NieR : Automata Concert Script 2 (Project YoRHa)

เครดิท :  https://mintychu.dreamwidth.org

เนื้อเรื่องของคอนเสิร์ทในส่วนนี้จะช่วยเผยถึงความลับของโครงการโยร์ฮาว่ามีที่มาเป็นอย่างไร ใครคือคนที่สร้างพวกเขา กับสภาแห่งมนุษยชาติขึ้นมา ติดตามกันได้เลยนะคะ

ปล. หมายเลข 9 ในเรื่องนี้ไม่ใช่ 9S และ หมายเลข 2 ก็ไม่ใช่ทั้ง A2 หรือ 2B แต่เป็นต้นแบบของทั้ง 3 คนค่ะ

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : สิ่งมีชีวิตล้วนถูกสร้างขึ้นเพื่อตายในวันหนึ่ง พวกเราต่างติดอยู่ในกับดัก... ภายใต้การเกิดและดับที่ไม่มีวันจบสิ้น นี่มันเป็นคำสาปหรือว่าการลงทัณฑ์กันแน่นะ ผมอดคิดไม่ได้เลยว่าทำไมพระเจ้าถึงมอบความคลุมเคลือไร้คำตอบนี้ให้แก่พวกเรา... และพอจะมีโอกาสที่เราจะฆ่าพระองค์หรือเปล่า


ซินเนีย (เสียงร่าเริง) : สวัสดีครับ ซินเนียเองครับ แต่ทุกคนเรียกผมว่าอัจฉริยะล่ะ... ล้อเล่นน่ะครับ ก็เรียกกันว่าซินเนียที่เป็นชื่อดอกไม้เนี่ยแหละ ผมได้ยินมาว่ากว่าดอกของมันจะบานต้องใช้เวลานานมากเลย งานของผมคือ... อืมมม จะอธิบายยังไงดีล่ะ... คงประมาณหัวหน้าฝ่ายพัฒนาเทคนิคของกองกำลังทหารมนุษยชาตินั่นแหละครับ

ซินเนีย : ผมกำลังพัฒนาแอนดรอยด์รุ่นใหม่ที่มีชื่อว่า "โยร์ฮา" ในห้องปฏิบัติบนสถานีที่ 6 ห้องปฏิบัติการนี้ไม่ได้มีแค่เครื่องมือที่ทันสมัยที่สุดเท่านั้นนะครับ แต่ทีมงานเองก็เก่งมากเหมือนกัน...

(หมายเลข 9 พูดแทรกขึ้นมา)

หมายเลข 9 : คุณซินเนีย... นี่คุณกำลังพูดคนเดียวอยู่หรือครับ

ซินเนีย : อะ หมายเลข 9 เองเหรอ ก็แบบว่า เพราะแอนดรอยด์รุ่นโยร์ฮาอย่างพวกเธอยอดเยี่ยมมาก ฉันเลยคิดขึ้นมาได้ว่าทุกสายตาจะต้องจับจ้องมาทางฉันแน่ๆ ฉันก็เลยต้องฝึกพูดซะหน่อยน่ะ

หมายเลข 9 : เออ... เอาจริงหรือครับ ไม่คิดว่ามันออกจะเร็วไปหน่อยหรือครับ

ซินเนีย : นักวิจัยชั้นยอดอย่างฉันต้องเตรียมตัวให้พร้อมกับทุกๆ เรื่องสิ

หมายเลข 9 : อ๋อ นั่นสินะครับ... อ้ะ หมายเลข 2

หมายเลข 2 : อะไรเหรอ หมายเลข 9... นายต้องการอะไรหรือยังไง

หมายเลข 9 : เออ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก แต่ว่า...

หมายเลข 2 : นายเนี่ยทำให้เสียเวลาจริงๆ

หมายเลข 9 : เสียเวลาอย่างนั้นหรือครับ

ซินเนีย : เอ้า พวกเธอสองคนอย่าทะเลาะกันสิ หมายเลข 2 การสื่อสารน่ะเป็นเรื่องสำคัญสำหรับแอนดรอยด์นะ เพราะฉะนั้นอย่าบอกว่าเป็นเรื่องเสียเวลาสิ

หมายเลข 2 : ...รับทราบค่ะ

ซินเนีย : โอเค วันนี้เราจะทดสอบการทำงานของมอเตอร์ของทุกคน ฉันก็เลยอยากให้พวกเธอไปบอกทุกคนไปเจอกันที่ห้องทดสอบหน่อยน่ะ โดยเฉพาะเธอ หมายเลข 9

(หมายเลข 9 เลียนแบบเสียงของซินเนีย)

หมายเลข 9 : เธอจะต้องจำให้ขึ้นใจว่าจะต้องไปที่นั่น ก็เธอน่ะชอบถูกอย่างอื่นดึงความสนใจไปอยู่เรื่อยเลย... ใช่หรือเปล่าครับ

ซินเนีย : โอ้ รู้ดีนี่

หมายเลข 9 : ก็คุณพูดอย่างนั้นมาเป็นล้านรอบแล้วนี่ครับ ต้องเดาออกอยู่แล้ว

ซินเนีย : ถ้าอย่างนั้น ที่ห้องทดสอบภายใน 10 นาที เข้าใจแล้วใช่ไหม

หมายเลข 9 และหมายเลข 2 : รับทราบครับ/ค่ะ

(การตอบสนองของหมายเลข 2 รวดเร็วมากกว่าหมายเลข 9)

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : พวกเขาคือรุ่นต้นแบบของหน่วยใหม่ แต่... สำหรับผมแล้วพวกเขาคือครอบครัวเล็กๆ แสนน่ารัก... ไม่สิ น่าจะเป็นเหมือนนักเรียนมากกว่า ผมรู้สึกเจ็บปวดมากที่จะต้องส่งพวกเขาไปยังสนามรบ ถึงอย่างนั้น... สิ่งที่ผมทำได้ก็มีแค่การฝึกพวกเขาให้แข็งแกร่งพอที่ต่อกรกับอะไรก็ตามที่พวกเขาต้องเผชิญ

(ซินเนียหยุด และสีหน้าก็ทมึนลง)

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : อย่างน้อย... ผมก็คิดอย่างนั้น


หมายเลข 9 : คุณซินเนียครับ ผมมีเรื่องอะไรอยากถามคุณหน่อยครับ

ซินเนีย : อะ หมายเลข 9 หมายเลข 2 นี่พวกเธอสองคนชอบไปไหนมาไหนด้วยกัน หรือว่าฉันแค่เข้าใจผิดไปเองเนี่ย

หมายเลข 2 : แค่บังเอิญน่ะค่ะ ฉันแค่เอาเอกสารมาให้คุณเท่านั้นเอง

ซินเนีย : อ๋อๆ ขอบใจนะ แล้วเธอว่าจะถามอะไรนะ หมายเลข 9

หมายเลข 9 : เออ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรหรอกครับ พอดีผมเห็นหมายเลข 2 ผ่านมาก็เลยตัดสินใจตามเธอมาด้วยน่ะครับ

หมายเลข 2 : น่าขยะแขยงชะมัด

หมายเลข 9 : โถ่เอ้ย ไม่ใช่อย่างที่เธอคิดสักหน่อย

ซินเนีย : ชิ ถ้าพวกเธอสองคนจะจีบกันล่ะก็ไปที่อื่นเลยนะ หัดเกรงใจคนโสดอย่างฉันหน่อย

หมายเลข 9 : เดี๋ยว ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ผมมีเรื่องที่อยากถามคุณจริงๆ ครับ ชื่อของคุณเอามาจากชื่อของดอกไม้ใช่หรือเปล่า ดอกซินเนียน่ะครับ ทำไมคุณถึงชื่อแบบนั้นหรือครับ

ซินเนีย : ฉันไม่ได้ตั้งเองหรอก อดีตรุ่นพี่ที่ทำงานเป็นคนตั้งให้น่ะ

หมายเลข 9 : ครับ แล้วชื่อเนี่ยตั้งกันได้ง่ายๆ เลยหรือครับ

ซินเนีย : ถ้าแค่ชื่อเล่นก็ไม่เป็นปัญหาอะไรหรอก แต่ถ้าเป็นชื่อจริงล่ะก็พวกเธอจะต้องได้รับอนุญาตจากกองกำลังทหารสูงสุดของมนุษยชาติเสียก่อน ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวมันจะมีปัญหากับระบบบริหารน่ะ

หมายเลข 2 : อืม... แล้วพวกเราจะ...

ซินเนีย : หือ

หมายเลข 2 : พวกเราจะได้ชื่อบ้าง... หรือเปล่าคะ

(ซินเนียมีท่าทีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง)

ซินเนีย : แน่อยู่แล้วสิ... ถ้าพวกเธอผ่านการทดสอบทั้งหมด กับได้รับการบรรจุแล้วล่ะก็ ฉันว่าพวกเขาคงตั้งชื่อจริงให้พวกเธอเองแหละ

(หมายเลข 2 ดูดีใจเล็กน้อย)

หมายเลข 2 : อย่างนั้นเหรอคะ...

หมายเลข 9 : อะ หมายเลข 2 ได้เวลาตรวจสอบหน่วยความจำของพวกเราแล้วครับ พวกเราต้องไปที่ห้องจัดการระบบปฏิบัติการแล้วล่ะ

หมายเลข 2 : เข้าใจแล้ว... ขอบคุณมากเลยนะคะคุณซินเนีย

(ทุกอย่างหยุดนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนที่จู่ๆ สีหน้าของซินเนียก็ทมึนลง)

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : พวกเขาสองคนไม่มีทางได้รับชื่อจริงหรอก ในเมื่อร่างกายของหน่วยโยร์ฮามีแหล่งพลังงานอันทรงพลังซึ่งสร้างมาจากแก่นกลางของหุ่นยนต์ การมีวิทยาการของศัตรูอยู่ในร่างกายแบบนั้น...  ทำให้พวกเขาไม่ได้รับการยอมรับให้เป็นแอนดรอยด์จริงๆ พวกเขาจะต้องถูกเรียกด้วยหมายเลขรุ่นต่อไป มันเป็นมติตั้งแต่ตอนที่ผมประชุมกับเบื้องบนแล้ว นี่ผม... นี่ผมทำอะไรลงไปกันเนี่ย...


(ซินเนียพูดด้วยเสียงจริงจัง)

ซินเนีย : เมื่อสองสัปดาห์ก่อนพื้นที่ส่วนใหญ่ของทวีปยุโรปตะวันออกได้ตกไปอยู่ในมือของพวกหุ่นยนต์พวกเราไม่ใช่แค่ไม่สามารถเคลื่อนย้ายมังกรไปยังอาณาจักรแห่งพระจันทร์ได้ แต่แอนดรอยด์ยังเริ่มล่าถอยออกจากแนวหน้าแล้วด้วย

ซินเนีย : แต่ผมรู้ดีว่าเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น นั่นก็เพราะว่าแอนดรอยด์ไม่เหลือเจตจำนงค์ที่จะต่อสู้อีกต่อไปแล้ว พวกเราจึงต้องรีบผลิตหน่วย "โยร์ฮา" รุ่นใหม่ขึ้นมาอย่างเร่งด่วน ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ยังมีปัญหาอยู่อีกมาก

ซินเนีย : ถึงแม้พวกเขาจะแข็งแกร่ง แต่พวกเขาก็ต้องใช้แก่นกลางคุณภาพสูงจำนวนมากจากพวกหุ่นยนต์จนทำให้ค่าใช้จ่ายในการดำเนินการสูงเกินไป ถ้าให้ผมประมาณล่ะก็ พวกเราคงจะสร้างได้แค่ราวๆ 100 หน่วยเท่านั้น ด้วยจำนวนแค่เท่านี้คงทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างยากลำบากแน่ๆ

หมายเลข  : คุณซินเนียคะ ขอฉันเข้าไปได้หรือเปล่าคะ

ซินเนีย : อะ หมายเลข 2 มีอะไรอย่างนั้นเหรอ

หมายเลข 2 : ฉันมีคำถามน่ะค่ะ

ซินเนีย : ว่ามาได้เลย

หมายเลข 2 : ถ้าพวกเรารู้ค่าพิกัดสัมพัทธ์ของโลกตอนที่อยู่บนดาวเทียมแล้วพวกเราจะคำนวณตำแหน่งของตัวเอง ทั้งๆ ที่พวกเรามองไม่เห็นพื้นดินเพราะมีเมฆปกคลุมได้ยังไงหรือคะ

ซินเนีย : อืม... เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นไม่ค่อยบ่อยหรอกนะ แต่ถ้ามันเกิดขึ้นมาเธอก็ต้องคำนวณตำแหน่งของตัวเองจากเวลาในตอนนั้น กับดาวที่อยู่ในระยะสายตา อย่างเช่นพวกกลุ่มดาวนายพรานล่ะมั้ง

หมายเลข 2 : กลุ่มดาวนายพรานหรือคะ

ซินเนีย : ใช่แล้วล่ะ เมื่อก่อนพอมนุษย์มองไปยังท้องฟ้าตอนกลางคืน พวกเขาก็จะเอาการเรียงตัวของดาวไปเทียบกับพระเจ้าของพวกเขาน่ะ ถึงพวกเราจะไม่มีพระเจ้าที่นับถือแล้ว แต่การเรียงตัวของพวกดาวก็ยังเหมือนเดิม เพราะฉะนั้นถ้าพวกเรามองพวกมันดีๆ ล่ะก็...

(ซินเนียนึกอะไรบางอย่างออก)

ซินเนีย : อ้ะ นั่นสินะ... อย่างนี้นี่เอง ...

หมายเลข 2 : คุณซินเนีย เป็นอะไรไปหรือเปล่าคะ

ซินเนีย : ม่ะ ไม่มีอะไรหรอก อีกอย่างฉันต้องขอขอบคุณเธอมากนะ

หมายเลข 2 : เป็นคนที่แปลกซะจริง...

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : ใช่แล้ว ที่แอนดรอย์ไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้นั่นก็เป็นเพราะพวกเขาสูญเสียมนุษยชาติ สิ่งเดียวที่พวกเขาเชื่อมั่นไปยังไงล่ะ ถ้าเป็นอย่างนั้นพวกเราก็สร้างมันซะก็สิ้นเรื่อง แล้วผมจึงใช้เวลา 1 สัปดาห์ในการร่างแผนนั้นขึ้นมา

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : และนี่ก็คือบทสรุปทั้งหมด พวกเราจะต้องประกาศกับแอนดรอยด์ทุกนบนโลกว่ามนุษย์ชาติยังคงมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่าคงมีบางคนขอหลักฐาน และเพื่อโน้มน้าวให้พวกเขาเชื่อ พวกเราจะต้องสร้างเซิร์ฟเวอร์บนดวงจันทร์เพื่อถ่ายทอดการสื่อสารจากมนุษยชาติ

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : ตอนนี้พวกเราก็พอมีข้อมูลเกี่ยวกับมนุษยชาติที่รวบรวมไว้อยู่แล้ว เพราะฉะนั้นต้องเอามาใช้ได้แน่ๆ และเมื่อถึงตอนนั้นพวกเราก็จะเรียกเซิร์ฟเวอร์นี้ว่า "สภาแห่งมนุษยชาติ".

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : หลังจากนั้นเพื่อให้การติดต่อสื่อสารยังดำเนินต่อไป พวกเราจะต้องเตรียมกองกำลังแอนดรอยด์พิเศษมาทำงานเต็มเวลาที่ฐานดาวเทียมที่ 13 และจนกว่าแอนดรอยด์ทั้งหมดจะรู้ความจริงของสภาแห่งมนุษยชาติ แผนการนี้จะต้อง...

(ซินเนียชะงัก)

ซินเนีย (เสียงบรรยาย) : ไม่สิ นี่มันเป็นไปไม่ได้หรอก แผนนี้มันเสี่ยงเกินไป อีกอย่างพวกเราก็ไม่มีทางที่จะเก็บความลับไปได้ตลอดด้วย ฉันควรที่จะหยุด...

(ในตอนนั้นเอง เสียงของหมายเลข 9 ก็ดังขึ้นมา)

หมายเลข 9: เอ๋ คุณซินเนีย เป็นอะไรไปหรือครับ สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยนะครับ...

(ซินเนียพูดพร้อมกับตัวสั่น)

ซินเนีย : อ้ะ อ๋อ... ฉันดูเป็นอย่างนั้นเหรอ ไม่มีอะไรหรอก หมายเลข 9

(ซินเนียเอ่ยอีกครั้งด้วยเสียงต่ำ)

ซินเนีย : ไม่มีอะไรจริงๆ ...


(หมายเลข 9 พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง)

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : ตอนนี้หมายเลข 2 กำลังพักจากการทดสอบอยู่นอกห้องปฏิบัติการ และเมื่อเธอเตรียมพร้อมสำหรับการทดสอบเรียบร้อยแล้ว เธอก็รอให้ทางห้องปฏิบัติการเรียกตัว

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : ถึงอย่างนั้นสัญญาณเริ่มทดสอบของเธอก็ไม่ดังขึ้นตามกำหนด อีกทั้งก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ จากห้องปฏิบัติการ หลังจากที่เวลาเลยจากกำหนดการไป 15 นาที เธอจึงตัดสินใจว่าคงมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นกับระบบสื่อสาร แล้วกลับไปที่ห้องปฏิบัติการ

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : และตอนนั้นเองเธอก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นที่ห้องปฏิบัติการ...

(หมายเลข 2 สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง.)

หมายเลข 2 : เกิด... อะไรขึ้นน่ะ มีควัน... ออกมาจากห้องปฏิบัติการเหรอ...!

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : มีควันออกมาจากฐานยิงภายในห้องปฏิบัติการ เมื่อเธอไปถึงโรงเก็บยานก็พบกว่าไฟฟ้าในบริเวณนั้นดับไปแล้ว และที่ทางออกทุกจุดก็มีแสงสัญญาณฉุกเฉินสีแดงกระพริบอยู่

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : มันคือเหตุไฟไหม้ แต่ว่าไฟไหม้บนดาวเทียมนั้นแตกต่างจากบนพื้นโลกอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่แค่ไม่มีทางให้หนีเท่านั้น แต่ที่สำคัญคือห้องปฏิบัติการยังเต็มไปด้วยอุปกรณ์ที่ไม่ได้มีความอันตรายน้อยไปกว่าดินปืนแม้แต่น้อย

(หมายเลข 2 เริ่มไอ)

หมายเลข 2 : หมายเลข 9... คุณซินเนีย... ไม่ต้องกังวลนะคะ ฉันมาแล้ว ...!

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : โดยไม่คิดอะไร เธอก็ตรงไปยังห้องของซินเนีย สภาพแรงโน้มถ่วงบนทางเดินทำให้เธอเดินไปอย่างยากลำบาก หลังจากเตะกำแพงไปเรื่อยๆ ในที่สุดเธอก็ไปถึงห้องปฏิบัติการของซินเนีย แล้วเปิดประตูออก

หมายเลข 2 : คุณซินเนีย...!!

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : และสิ่งที่เธอได้เห็นก็คือภาพของเอกสาร กับอุปกรณ์ต่างๆ ที่กำลังลุกไหม้ รวมถึงเพื่อนของเธอที่ล้มอยู่

หมายเลข 2 : หมายเลข 4... หมายเลข 21... เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอน่ะ

ซินเนีย : อั่ก...

หมายเลข 2 : คุณซินเนีย เกิดอะไรขึ้นหรือคะ ทุกคน...!

(ซินเนียอยู่ในสภาพที่จวนเจียนจะเสียชีวิต)

ซินเนีย : หมายเลข 2 ไม่นะ... รีบหนีไปจากที่นี่...

หมายเลข 9: ฮึ่ม!

(หมายเลข 9 โจมตีใส่หมายเลข 2)

หมายเลข 2: หวาา!!

(หมายเลข 9 กล่าวด้วยเสียงเลือดเย็น)

หมายเลข 9 : เอ๋... รุ่นสำหรับการต่อสู้อย่างเธอเป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ ด้วยนะครับ หมายเลข 2... ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถจัดการเธอได้ง่ายๆ สินะ

หมายเลข 2 : หมายเลข 9... ทำอะไรของนายน่ะ...

หมายเลข 9 : นี่ หมายเลข 2 เธอไม่รู้หรือครับ ว่ามีความลับบางอย่างเกี่ยวกับพวกเราหน่วยโยร์ฮา...

ซินเนีย : หมายเลข 9... อย่านะ...!

หมายเลข 9 : หุบปากไปซะ!!

(หมายเลข 9 เตะซินเนียจนอีกฝ่ายแน่นิ่ง)

ซินเนีย : อ้ากก!!

หมายเลข 2 : หมายเลข 9 หยุดนะ นายพูดเรื่องอะไรของนายน่ะ เขาไปทำอะไรให้นายกัน!

หมายเลข 9 : อะไร เขาหรือครับ ถ้าอย่างนั้น... เธอต้องไม่เชื่อแน่ๆ ว่าเขาสร้างหน่วยโยร์ฮาอย่างพวกเราขึ้นมายังไง... เธอรู้เรื่อง Black Box ที่พวกเรามีอยู่ในร่างกายใช่ไหมครับ พวกเราถูกบอกว่ามันเป็นแค่เครื่องปฏิกรณ์พลังงานงานนิวเคลียร์ที่ประสิทธิภาพสูงกว่าปกติ แต่... แต่ความจริงก็คือพวกเขากู้มันมาจากแก่นกลางของพวกหุ่นยนต์ แล้วเอามาใช้ซ้ำในร่างกายพวกเราต่างหากล่ะ!

(หมายเลข 9 หัวเราะแห้งๆ)

หมายเลข 9 : ตลกดีใช่ไหมล่ะครับ พวกเราอาจไม่ใช่มนุษย์ก็จริง แต่ที่สำคัญก็คือกลไกของพวกเราเป็นแบบเดียวกับพวกหุ่นยนต์เวรนั่น เพราะอย่างนี้ไงล่ะ พวกเราก็เลยไม่ได้เป็นแม้แต่แอนดรอยด์... พวกเรามันก็เป็นได้แค่ปีศาจเท่านั้น!

หมายเลข 2 : แต่ว่า... ถึงเรื่องนั้นจะเป็นความจริง.. การทำอย่างนี้มันก็มากเกิน....

หมายเลข 9 : เหรอครับ ผมก็แค่ช่วยสะกิดให้มันเกิดขึ้นเองนะ คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าทั้งหมดนี่เป็นแผนคุณซินเนีย บอกทุกคนว่ามนุษย์ยังมีชีวิตอยู่บนดวงจันทร์เพื่อทำให้แอนดรอยด์มีความตั้งใจที่จะต่อสู้ นี่มันแผนสกปรกชัดๆ

หมายเลข 9 : แต่แผนการน้อยๆ ที่เขายังทำไม่เสร็จนี่ ยังมีความเสี่ยงที่ข้อมูลจะรั่วไหลจากฐานบนดาวเทียมจนส่งผลกระทบกับเซิร์ฟเวอร์บนดวงจันทร์ได้ เพราะอย่างนั้นผมก็เลยตัดสินใจเขียนแผนของเขาใหม่

หมายเลข 9 : ผมเขียนให้ดาวเทียมที่ 13 มีทางพิเศษซึ่งจะเปิดออกเมื่อเวลามาถึง เพื่อให้พวกหุ่นยนต์เข้ามาทำลายได้ และเพียงเท่านี้ก็จะไม่มีใครดิดต่อกับเซิร์ฟเวอร์บนดวงจันทร์ได้อีกต่อไป

(หมายเลข 9 หันหลังกลับมาช้าๆ พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงราวกำลังปราศัย)

หมายเลข 9: ผมจะสร้าง "พระเจ้า" ขึ้นที่ผิวดวงจันทร์เพื่อแอนดรอยด์อย่างพวกเรา ผมส่งโปรแกรมขึ้นไปบนเซิร์ฟเวอร์เพื่อดำเนินแผนการแล้ว รวมทั้งพิมพ์เขียวของการออกแบบโยร์ฮาของพวกเราด้วย เพียงเท่านี้การสร้างหน่วยโยร์ฮาก็จะเป็นการให้กำเนิดพระเจ้า... แล้ว... พวกเราหน่วยโยร์ฮาก็จะมีพระเจ้าเพื่อให้ยอมสละชีวิตจริงๆ ไงล่ะ... นี่ หมายเลข 2 ผมคิดว่าจะเรียกแผนการนี้ว่า "โครงการโยร์ฮา" อ้ากกก!!

(เมื่อหันมา หมายเลข 2 ก็แทงดาบใส่หมายเลข 9)

หมายเลข 2 : ขอร้องล่ะ... หมายเลข 9... นาย.. เสียสติไปแล้ว...

หมายเลข 9 : อั่ก... อึก... ตอนนี้... ไม่มีทาง... ที่จะหยุดแผนนี้ได้แล้ว... พวกเราทั้งหมดจะ... ถูกสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง... แต่ผมก็ดีใจนะ... ที่ตัวผมในตอนนี้... ถูกฆ่าด้วยมือของเธอ...

หมายเลข 2 (เสียงบรรยาย) : หลังจากที่ฆ่าหมายเลข 9 ฉันก็ล้มลงกับพื้น... ฉันคิดว่าตัวเองเห็นหมายเลข 9 กำลังยิ้มอยู่หลังเปลวเพลิง ถึงมันจะเป็นแค่รอยยิ้มเล็กๆ ก็ตามที

หมายเลข 9 (เสียงบรรยาย) : นี่ หมายเลข 2 เธอคิดว่าทำไมพวกเราถึงเกิดขึ้นมาหรือครับ

หมายเลข 2 (เสียงบรรยาย) : ฉันไม่รู้หรอก หมายเลข 9 ฉันไม่รู้... ฉันเชื่อว่า... คงจะมีเพียงโศกนาฏกรรมที่รอพวกเราอยู่ในอนาคต และ... พวกเราทำเรื่องผิดพลาดมาตลอด พวกเราไม่มีวัน... ได้รับ... การอภัย... ไม่มีทาง