Spoil Drag on Dragoon 3 Part 15 เลือดบนผืนทราย

เรื่องที่เซนท์บอกว่ามิไฮล์จะนำหายนะมาสู่ซีโรหมายความว่าอย่างไรกันแน่ เพื่อหาคำตอบเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงจึงเดินทางไปยังโบราณสถานใต้ดินของดินแดนแห่งทราย แต่ก่อนจะเข้าไปข้างใน พวกเธอก็ก่อกองไฟเพื่อพักผ่อนกัน

เดคาดัส : ดูเหมือนว่าท่านทูจะไว้วางใจผู้ชายที่ชื่อเซนท์คนนั้นมากเลยนะครับ
ดีโต : นี่ ทำไมจู่ๆ เจ้าถึงพูดเรื่องนั้นขึ้นมาต่อหน้าซีโรกันล่ะ อิจฉาหรือไง
เดคาดัส : ไม่ใช่นะครับ ข้าไม่ได้ตั้งใจหมายความว่าอย่างนั้...

ซีโร : ข้าก็ไม่ได้อะไรสักหน่อย
เดคาดัส : ย่ะ อย่างนั้นเหรอครับ
ดีโต : แหม น่าเสียดายจังนะ สงสัยวันนี้เจ้าคงไม่ถูกนางเตะแล้วล่ะ

เดคาดัส : อาาา
ซีโร : ...
เดคาดัส : สำหรับพวกทหารกับสาวกของนางแล้ว เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงคงเป็นเหมือนพระเจ้าของพวกเขาเลยนะครับ

ออคตา : มังกรของท่านซีโรจะนำหายนะมาให้ท่านเองอย่างนั้นเหรอ ช่างน่าคิดจริงๆ
ซีโร : อย่าเชื่อเรื่องที่ศัตรูบอกสิ
ออคตา : แต่พวกเราก็เห็นสิ่งที่เขาทำกับท่านทรีที่เป็นเจ้าหญิงแห่งเพลงอีกคนหนึ่งแล้วนะขอรับ

ซีโร : เจ้าไปนอนซะเถอะ
ออคตา : ถึงท่านจะทำเป็นไม่สนใจ แต่ข้าก็เตือนท่านด้วยความหวังดีนะขอรับ
ดีโต : นี่เจ้าจะไม่กังวลเรื่องที่เซนท์เตือนบ้างเลยเหรอ

ซีโร : ข้าลืมว่าเจ้านั่นพูดเรื่องอะไรไปแล้วด้วยซ้ำ
ดีโต : เจ้านั่นบอกว่ามิไฮล์จะนำหายนะมาให้เจ้าไง
ซีโร : เจ้าคิดมากกับเรื่องไร้สาระพรรคนั้นด้วยเหรอ

ดีโต : ข้าเหรอ ไม่หรอกหน่า ก็หายนะของข้ามันเริ่มตั้งแต่ตอนที่ข้าได้เจอกับเจ้าแล้วนี่
ซีโร : หึ!
ดีโต : งั้นก็ช่างเรื่องนั้นเถอะ ข้าแค่อยากเห็นความวอดวายของคนอื่นเท่านั้นแหละ

มิไฮล์ : ข้านึกออกแล้ว โกเลมบอกข้าว่าทูอยู่ที่วิหารแห่งทรายล่ะ
ซีโร : โกเลมบอกเจ้างั้นเหรอ หินอย่างพวกมันเนี่ยนะ
มิไฮล์ : คือว่าถึงเขาไม่ได้พูดเป็นเสียงออกมาก็จริง แต่วิญญาณของเขาพูดได้นะ

ซีโร : แปลกจริง พวกมันไม่น่าจะมีวิญญาณนี่นา
ดีโต : แต่ว่าพวกเราไม่มีใครที่รู้ที่ตั้งของวิหารของดินแดนแห่งทรายเลยนะ
ซีโร : ถ้าอย่างนั้นคงต้องหาไปรอบๆ จนกว่าจะหาเจอแล้วล่ะ

เดคาดัส : ข้าเคยได้ยินมาว่าพวกศัตรูตั้งค่ายทหารอยู่ใกล้ๆ กับโบราณสถานใต้ดินนะครับ
ซีโร : งั้นพวกเราจะไปเริ่มจากที่นั่นกัน
มิไฮล์ : แล้วข้าต้องทำอะไรบ้างเหรอ

ซีโร :  เจ้าก็บินไปสำรวจข้างหน้าก่อนก็แล้วกัน
มิไฮล์ : รับทราบครับ รับทราบครับ!

ซีโร ดีโต เดคาดัส และออคตามุ่งสู่โบราณสถานใต้ดิน ขณะที่มิไฮล์ซึ่งตัวใหญ่เกินจะลงไปด้วยบินไปสำรวจเส้นทางข้างหน้า แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ค่อยๆ หายไปจากสายตา พร้อมกับทราความมืดเริ่มเข้าปกคลุม

เดคาดัส : ที่นี่มืดจนมองอะไรแทบไม่เห็นเลยนะครับ
ออคตา :  โฮะๆๆ ถึงจะมองอะไรไม่เห็น ก็ไม่ทำให้ความเร่าร้อนของข้าลดลงหรอกขอรับ
ดีโต : ออคตา เจ้านี่มันเกินเยียวยากลับจริงๆ

เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงวิ่งนำสาวกทั้ง 3 ลงลึกไปตามทางเดินของโบราณสถาน แต่แล้วเสียงของพวกเธอก็ทำให้ทหารที่ประจำการอยู่รู้ตัว พวกเขารีบจับอาวุธวิ่งมาหาทั้ง 4

ทหาร 1 : หรือว่าพวกนางจะมาถึงที่นี่แล้วงั้นเหรอ
ทหาร 2 : เจ้าเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงต้องสาปนั่น
ซีโร : บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ว่าทูอยู่ที่ไหน ไม่งั้นข้าจะฆ่าพวกเจ้า หรือถ้าพวกเจ้าไม่รู้... ก็ตายซะเถอะ

ออคตา : ฮิๆๆ ฮึกเฮิมจังเลยนะขอรับ
ทหาร 2 : พ่ะ พวกเราไม่ยอมตายง่ายๆ หรอก
ทหาร 3 : ท่านครับ ทหารหน่วยแรกไม่มีใครรอดเลยครับ!
ทหาร 2 : บ้าเอ้ย แล้วพวกเราจะทำยังไงกันดีล่ะเนี่ย

พวกซีโรจัดการทหารทั้งหมด ก่อนเดินมาถึงลานกว้างที่มีกลุ่มชายแต่งกายประหลาดแถมยังลอยบนอากาศได้ วงเวทย์สีแดงปรากฏขึ้นที่มือของอีกฝ่าย ก่อนที่พวกเขาจะปล่อยเวทมนต์เข้าโจมตีพวกหญิงสาวผมสีเงิน และสาวกทั้งสามคน

ซีโร : นี่มันอะไรอีกล่ะเนี่ย เจ้าพวกนี้เป็นใครกัน
ออคตา : พ่อมดขอรับ
ซีโร : ประมาณพวกหมอผีใช่หรือเปล่า เฮ้อ น่ารำคาญชะมัด

ดีโต : ระวังตัวหน่อยก็ดีนะซี ไม่อย่างนั้นเจ้าได้โดนพวกมันทำให้หัวร้อนแน่ เพราะถึงยังไงเจ้าพวกนี้มันก็ขายวิญญาณให้ปีศาจเพื่อให้ได้พลังมาเชียวนะ
ซีโร : แล้วยังไงล่ะ พวกมันจะขายอะไรก็เรื่องของพวกมันสิ เพราะไม่ว่ายังไงเดี๋ยวพวกมันก็ต้องโดนข้าจัดการอยู่ดี

ซีโรสามารถล้มพ่อมดได้ทั้งหมด แต่พวกเธอก็ต้องพบกับกลไกชวนปวดหัวของสถานที่แห่งนี้ต่อทันที ซึ่งมันก็ทำให้หญิงสาวยิ่งหัวเสียยิ่งขึ้นที่ไม่อาจทำภารกิจของตนได้สำเร็จโดยเร็ว

ซีโร : กลไกพวกนี้อีกแล้วงั้นเหรอ...
เดคาดัส : ถ้าพวกเราตั้งสมาธิดีๆ แล้วรีบกระโดดไปก็น่าจะผ่านไปได้นะครับ
ซีโร : ให้ตายเถอะ ให้ข้าผ่าพวกมันเป็นสองซีกแล้วเผามันไปพร้อมกับไอ้ที่เฮงซวยนี่ดีกว่าไหมเนี่ย

เดคาดัส : ย่ะ อย่าทำอย่างนั้นนะครับ
ออคตา : พฤติกรรมป่าเถื่อนของท่านซีโรนี่ค่อนข้างเป็นปัญหานิดหน่อยว่าไหมขอรับ
เดคาดัส : เออ นั่นน่าจะเรียกว่าพฤติกรรมตามธรรมชาติมากกว่านะครับ

ดีโต : ไม่หรอก คำว่าป่าเถื่อนน่ะเหมาะแล้ว ก่อนหน้านี้นางเคยกินเนื้อดิบตกพื้นเลยเชียวนะ ข้าว่าหมายังเลือกกินมากกว่านางอีก
ออคตา : เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่ป่าเถื่อนกว่าสุนัขหรือขอรับ โฮะๆๆ ช่างโดนใจข้าจริงๆ
ซีโร : หยุดพล่ามกันสักที ไม่อย่างนั้นข้าฆ่าพวกเจ้าแน่

แม้จะเข้ามาลึกแล้ว แต่พวกซีโรก็ยังพบกับอันเดด และทหารของดินแดนแห่งทรายอยู่เป็นระยะๆ ทั้ง 4 จึงต้องเข้าต่อสู้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

เดคาดัส : ถ้าพวกเรายังสู้อย่างนี้ต่อไป พวกเราคงได้ทำความสียหายให้โบราณสถานแน่เลยครับ
ซีโร : หือ แล้วยังไงล่ะ
เดคาดัส :  ท่านซีโร โบราณสถานนี้ทรงคุณค่ามากเลยนะครับ แถมยัง...

ซีโร : แล้วจะทำไมล่ะ ห่ะ!
เดคาดัส : ม่ะ ไม่มีอะไรครับท่านซีโร อาาา... แถวนี้มันเริ่มมืดจนข้ามองอะไรไม่ถนัดแล้วสิครับ...
ดีโต : หยุดบ่นแล้วสู้ๆ ไปเถอะ เจ้าคนโรคจิต

ทหาร 1 : อาาา ไม่ไหวแล้ว ข้าสู้พวกนางไม่ได้หรอก!
ทหาร 2 : เชื่อมั่นในพลังแห่งเสียงสิ ท่านทูกำลังเฝ้ามองพวกเราอยู่นะ รีบออกไปสู้ได้แล้ว
ทหาร 3 : นางคือซีโรงั้นเหรอ ข้าได้ยินมาว่านางตัวผอมกะหร่องนี่นา แต่นี่มันสุดยอดเลยไม่ใช่หรือไง

ทหาร 2 : ข้าก็ได้ยินมาว่านางหน้าตาสวยมาก แต่นี่มันยิ่งกว่าที่ข้าคิดไว้ซะอีก
ทหาร 1 : เอาล่ะ ข้าก็ได้ยินมาเหมือนกันว่านางสามารถฆ่าพวกเจ้าตอนหลับได้ง่ายๆ เพราะฉะนั้นหุบปากแล้วตั้งใจสู้กันสักทีเว้ยย!

เมื่อฝ่าพวกทหารมาได้แล้ว เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกก็ต้องเผชิญหน้ากับโกเลมหินถึง 2 ตัว ซึ่งทำเอาดีโตถึงกับบ่นออกมาอย่างไม่สบอารมณ์

ดีโต : ห่ะ เจ้านี้อีกแล้วเหรอ ข้าชักหงุดหงิดแล้วนะ
ซีโร : เจ้าคิดเหมือนข้าเลย
ดีโต : งั้นพวกเรามารีบจัดการมันให้จบๆ กันดีกว่า ซี

ออคตา : หืมม... นี่มันมีอะไรแปลกๆ ไม่ใช่หรือขอรับ
เดคาดัส : อะไรเหรอครับ
ออคตา : ในเมื่อเจ้าสัตว์ร้ายพวกนี้เคลื่อนไหวได้ด้วยเวทมนต์ แล้วตอนนี้พวกมันใช้เวทมนต์จากที่ไหนล่ะ

ถึงจะยังหาคำตอบไม่ได้ แต่พวกซีโรก็สามารถล้มโกเลมทั้งสอง ก่อนมุ่งหน้าลึกเข้าไปในโบราณสถาน แล้วพวกเธอก็พบกับกลไกป้องกันสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง ซ้ำคราวนี้มันยังซับซ้อนกว่าเดิมด้วย

ซีโร : โอ๊ย นี่พวกเรายังต้องเจอไอ้พวกนี้อีกเหรอเนี่ย
เดคาดัส : ท่านซีโร ใจเย็นไว้ดีกว่าครับ ถึงหงุดหงิดไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกครับ
ซีโร : ให้ตายเถอะ

ออคตา : โอ โฮะๆๆ ตรงนี้ก็มีกลไลสุดโปรดของท่านซีโรด้วยนะขอรับ
ดีโต : ว่าแต่เจ้าพวกนี้มันทำงานด้วยพลังงานจากที่ไหนกันนะ
ออคตา : นั่นสิขอรับ...

ซีโร : ให้ข้าเดานะ เวทมนต์ใช่ไหม พวกเจ้าก็น่าจะรู้ดีนี่ว่าไอ้ของพันธ์นั้นมันต้องมีเวทมนต์กำกับไว้อยู่แล้ว

ในที่สุดซีโรก็สามารถหาหนทางผ่านกลไกมาได้ แต่แล้วพวกเธอก็พบกับปราการข้างหน้า เมื่อเห็นผู้บุกรุก เหล่าทหารก็พากันกรูออกมาจากอีกฝั่งของกำแพง แล้ววิ่งเข้าหาพวกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงอย่างไม่กลัวเกรง

ซีโร : นั่นอะไรน่ะ
ออคตา : หืมม ดูเหมือนจะเป็นค่ายหลบภัยนะขอรับ
เดคาดัส : พวกเขาสร้างมันไว้ในโบราณสถานอย่างนั้นเหรอ ช่างฉลาดจริงๆ

ทหาร 1 : ทำใจให้สงบแล้วนึกถึงสิ่งที่พวกข้าสอนพวกเจ้าไว้!
ทหาร 2 : ได้เวลาแสดงฝีมือของพวกเจ้าให้ท่านทูได้เห็นแล้ว!
ทหาร 3 : นี่ก็ไม่ใช่การฝึก มันคือของจริง ได้ยินข้าไหม นี่คือการต่อสู้ที่หากพวกเจ้าไม่ชนะก็ตายเท่านั้น!

ดีโต : เฮ้อ ที่ที่มีแต่พวกทหารวัยละอ่อนเต็มไปหมดเลยแฮะ
ซีโร : อย่างนั้นเหรอ ข้าไม่คิดว่าจะได้ยินเจ้าเรียกคนอื่นว่าพวกวัยละอ่อนเลยนะเนี่ย
ดีโต : หนวกหูหน่า ข้าไม่ใช่เด็กสักหน่อย

พวกซีโรต้องเข้าต่อกรกับพวกทหาร และพ่อมดที่เสริมกำลังเข้ามาขัดขวาง แต่ขณะที่พวกเธอกำลังได้เปรียบอยู่นั่นเอง จู่ๆ ออร์คหลายตนก็กระโดดเข้าโจมตีเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงจนตัวของเธอลอยขึ้นไปบนอากาศ แล้วโดยไม่ทันตั้งตัว ออร์คตนหนึ่งก็ใช้ดาบฟันแขนขวาของซีโรขาดสะบัด แต่หญิงสาวก็สามารถใช้ดาบที่อยู่ในมือซ้ายของตนปลิดชีพอีกฝ่ายได้เช่นกัน เมื่อถึงพื้นอีกครั้งซีโรก็นั่งลงคุกเข่าหอบหายใจหนักด้วยความเจ็บปวด ไอสีดำซึ่งเป็นพลังของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงลอยออกมาจากบาดแผล ขณะที่ดีโต และเดคาดัสรีบวิ่งมาให้คุ้มครองเจ้านายที่กำลังได้รับบาดเจ็บจนไม่สามารถปกป้องตัวเองได้

ดีโต : หวังว่าเจ้าคงต่อมันกลับเข้าไปได้นะ
ซีโร : งั้นดูให้ดีก็แล้วกัน

ซีโรหยิบแขนขวาที่ขาดไปแล้วของตนขึ้นประสานกับต้นแขน ทันใดนั้นแขนขวาก็เริ่มกระตุกบิดไปมาอย่างน่ากลัว เธอพยายามกลั้นเสียงเจ็บปวดเอาไว้แล้วลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก ก่อนส่งดาบกลับไปยังมือข้างขวา และเมื่อเธอสะบัดแขนแรงๆ ครั้งหนึ่ง แขนขวาของเธอก็ต่อเข้ากับร่างกายราวกับว่ามันไม่เคยถูดตัดออกไปมาก่อน

เดคาดัส : ท่ะ ท่านซีโร แขนของท่าน!
ซีโร : เอาล่ะ พวกเรามาจบเรื่องนี้กันสักที

เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเหยียดยิ้มแห่งความั่นใจออกมา พร้อมวิ่งไปรวมกลุ่มกับสาวกทั้งสามเพื่อต่อสู้กับเหล่าออร์คทะเลทราย ทำให้เดคาดัส และออคตาที่ไม่เคยเห็นความสามารถนี้ของเธอมาก่อนต้องตกตะลึง

ออคตา : โอ โฮะๆ แขนของท่านซีโรนี่ช่างน่าสนใจจริงๆ
ดีโต : โอ๊ย ไม่ใช่แค่แขนหรอก ซีน่ะนางงอกอวัยวะได้ทุกส่วนนั่นแหละ
เดคาดัส : อาาา

ออคตา : หือ เป็นอะไรไปขอรับ เดคาดัส
ดีโต : สงสัยคงจินตนาการเรื่องน่าขยะแขยงอยู่ล่ะสิ ก็เจ้านี่มันเป็นไอ้โรคจิตนี่
ซีโร : เจ้าไม่ชอบเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่ต่อแขนได้เหรอ

เดคาดัส : ไม่ใช่หรอกครับท่านซีโร ในเมื่อตอนนี้ข้าเป็นสาวกของท่าน ข้าก็ต้องเรียนรู้เรื่องพวกนี้เอาไว้เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับตัวท่านครับ
ออคตา : อีกอย่างโลกใบนี้ก็ยังมีเรื่องที่น่าสยดสยองกว่านี้อีกมากมายขอรับ
ดีโต : ใช่เลย ใช่เลย อย่างเช่นความบ้ากามของเจ้าไงล่ะ

ในที่สุดทั้ง 4 ก็สามารถจัดการออร์คได้ทั้งหมด ซีโรยกมือขวาของตัวเองขึ้นมองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ก่อนที่เธอจะกำหมัดแน่น

เดคาดัส : ท่านซีโร แขนของท่านเป็นยังไงบ้างแล้วครับ
ซีโร : ...มันก็ไม่เจ็บแล้วล่ะ ดูเหมือนความเป็นมนุษย์ของข้าชักจะลดลงทุกทีแล้ว

สาวกทั้งสามมองหญิงสาวนิ่งโดยไม่มีพูดคำใดออกมา ซีโรหลับตาลง ยกมือซ้ายขึ้นกำข้อมือขวาราวกับกำลังตัดสินใจบางอย่างที่ยากลำบาก แต่แล้วเธอก็หยักหน้ากับตัวเองเพื่อย้ำคำตอบที่ทำให้เธอมาถึงที่แห่งนี้

ซีโร : กำจัดไปแล้ว 3 ยังเหลืออีก 2 ... อ๋อ แล้วก็อย่าบอกเรื่องนี้กับมิไฮล์นะ

สิ้นเสียงเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็หันหลังออกเดินนำไปข้างหน้า ขณะที่ดีโต เดคาดัส และออคตาเดินตามเธอไปอย่างเงียบๆ