บันทึกกาวๆ ของปลาดาวพ้นน้ำ

เครดิท : drakengard.wikia "เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่าเซนท์ ไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม" ท่านทู นายหญิงของข้าเอ่ยหลังจากที่นางจัดการสัตว์ประหลาดตัวสุดท้ายด้วยดาบใหญ่ ข้ารู้อยู่แล้วว่านางจะต้องถามอย่างนั้น สาวกอย่างข้าย่อมรู้ถึงสิ่งที่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงที่ตนรับใช้อยากกล่าวโดยที่นางไม่จำเป็นต้องพูดมันออกมา "ข้าไม่เป็นอะไรหรอกครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงข้ามากเลยนะครับ ท่านทู..." ไม่ว่าอย่างไรความปลอดภัยของร่างกายของนางก็สำคัญกว่าข้า นางเพิ่งจัดการมิโนทอร์ซึ่งตัวใหญ่กว่านางถึง 2... ไม่สิ 3 เท่าต่างหาก แถมยังเป็นกลางทะเลทรายอีก แสงแดดแรงกล้าที่แผดเผา กับพายุทรายต่างก็เป็นศัตรูตัวฉกาจของพวกเรามากพออยู่แล้ว ความโหดร้ายนี้ทำเอาข้าไม่อาจนึกได้เลยว่าจะมีสนามรบใดที่เลวร้ายไปกว่าที่ที่พวกเรายืนอยู่ในตอนนี้ได้อีก และแน่นอนว่าทั้งหมดที่ท่านทูพูดก็คือ "ข้าบอกเจ้าแล้วไงล่ะว่าอย่าเรียกข้าว่าท่านตอนที่พวกเราอยู่ด้วยกันแค่สองคน เจ้าสัญญาแล้วนี่ว่าจะเรียกข้าแค่ทูเฉยๆ น่ะ!” ระหว่างที่นางพองแก้มออกอย่างไม่พอใจ ข้าก็ต้องบอกให้ตัวเองให้ความสำคัญกับสภาพร่างกายของนางในตอนนี้มา

เครดิท : drakengard.wikia "ท่านมีอะไรให้ข้าช่วยหรือเปล่าครับ ท่านทู" "เซนท์ ข้าบอกเจ้าแล้วไงว่าอย่าเรียกข้าอย่างนั้นตอนที่พวกเราอยู่กันแค่สองคนสิ..." ข้าต่อว่าออกไป ตอนที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น เซนท์จะเรียกข้าว่าท่านเพื่อรักษาสถานะของเรา แต่ข้าเคยให้เขาสัญญานานแล้วว่าเวลาที่พวกเราอยู่ด้วยกันตามลำพังเขาจะต้องเรียกข้าว่าทูเฉยๆ (ถึงเขาจะเรียกผิดบ่อยๆ ก็เถอะ) แล้วทำไมกันล่ะ… ข้าหยุดเทน้ำใส่หม้อใบใหญ่ที่กำลังถืออยู่ แล้วหันหลังกลับไป ตอนนั้นเองข้าก็ได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังจากห้องครัวไปอย่างเร่งรีบ… มองจากด้านหลังข้าก็บอกได้ทันทีว่าพวกเขาคือคนครัวที่มาแอบดูพวกเราแน่นอน "อ๋อ ข้าเข้าใจแล้วล่ะ" เพราะอย่างนี้นี่เอง จู่ๆ เซนท์ถึงได้หันมาเรียกข้าด้วยคำสุภาพ "เชอะ นี่ข้าอุตสาห์บอกพวกเขาแล้วนะว่าข้าทำอาหารเองได้ พวกเขาไม่เชื่อใจข้าบ้างเลยหรือไง" ข้าพูดพร้อมทำแก้มป่อง มือใหญ่เข้ามาประคองใบหน้าของข้าไว้ แล้วสายตาของข้าก็สบกับใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของเซนท์ "พวกเขาแค่เป็นห่วงท่านน่ะคร้าบบ ก็เพราะท่านเป็นเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงคนสำคัญของพวกเรานีนาาา

พวกซีโรยังคงเดินหน้าเข้าไปในป่าที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกพิษ และแล้วพวกเธอก็ต้องเจอกับโทรลฝูงใหญ่ขวางทางอยู่ข้างหน้า ทั้ง 5 คนรีบเข้าใจจัดการพวกมันโดยไม่รอช้า ออคตา : นี่มันออกจะแปลกๆ นะขอรับ ซีโร : อะไรเหรอ ออคตา : ปรกติบริเวณแถวนี้จะต้องมีพวกแฟร์รี่อยู่ขอรับ ซีโร : ข้าไม่เห็นสักตัวเลย เซนท์ : นั่นไงๆ เห็นไหมล่ะคร้าบบบ อากาศพิษจากการเรอทำให้พวกมันตา... ดีโต : เข้าใจแล้ว พอสักที เจ้าบ้าเอ้ย ออคตา : พวกโทรลขอรับ ดีโต : อา โทรลงั้นเหรอ เจ้าพวกอุบาวส์ ตัวเหม็น แถมโง่เง่าอย่างนั้น... พวกมันสมควรตายแล้วล่ะ เดคาดัส : นั่นมันการตัดสินโทษประเภทไหนกันครับ ดีโต : ฮ่าๆ ตื่นเต้น หรือว่ามันกระทบเจ้างั้นเหรอ ในเมื่อเจ้าพวกนี้มันก็ไม่ได้ทำอะไรดีๆ ตอนมีชีวิต เพราะฉะนั้นถ้าพวกมันตายๆ ไปซะ พวกมันก็คงมีความสุขกว่าไม่ใช่หรือไง หลังจากใช้เวลาอยู่นาน ในที่สุดพวกซีโรก็สามารถจัดการล้มโทรลได้ทั้งหมด ก่อนที่พวกเธอจะต้องเผชิญหน้ากับทหาร เนโครแมนเซอร์ และอันเดดต่อ เดคาดัส : จะว่าไป ข้าสงสัยจริงๆ ว่าก่อนหน้านี้ท่านทรีต้องการบอกอะไรกับพวกเรากันแน่ นางบอกว่าท่านวันอยู่ในป่านี้ และนางก็กุมความลับอะไร

เครดิท : drakengard.wikia เดือน x วันที่ x วันนี้ข้าสร้างตุ๊กตาตัวแรกล่ะ ถึงข้าจะเลียนแบบวิธีการสร้างมาจากคนอื่น แต่มันก็เป็นตุ๊กตาที่ข้าสร้างขึ้นเอง มันออกมาดูดีกว่าที่ข้าคิดไว้มาก ข้ารู้สึกดีใจมากเลย เดือน x วันที่ x ข้าสร้างตุ๊กตาคุณทหารโดยเลียนแบบมาจากเกมที่เรียกว่า "หมากรุก" คุณทหารที่ข้าเอามาจากปราสาทของลอร์ดเป็นตุ๊กตาตัวแรกที่ข้ามี ข้าชอบตุ๊กตามาตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นเด็กแล้ว แต่ข้าก็ไม่มีเคยมีมันเป็นของตัวเองสักที หลังจากที่ข้าถูกจับได้ว่าเอามันติดมือออกมาจากปราสาท ท่านพี่วันก็ต่อว่าข้า แต่ข้าไม่ยอมทิ้งมันหรอก ก็มันเป็นตุ๊กตาตัวแรกของข้านีนา และถึงจะต้องโดนดุด่าอีกแท่าไร ข้าก็ยังชอบตุ๊กตาอยู่ดี เดือน x วันที่ x วันนี้ข้าสร้างตุ๊กตาตัวที่ 8 ทีนี้ข้าก็สร้างตุ๊กตาคุณทหารสีดำได้ครบแล้ว ข้าคิดว่าคงจะเริ่มสร้างตุ๊กตาคุณทหารสีขาวพรุ่งนี้ล่ะ เดือน x วันที่ x ข้าสร้างตุ๊กตาคุณทหารสีขาวครบแล้ว ตอนนี้ข้าก็สร้างคุณทหารครบทั้งหมดสักที เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้ข้าจะสร้างตุ๊กตาแบบใหม่ดู หมากรุกที่ข้าเคยเห็นมีตุ๊กตากำลังขี่ม้าอยู่ แต่ข้าคงไม่สร้างม้าหรอก เพราะข้าชอบตุ๊กตา