Spoil Drag on Dragoon 3 Part 24 ป่าที่แปดเปื้อน

ซีโร มิไฮล์ และสาวกทั้ง 4 คนเริ่มออกเดินทางเข้าสู่ป่าซึ่งถูกปกคลุมด้วยหมอกสีเหลือง และเพื่อคอยดูสถานการณ์ข้างหน้าให้กับเพื่อนร่วมกลุ่ม มังกรขาวจึงบินขึ้นไปบนท้องฟ้า

มิไฮล์ : ถ้าอย่างนั้นข้าจะคอยดูจากข้างบนให้นะ จะตั้งใจเต็มที่เลย!
ซีโร : อืม ตามนั้นก็แล้วกัน

เมื่อมิไฮล์ผละจากกลุ่มไป ทั้ง 5 คนก็วิ่งไปตามทางเบื้องหน้า แต่ไม่นานนักทหารประจำดินแดนก็เข้ามาขัดขวางพวกเธอเอาไว้

ดีโต : เฮ้ๆๆๆ หมอกพวกนี้มันอะไรกันเนี่ย ป่านี่มันมีอะไรแปลกๆ จริงๆ ด้วยไม่ใช่หรือไง
เดคาดัส : นั่นสิครับ แต่ว่า...
ดีโต : แต่ว่าอะไรกันห่ะ ถ้าเจ้าจะบอกว่าความรู้สึกไม่ดีนี่ยอดเยี่ยมไปเลย หรืออะไรประมาณนั้นล่ะก็ ข้าฆ่าเจ้าแน่

เดคาดัส : อึกกก...
ทหาร 1 : ทำไมท่านออคตาถึงไปอยู่กับพวกซีโรล่ะ
ทหาร 2 : จะเพราะอะไรก็ไม่สำคัญหรอก ยังไงซะตอนนี้ท่านออคตาก็เป็นศัตรูของพวกเราแล้ว

ทหาร 3 : ท่านทรีอยู่ที่ไหนกัน
ทหาร 1 : ไม่รู้สิ... พวกเราติดต่อนางไม่ได้มาสักพักแล้วล่ะ
ทหาร 3 : งั้นก็ส่งคนส่งสาสน์ไปอีกคนสิ!

พวกซีโรจัดการเหล่าทหารไปเรื่อยๆ ทว่ากลับมีวิญญาณร้ายปรากฏตัวออกมา พวกมันพุ่งเข้าสิงศพของทหารที่เสียชีวิต ก่อนเข้าโจมตีพวกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงอย่างบ้าดีเดือด

ออคตา : โฮะๆ พวกวิญญาณเข้าสิงศพแล้วขอรับ!
เดคาดัส : ร่างของมนุษย์คงดึงดูดให้พวกวิญญาณมาน่ะครับ
เซนท์ : พวกมันจะเข้ายึดร่างกาย แล้วบังคับร่างให้ต่อสู้กับซึ่งมีชีวิตสิน้าา

ซีโร : เห พวกมันชอบของอย่างนี้เหรอเนี่ย
ดีโต : ก็ศพมันเป็นภาชนะชั้นดีเลยนี!
ทหาร 1 : ไอ้เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงบัดซบเอ้ย!

ทหาร 2 : ท่านทรีช่วยปลดปล่อยพวกเราจากการกดขี่ในอดีต พวกเราจะตอบแทนนางด้วยชีวิตของพวกเราเอง
ทหาร 3 : กำลังเสริม ขอกำลังเสริมด่วน!
ทหาร 1 : ป่านี่มันมีอะไรแปลกๆ ไปแฮะ... หมอกพวกนี้มันอะไรกัน

ทหาร 2 : พวกเรามีเวลาไปสนใจเรื่องนั้นทีไหนกันเล่า ถ้าพวกเราไม่รีบหยุดมังกรตัวนั้นไว้ล่ะก็ มีหวังมันได้เผาพวกเราไปพร้อมกับป่าแน่!

พวกซีโรรวมมือกันจัดการกับทหาร รวมไปถึงร่างของอีกฝ่ายที่ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิงจนหมด แต่ไม่ทันไรพวกเธอก็ต้องเผชิญหน้ากับทหารของดินแดนแห่งป่าอีกครั้ง ทั้งยังมีอันเดดกลุ่มใหญ่รออยู่ข้างหน้าด้วย

ออคตา : โฮะๆ ดูเหมือนศัตรูจะมีลิ่วล้ออยู่นับไม่ถ้วนเลยนะขอรับ
เดคาดัส : อาาา...
ออคตา : โฮ อะไรกันเดคาดัส เรื่องนี้ทำให้เจ้ามีอารมณ์ด้วยหรือขอรับ

เดคาดัส : อะ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ข้าแค่รู้สึกไม่ดีที่ต้องมาจัดการกับคนอ่อนแอน่ะครับ... 
ดีโต : เจ้าสัมผัสไม่ได้จริงๆ เหรอว่าป่านี่มันมีอะไรผิดปรกติน่ะ
ซีโร : เป็นอย่างนั้นเหรอ

ออคตา : ขอรับ มีทั้งวิญญาณ กับอันเดดเต็มไปหมด
ซีโร : อ๋อ เจ้าพวกนั้นมันน่ารำคาญชะมัดเลยเนอะ
ดีโต : ไม่ใช่แค่นั้นสักหน่อย หมอกนี่มัน... น่าจะคือพิษนะ

ซีโร : พิษ อย่างงั้นเหรอ... เอาเถอะ คงไม่เป็นอะไรหรอก
ดีโต : ไม่เป็นอะไรตรงไหนกันเล่า
เดคาดัส : ต้องมาสู้กับวิญญาณ กับพวกอันเดดพวกนี้เนี่ยช่างเสียเวลาจริงๆ นะครับ

เซนท์ : อะ ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ แต่ข้าคงหวังให้คนต่ำต้อยอย่างเจ้าคิดเรื่องซับซ้อนกว่านี้ไม่ได้หรอกเนอะะะ
เดคาดัส : ต่ำต้อยเหรอ ข้ากับเจ้าก็เป็นสาวกเหมือนกันนะ เซนท์
เซนท์ : อะ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย ถึงพวกเราจะเป็นสาวกเหมือนกัน แต่ข้าเป็นสาวกชั้นสูงกว่าเจ้านะ ก็ข้าน่ะสมบูรณ์แบบสุดๆ เลยไม่ใช่หรือไงล่าาา

ดีโต : เดคาดัส เจ้าอย่าเผลอไปฆ่าเซนท์มันซะล่ะ เพราะถ้าจะต้องมีใครเป็นคนลงมือฆ่าเจ้าบ้านี่ล่ะก็ ข้าจะเป็นคนทำเอง

แต่ถึงพวกซีโรจะสามารถล้มอันเดดได้ทั้งหมด ก็ยังมีนักเวทมนต์ผู้ใช้ศพเข้ามาโจมตีพวกเธออีกระลอก

ซีโร : อีกแล้วเหรอ ทำไมถึงได้ไม่จบไม่สิ้นอย่างนี้เนี่ย
ออคตา : เหมือนพวกมันกำลังเล่นสนุกกับเหยื่อเลยนะขอรับ
เดคาดัส : เล่นสนุก... กับเหยื่อ....

ซีโร : ข้าเกลียดการต้องมาฆ่าทีละคนๆ อย่างนี้ชะมัด แน่จริงก็เข้ามาพร้อมกันให้หมดเลยสิ!
ดีโต : เฮ้อ... ข้าเห็นด้วยกับความคิดคราวนี้ของเจ้านะซี แต่พอมาทบทวนดูแล้วมันชวนสยองพึลึกแฮะ
เซนท์ : เจ้าเนี่ยชอบยั่วโมโหเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงของพวกเราจริงๆ น้าาา ดีโต~

ดีโต : หนวกหูหน่า ถ้าเจ้ายังเสนอหน้าอีกข้าฆ่าเจ้าแน่
เซนท์ : นี่พวกเจ้ารู้หรือเปล่าว่าพวกแฟร์รี่ทำให้อากาศเป็นมลพิษด้วยการเรอน่าาา
ออคตา : โอ้ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยขอรับ

ซีโร : อย่าไปหลงเชื่อจะดีกว่านะ เจ้านี่ก็ดีแต่โม้ไปอย่างนั้นแหละ
เซนท์ : ก็นี่ไงล่ะครับ ที่ป่านี่มีหมอกพิษก็เป็นเพราะว่าที่นี่มีแฟร์รี่อยู่เยอะไงล่ะ ไม่เห็นพวกมันกันเลยหรือครับ เอาจริงเหรอเนี่ย อย่าบอกนะว่าข้าเป็นคนเดียวที่เห็นน่ะะะ
ดีโต : เกลียดเจ้านี่จริงๆ สิพับผ่า

ซีโร : อาาา ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ ไอ้พวกผู้ใช้ศพ @$%#$@&^%&^#%&@ ไอ้พวกหมอนแมลงเอ้ย!!
เซนท์ : หึๆๆ บางทีพวกศัตรูอาจจะอยากจะเพิ่มแมลงสายพันธ์ใหม่ให้ป่านี้ก็ได้นะคร้าบบบ
ซีโร : อึก

เซนท์ : เหอ
ซีโร : ถึงรออีกนานเท่าไรข้าก็ไม่หัวเราะหรอก ไม่เห็นจะขำตรงไหน แถมไม่เข้าใจมุกด้วย

ซีโรเลิกสนใจสาวกผมดำ แล้วหันไปจัดการกับศัตรูตรงหน้าต่อ และเมื่อถึงลานกว้าง พวกเธอก็ได้พบกับสิ่งมีชีวิตหน้าตาประหลาดตนหนึ่ง มันเป็นตุ๊กตาเด็กร่างยักษ์ที่มีข้อต่อ และท้องอันใหญ่โตสีม่วง มันคืออาร์มิซาเอล เทพรับใช้ของทรีนั่นเอง

อาร์มิซาเอลขยับร่างกายดังกร๊อบแกร๊บ ก่อนวิ่งพุ่งเข้าหาผู้บุกรุกอย่างรวดเร็ว เสียงเด็กทารกร้องไห้ดังไปทั่วเมื่อพวกมันถูกพวกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงตอบโต้กลับ และมันก็ยังทำให้ตุ๊กตาทารกอีกจำนวนมากวิ่งเข้ามาหาพวกหญิงสาวด้วย

ซีโร : อะไรน่ะ ตุ๊กตาอย่างนั้นเหรอ
เซนท์ : ดีจริงๆ เลยนะคร้าบบบ เขาว่ากันว่ามีแต่ผู้ที่มีหัวใจบริสุทธิ์เท่านั้นถึงมองเห็นเทพตุ๊กตาน้อยพวกนี้ได้นะคร้าบบบ
ซีโร : หยุดพูดมากแล้วไปสู้ได้แล้ว

กองทัพอาร์มิซาเอลพุ่งเข้าโจมตีพวกเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงอย่างไม่ลดละ และไม่ว่าซีโรจะจัดการพวกมันไปเท่าไร ก็ดูเหมือนจำนวนของพวกมันไม่ได้ลดลงเลย

ซีโร : เหอะ ข้าชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ
ดีโต : พวกมันเป็นตุ๊กตาที่ดื้อด้านชะมัดเลยว่าไหม
ซีโร : ให้ตายเถอะ ข้าเบื่อที่จะเล่นกับเจ้าพวกตุ๊กตาพวกนี้แล้ว!

เดคาดัส : ใจเย็นก่อนครับท่านซีโร หากพวกเราค่อยเป็นค่อยไปแบบต้นกกลู่ตามลมจะง่ายกว่าการดึงดันโค่นต้นโอ๊กนะครับ
ซีโร : พล่ามบ้าอะไรของเจ้าน่ะ!
มิไฮล์ : ซีโร เจ้าเรียกข้าเหรอ ซีโร

ซีโร : ใช่ ข้าเรียกเอง จัดการพวกมันทีซิ
มิไฮล์ : แฮะๆ เจ้าต้องการข้าล่ะซิ ต้องการข้าแล้วใช่ไหมล่ะ
ซีโร : เลิกพูดแล้วไปจัดการงานของเจ้าได้แล้ว

ดีโต : ไม่เลวนี่ เจ้ามังกรเด็กโข่ง
มิไฮล์ : ใช่ไหมล่ะ ข้าเจ๋งเนอะ ข้าเจ๋งเนอะ
ซีโร : อา ข้าเกลียดอะไรอย่างนี้ชะมัด เกลียดๆๆๆ!!!

ออคตา : โฮะๆ ท่านซีโรไม่ชอบงานที่ต้องทำซ้ำซากทุกวันสินะขอรับ
ซีโร : ข้าไม่ได้ชอบงานอะไรทั้งนั้นแหละ
ดีโต : แล้วงานฆ่าคนล่ะ

ซีโร : นั่นก็ไม่ได้ชอบสักหน่อย มันก็แค่กิจวัตรทั่วไปที่ต้องทำเท่านั้น

ตอนนั้นเอง จู่ๆ อาร์มิซาเอลก็พากันหันไปกลิ้งศีรษะของตุ๊กตาตัวใหญ่กว่าไปมา พวกซีโรจึงหยุดมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และแล้วร่างของทรีก็ปรากฏขึ้นอย่างไร้ที่มาเมื่อหนึ่งในศีรษะของอาร์มิซาเอลกลิ้งผ่านหน้าไป หญิงสาวผมสีม่วงซึ่งยืนค่อมหลังอยู่เงยหน้าขึ้น พร้อมเอ่ยทักทายพี่สาวด้วยเสียงเกียจคร้าน และรอยยิ้มที่มุมปาก

ทรี : อา... อะไรกัน ท่านพี่ซีโรเองเหรอเนี่ย
ซีโร : อ๋อ ทรีอย่างนั้นเหรอ พอดีตอนนี้ข้ากำลังรีบ เพราะงั้น... เจ้าพร้อมจะตายแล้วใช่ไหม

ซีโรเดินเข้าใกล้น้องสาว จากนั้นจึงตวัดดาบชี้ไอีกฝ่ายด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มระบาย เรียกเสียงหัวเราะจากเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงลำดับสาม

ทรี : หึๆๆ ก็ไม่เลวนะ แต่ว่า... ป่านี่... มีบางอย่างผิดปรกติไป... ท่านไม่ได้ยินเลยเหรอ เสียงร้องไห้น่ะ

ทรีหันไปมองรอบๆ ก่อนเอียงคอถามคนเป็นพี่ ซีโรจึงกวาดสายตาไปรอบตัว แต่เมื่อไม่ได้ยินสิ่งใดนอกจากเสียงของสายลม และเสียงนกร้องจากไกลๆ หญิงสาวก็ยักไหล่ด้วยท่าทีไม่ใส่ใจ

ทรี : ท่านพี่วันที่รักของพวกเรา... คือคนที่กุมความลับเอาไว้... นางอยู่ข้างหน้านี้... ลึกเข้าไปในป่า...

สิ้นเสียงของหญิงสาวผมสีม่วง อาร์มิซาเอลก็พากันระเบิดตัวออกเป็นชิ้นๆ และเมื่อศีรษะของพวกมันหล่นลงบนพื้น ร่างของทรีก็หายไปจากบริเวณนั้นแล้ว