด้วย
ซีโร : ไป... ต่อ...
มิไฮล์ : แต่ว่า...
ซีโร : หุบปากแล้วรีบไปต่อกันได้แล้ว... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ไม่ต้องสน เข้าใจไหม!
ทหาร 1 : ทุกคนเงยหน้าเข้าไว้!
ทหาร 2 : เงยหน้าเหรอ พวกเรากำลังจะตายนะเว้ย!
ทหาร 1 : งั้นก็เผชิญหน้ากับความตายอย่างกล้าหาญซะสิ!
ในที่สุดพวกซีโรก็มาถึงหน้ามหาวิหาร ที่ซึ่งหญิงสาวเคยเผชิญหน้ากับน้องสาวทั้ง 5 คนเมื่อ 1 ปีที่แล้ว เมื่อเห็นผู้บุกรุก เซเบอร์รัสเงินร่างยักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้น มันคำรามเสียงดังก่อนกระโจนเข้าหาหญิงสาวผมเงิน และสาวกทั้ง 4 คน ก่อนจะปล่อยลำแสงออกจากปากเพื่อโจมตี
ดีโต : ไอ้หมาเน่านี่... ข้าจะฆ่าเจ้า!
เดคาดัส : ดีโต ถึงเจ้าจะไร้มนุษย์สัมพันธ์ แต่เจ้าก็ทุ่มเทในการต่อสู้มากจริงๆ นะครับ
ดีโต : อ๋อ เหรอ ข้าก็แค่คิดว่าในเมื่อตัวเองอยู่ที่นี่ก็ต้องพยายามช่วยซีให้มากที่สุดแค่นั้นแหละ
เดคาดัส : ดีโต เจ้าเข้าใจถึงพลังมิตรภาพแล้วสินะครับ
ดีโต : อย่ามาทำเป็นชมกันได้ไหม เจ้าทำให้ข้าขนลุกไปหมดแล้ว
เดคาดัส : อาจจะน่าหัวเราะไปหน่อย แต่ข้าฝันว่าสักวันพวกเราจะได้อยู่กันอย่างสงบสุขนะครับ ถึงข้าจะไม่อาจปฏิเสธความจริงลึกๆ ในใจได้ว่าตัวเองเกิดมาเพื่อต่อสู้ เพราะไม่ยังไงข้าก็เป็นสาวกที่ถูกสร้างมาเพื่อรับใช้เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเท่านั้น
ออคตา : เห็นด้วยเลยขอรับ
ดีโต : งั้นเจ้าสองคนก็ช่วยหุบปากแล้วตั้งใจฆ่ามันหน่อยได้ไหม
เซนท์ : ข้ากำลังจะพูดอย่างนั้นจากปากอันได้รูปของข้าพอดีเลยน้าา แต่หลังจากนั้นพวกเราจะทำอะไรกันต่อไปดีล่ะ
ออคตา : ข้าจะขอติดตามท่านซีโรไปทุกหนแห่งขอรับ
เซนท์ : แล้วถ้าเกิดตายขึ้นมาล่ะ
ออคตา : ถ้าอย่างนั้นข้าก็คงขึ้นสวรรค์โดยไม่มีอะไรต้องเสียใจขอรับ โฮะๆๆ
และแล้วพวกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็สามารถสังหารเซเบอร์รัสได้ แต่ขณะที่ทั้ง 5 คนกำลังเดินมายังมหาวิหารพร้อมเงยหน้ามองความใหญ่โตของสถาปัตยกรรมอยู่นั่นเอง จู่ๆ ซีโรก็หยุดฝีเท้าลง
ซีโร : คงแค่นี้สินะ
ออคตา : อะไรหรือขอรับ
ซีโร : พวกเจ้ามาแค่นี้ก็พอ ข้างหน้านั่นข้าจะไปคนเดียวเอง
เดคาดัส : ท่ะ ทำไมล่ะครับ ท่านกังวลว่าพวกข้าจะเป็นตัวถ่วงหรือครับ...
ซีโร : ไม่ใช่ เป็นเพราะถ้าไม่มีพลังจากเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง สาวกอย่างพวกเจ้าจะไม่สามารถคงร่างมนุษย์เอาไว้ได้ต่างหาก แล้วหลังจากนั้นไม่ช้าก็เร็วพวกเจ้าก็จะต้องสูญสลายไป
ซีโรหันมาเผชิญหน้ากับสาวกทั้ง 4 คนที่มีสีหน้าไม่เข้าใจ ก่อนที่หญิงสาวจะยกมือของตนขึ้น
ซีโร : เพราะฉะนั้นก่อนที่จะเป็นอย่างนั้นข้าจะขอมอบร่างเดิมคืนให้พวกเจ้า
เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเคลื่อนมือผ่านหน้าร่างของคนตรงหน้า ทันใดสาวกทั้ง 4 คนก็หายไปจากสายตา และสิ่งที่ปรากฏบนพื้นแทนที่ของพวกเขาก็กลายเป็นนกพิราบสีขาว 4 ตัว พวกมันส่งเสียงร้องพลางกระพือปีกอย่างไม่รู้เรื่องราวใดๆ ซีโรมองพวกมันอยู่ครู่หนึ่งด้วยสีหน้าแฝงความเศร้าไว้ ก่อนจะกล่าวคำอำลาออกมาเบาๆ
ซีโร : ลาก่อนนะ
นกพิราบทั้ง 4 ตัวออกบินผ่านร่างของหญิงสาวผมสีเงินไป แล้วซีโรก็หันหน้ากลับไปทางมหาวิหาร พร้อมก้าวขาสู่การต่อสู้ครั้งสุดท้ายเพียงลำพัง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น