Spoil Drag on Dragoon 3 Part 28 ทะเลทรายยามค่ำคืน

สาวปริศนา : การเปลี่ยนแปลง ทางแยก C วันที่ 13 เม.ย. ปี A.D. 1000 ฉันกำลังสังเกตการณ์ทางแยกหนึ่งซึ่งน่ากังวลมาก ตอนที่เอกฐานที่ชื่อว่าทูจับตัวมังกรมิไฮล์ไป ฉันตรวจพบว่าเธอใช้เวทมนต์บางอย่างกับเขา ก่อนหน้านี้มีเพียงซีโรเท่านั้นที่สามารถใช้เวทมนต์ได้ นี่จึงเป็นครั้งแรกที่มีการยกเว้น ทั้่งนี้เพื่อเพิ่มโอกาสให้เกิดเหตุการณ์ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนสูงขึ้น จัดลำดับความสำคัญของสถานะการณ์ในตอนนี้เป็นเฝ้าสังเกตการณ์อย่างระมัดระวัง เริ่มการบันทึก M4110_E0020_DM

เหตุการณ์ทั้งหมดถูกย้อนกลับไปอีกครั้ง ในคราวนี้เรื่องราวของพวกซีโรเริ่มต้นหลังจากที่เธอสังหารไฟว์ โฟร์ และทรี มิไฮล์ถูกทูจับตัวไปยังดินแดนแห่งทราย ก่อนที่จะได้รับการช่วยเหลือออกมาเช่นในทางแยก A ทว่าเมื่อพวกเธอเดินทางไปถึงวิหารแห่งทราย ที่นั่นกลับไม่มีเงาร่างของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมสีน้ำเงินอยู่ อีกทั้งเซนท์ สาวกของเจ้าหญิงลำดับ 2 ผู้ควรจะอยู่เคียงข้างเจ้านายของตนก็ได้มาเป็นพันธมิตรของซีโรด้วย

เพื่อหลีกเลี่ยงความร้อนของแสงแดด ซีโร และสาวกทั้ง 4 คนจึงเลือกเดินทางในเวลากลางคืนแทน ทำให้พวกเธอสามารถเดินทางกันสะดวกสบายยิ่งขึ้น ทว่าดีโตก็ยังไม่วายที่จะบ่นงึมงำเช่นเคย

ซีโร : อากาศตอนกลางคืนของที่นี่ดีจังแฮะ
ดีโต : แต่ตัวก็ยังเต็มไปด้วยทรายเหมือนเดิม
ซีโร : แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าก่อนหน้านี้อากาศจะร้อนแทบตาย

ดีโต : แต่ทั้งผม ทั้งตามซอกตัวก็ยังมีทรายเกาะเต็มอยู่ดี
ซีโร : พอได้แล้ว บ่นอยู่ได้น่ารำคาญจัง ไม่อย่างนั้นข้าจะจับเจ้าฝังทรายซะ

แต่ถึงจะเป็นเวลากลางคืน ทหารของดินแดนแห่งทรายก็ไม่ได้ลดการป้องกันลง พวกซีโรจึงต้องเข้าไปต่อกรกับอีกฝ่ายอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง

ทหาร 1 : พวกเราอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องใคร!
ทหารอื่น : ท่านทูครับ!
ทหาร 1 : แล้วหน้าที่ของพวกเราจะต้องทำอะไรกัน!
ทหารอื่น : พวกเราจะต้องชนะให้ได้ครับ!

พวกทหารพากันกล่าวปลุกใจเพื่อสู้รบกับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงกบฏ และสาวกตรงหน้า ทว่าผีมือที่ต่างกันก็ทำให้พวกเขาพ่ายแพ้ไปทีละคนๆ อยู่ดี

เดคาดัส : ท่านซีโรครับ
ซีโร : ห่ะ
เดคาดัส : อุณหภูมิต่ำเช่นนี้การต่อสู้ก็ทำให้ขาดน้ำได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นโปรดระวังสภาพร่างกายด้วยนะครับ

ซีโร : อือ ขอบใจสำหรับคำแนะนำนะ จะว่าไปข้าก็ชักจะรู้สึกปากแห้ง แถมยังปวดหัวด้วยแฮะ...
เดคาดัส : ท่านซีโร นั่นมันอาการเบื้องต้นของการขาดน้ำเลยครับ ท่านต้องรีบดื่มน้ำแล้วล่ะ!

ถึงจะกล่าวเช่นนั้น ทั้ง 5 ก็ทำอะไรไปไม่ได้มากกว่ารีบจัดการคู่ต่อสู้ตรงหน้าให้เร็วยิ่งขึ้น และเมื่อเดินทางต่อไปอีกครู่หนึ่ง พวกเธอก็ได้พบกับเวทมนต์ทรงกลมสีฟ้ากำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าเบื้องบน ก่อนที่จู่ๆ อุณหภูมิรอบๆ จะลดลงอย่างรวดเร็ว

ดีโต : นั่นมันอะไรกันน่ะ
ซีโร : บ้าหน่า ทำไมมันถึงหนาวขนาดนี้เนี่ย!
ออคตา : ข้าเกรงว่าจะเป็นเวทมนต์ขอรับ อีกฝ่ายคงตั้งใจใช้ความเย็นโจมตีให้พวกเราหมดแรงแน่เลย

ดีโต : เวทมนต์พรรคนี้อีกแล้วเหรอ เฮ้อ ยังไม่หมดเวรหมดกรรมกับมันอีกหรือเนี่ย
เดคาดัส : ถ้าอย่างนั้นพวกเราใช้คบเพลิงของศัตรูอุ่นร่างกายเป็นระยะๆ เถอะครับ
ซีโร : ตอนแรกก็ร้อนอย่างกับนรก นี่ยังมาหนาวอย่างกับน้ำแข็งอีก

ออคตา : โฮะๆๆ เช่นนั้นมาอุ่นร่างกายกับข้าไหมขอรับ ข้าจะทำให้ท่านร้อนรุ่มจนเดือดพล่านเลยขอรับ...
ซีโร : เจ้าก็ทำให้หัวข้าเดือดแล้วนี่
ทหาร 1 : เดินหน้าไป เดินหน้าต่อไป!

ทหาร 2 : แต่ะ แต่ว่าท่านครับ มัน น่ะ หนาวมากเลยนะครับ
ทหาร 1 : เจ้ายังเรียกตัวเองว่าเป็นทหารได้อีกเหรอ เจ้าเด็กใหม่!!

พวกซีโรยังคงฝ่าฝันเหล่าทหารต่อไปท่ามกลางอากาศหนาวเหน็บ ได้เพียงแวะพักอบอุ่นร่างกายตามคบเพลิงซึ่งศัตรูตั้งไว้ส่องทางเดินไปเท่านั้น

ดีโต : น่ะ หนาว.. ชะมัด... พ่ะ พูดไม่ออก.. ฟ่ะ ฟันกระทบกัน... ก่ะ กึกๆ เลย
ซีโร : อย่างนั้นเหรอ แต่สำหรับคนที่บอกว่าตัวเองพูดไม่ออก เจ้าค่อนข้างพูดมากไปหน่อยนะ
ออคตา : เห็นด้วยขอรับ

เดคาดัส : ข้าก็คิดเช่นนั้น ช่วยเงียบๆ ทีเถอะครับ
ดีโต : พวกเจ้า... งึกๆ (เสียงฟันกระทบ)
ซีโร : เจ้าดูไม่เป็นอะไรเลยนี่ เดคาดัส ไม่หนาวหรือไง

เดคาดัส : หนาวสิครับ หนาวจนแทบหมดแรงเลยครับ
ซีโร : ถ้าอย่างนั้นทำไมเจ้าถึงได้หน้าระรื่นจัง
ดีโต : เจ้าไม่รู้หรือยังไง ก็เจ้านี่มันโรคจงึกๆๆ  (เสียงฟันกระทบ)

ซีโร : พูดอะไรน่ะ ข้าไม่เข้าใจ
เดคาดัส : การต้องปกปิดความต้องการที่แท้จริงจากพวกเขาอย่างนี้... ช่างรู้สึกเป็นคนแสแสร้งจริงๆ
เซนท์ : นี่ รู้อะไรไหม ข้าไม่รู้สึกหนาวเลยล่าา ความเย็นแค่นี้ทำอะไรข้าผู้มากความสามารถคนนี้ไม่ได้หรอกน้าา

ดีโต : ถ้าอย่างนั้นทำไมน้ำหมูกของเจ้าไหลย้อยเป็นน้ำตกอย่างนั้นล่ะ ห่ะ

ทว่าหลังจากเดินไปตามทางอีกพักหนึ่ง หญิงสาวผมเงิน และสาวกทั้ง 4 ก็พบว่าทหารที่ขัดขว้างอยู่เบื้องหน้าล้วนแต่กลายเป็นอันเดดเสียแล้ว

ออคตา : ข้าคิดว่ามีวิญญาณเข้าควบคุมร่างของพวกทหารแล้วล่ะ ต้องมีเนโครแมนเซอร์อยู่ใกล้ๆ นี้แน่ขอรับ
ซีโร : อือ ชักจะน่ารำคาญขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ
เดคาดัส : ถูกบังคับให้ลุกขึ้นสู้แม้ตัวจะตายไปแล้ว ช่างเป็นโชคชะตาที่โหดร้ายจริงๆ นะครับ

ดีโต : เอาจริงเหรอ ข้าคิดว่าเจ้าชอบอะไรพวกนี้ซะอีก ลองจินตนาการดูสิว่าถึงเจ้าจะตายไปแล้ว ซีโรก็ยังทั้งเตะ ทั้งต่อย ทั้งหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ เลยนะ
เดคาดัส : ถึงข้าจะ... ตายไปแล้วเหรอ... อาาา...
ออคตา : โอ โฮะ ข้าพนันได้เลยขอรับว่าพ่อมดพวกนี้ต้องเป็นต้นเหตุของอากาศเย็นนี้แน่ๆ

ซีโร : งั้นก็จัดการฉีกพวกมันเป็นชิ้นๆ เถอะ

ในที่สุดทั้ง 5 ก็พบกับพ่อมดซึ่งกำลังร่วมกันร่ายมนตราให้อากาศหนาวเย็น กระนั้นอีกฝ่ายก็ไม่ใช่พ่อมดเพียงกลุ่มเดียวในบริเวณนี้ เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมเงินจึงต้องออกตามล่าอีกฝ่ายต่อ

ซีโร : อา ข้าชักจะหงุดหงิดแล้วนะ แล้วเจ้ายืนบื้ออยู่ทำไมกัน ฆ่าพวกมันสิ
ดีโต : อากาศมันแปรปรวนจนร่างกายข้ารวนไปหมดน่ะ
ซีโร : ถ้าเจ้ายังไม่ยอมขยับตัวล่ะก็ ข้าจะช่วยทำให้ร่างกายเจ้ารวนยิ่งขึ้นเอง!

ดีโต : ไปก็ได้ครับ จะไปสู้เดี๋ยวนี้แล้วคร้าบบ
ซีโร : ออคตา เป็นอะไรของเจ้าน่ะ
ออคตา : อุฮิ ข้าก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ขอรับ

ซีโร : ไม่เป็นอะไรตรงไหน ถ้าอย่างนั้นอะไรตุงๆ อยู่ในกางเกงของเจ้ากัน
ออคตา : หวาา ท่านรู้ความลับของข้าแล้วหรือขอรับ โฮะๆๆ ไม่มีอะไรหรอกขอรับ ข้าก็แค่จินตนาการถึงเรื่องซาบซ่านระหว่างต่อสู้เท่านั้นเอง
ซีโร : ตั้งใจสู้หน่อยสิ!

เซนท์ : รู้ไหมล่ะคร้าบบ ว่าที่จริงข้าสามารถจัดการพวกศัตรูด้วยการใช้นิ้วโป้งแค่นิ้วเดียว แค่นิ้วโป้งนิ้วเดียวเลยนะคร้าบบ แต่ข้าไม่ทำหรอก ไม่อย่างนัี้นเดี๋ยวจะหมดสนุกกันพอดีนะคร้าบบ
ซีโร : ถ้าเจ้าทำอย่างนั้นได้จริง ก็รีบทำซะสิ!!

ซีโรวุ่นวายจัดการกับเหล่าสาวกที่ต่างก็มีความเป็นตัวของตัวเองสูง แต่แล้วเสียงหอบของคู่หูก็ทำให้ซีโรเบนความสนใจไปหา

มิไฮล์ : แฮ่ก... แฮ่ก...
ซีโร : เป็นอะไรไปน่ะ เจ้าหนาวเหรอ
มิไฮล์ : ข้า... ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน

เดคาดัส : ดูเหมือนสภาพร่างกายของเขาจะไม่ค่อยดีนะครับ
ดีโต : ทำไมทุกคนถึงได้เป็นห่วงเจ้าเด็กขี้แยนี่ตัวเดียวล่ะ ตอนนี้อาการของข้าแย่กว่าเจ้านั่นอีกนะ!
ออคตา : ข้าว่าคงเป็นเพราะบุคลิคใสซื่อบริสุทธิ์ล่ะมั้งขอรับ

เดคาดัส : ใช่แล้วล่ะครับ มิไฮล์มี... เสน่ห์ไร้เดียงสาอยู่ในตัว ส่วนเจ้า... ไม่มีน่ะ
ดีโต : ให้ตายเถอะ เจ้านั่นยังบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองหนาวหรือเปล่า เพราะฉะนั้นเจ้ากิ้งก่าโง่นั่นไม่เป็นอะไรหรอก

พวกซีโรยังคงเดินทางต่อไป จนในที่สุดพวกเธอก็ได้พบกับพ่อมดอีกกลุ่มซึ่งมีออร์คคอยอารักขาอยู่ด้วย

ซีโร : อยู่นี่นี่เอง เจ้าพวกต้นเหตุของความเลวร้ายทั้งหมดนี่
ดีโต : พวกต้นเหตุของความเลวร้ายทั้งหมด เอาจริงสิ ซี ใครเป็นคนพูดกันล่ะเนี่ย
ซีโร : เจ้าน่ะ หุบปากแล้วสู้ๆ ไปซะ!!

แต่แม้พวกซีโรจะสามารถจัดการพ่อมดกลุ่มนี้ได้ อากาศก็ยังไม่อุ่นขึ้นแม้แต่น้อย และเมื่อมองไปยังเบื้องหน้า หญิงสาวก็ยังเห็นเวทมนต์สีฟ้าลอยอยู่บนอากาศอีก

ซีโร : นี่พวกเรายังต้องทำอย่างนี้กันอีกกี่รอบเนี่ย ครั้งแล้วครั้งเล่า ข้าสุดจะทนแล้วนะ!
มิไฮล์ : ซีโร นี่ ซีโร ข้าคิดว่าข้าหนาวแหละ
ซีโร : จริงเหรอ นึกว่ากระโหลกหนาๆ จะทำให้เจ้าไม่รู้สึกอะไรซะอีก

เซนท์ : ปุจฉาาา รู้หรือเปล่าการอาบน้ำแข็งจะช่วยให้ร่างกายอุ่นได้ ถ้าหากว่า...
ดีโต : เจ้าพอเลย เซนท์
ออคตา : กลับมารวมกลุ่มกัน แล้วพักสักหน่อยดีไหมขอรับ

มิไฮล์ : แฮ่กๆ แฮ่ก ข้า.. ทำไม่ได้
ออคตา : อุฮิ ดูเหมือนบริเวณนี้จะมีเวทมนต์ปกคลุมอยู่นะขอรับ...
เดคาดัส : น่าจะเป็นส่วนหนึ่งของอากาศเย็นๆ นี้แน่เลยครับ

ซีโร : ให้ตายเถอะ ข้าจะฆ่าเจ้าพวกพ่อมดให้หมดทุกคนเลย
มิไฮล์ : ซีโร...
ซีโร : ไม่ต้องห่วง ข้าใช้เวลาไม่นานหรอก

เมื่อหญิงสาวผมเงินได้พบกับพ่อมดอีกกลุ่ม เธอก็พุ่งเข้าไปต่อกรกับอีกฝ่ายโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

ซีโร : เอาอย่างนี้ไหมล่ะ พวกเราจะจัดการฆ่าเจ้าพวกอ้ายอีที่มีส่วนกับเรื่องนี้ให้หมด ไม่ว่าจะเป็นพ่อมด.. ทหาร... เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง... ทุกๆ คนเลย ถ้าพวกมันวิ่งหนี มันก็ต้องตาย ถ้าพวกมันรอด พวกมันก็ต้องตายอยู่ดี! พวกเราจะเอาเลือดของพวกมันมาละเลงบนกำแพงให้หมด ย้ากกก!

เซนท์ : ว้าว สวรรค์ทรงโปรด ช่างเป็นการแสดงออกที่กักขฬะสุดๆ เลยคร้าบบ
เดคาดัส : ท่านซีโรครับ เราน่าจะปล่อยพวกลิ่วล้อไปนะครับ พวกเขาทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอก
ซีโร : ไม่มีทาง! เจ้าพวกเวรตะไลนี่มันไม่สำเหนียกว่าตัวเองควรหยุดเมื่อไร ทั้งความเย็น ทั้งความร้อน แล้วก็ทรายพวกนี้ มันเป็นความผิดของพวกเจ้าทั้งหมด!

ดีโต : ข้าว่าพวกเขาไม่น่าเกี่ยวกับทรายนะ...

หลังจากผ่านกลุ่มพ่อมด และทหารมาได้ ในที่สุดพวกซีโรก็ได้พบกับพ่อมดกลุ่มสุดท้าย ซึ่งมีปีศาจอิมป์อยู่ในบริเวณนี้ด้วย

ซีโร : ข้าหมดความอดทนกับไอ้สารเลวอย่างพวกเจ้า แล้วก็ไอ้วงเวทย์จัญไรนี่แล้ว เอ้า วิ่งหนีเข้าสิ แต่ยังไงพวกเจ้าทั้งหมดก็ต้องถูกฆ่าตายอยู่ดี!

หญิงสาวเข้าไปโจมตีศัตรูอย่างไร้ความปราณี จนกระทั่งไม่เหลือผู้ใดรอดชีวิต

ซีโร : นี่ เจ้าเป็นอะไรไหม
มิไฮล์ : อือ...

ทว่าขณะที่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกทั้ง 4 กำลังวิ่งไปยังประตูเบื้องหน้า จู่ๆ มิไฮล์ก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่เขาจะตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง

ซีโร : เกิดอะไรขึ้นน่ะ!

มังกรน้อยดิ้นพล่านอยู่บนพื้นอย่างทรมาน ขณะที่ซีโรเบิกตากว้างเมื่อเห็นไอสีดำลอยออกมาจากร่างกายของคู่หู

ซีโร : นี่มันอะไรกัน...!

และแล้วมังกรขาวก็แน่นิ่งไป