Spoil NieR Automata Part 19 คำตอบที่ต่างออกไป

POD 042 ได้ลอบติดต่อกับ POD 153 เขาแจ้งอีกฝ่ายว่าความทรงจำของ A2 ได้ถูกรวมกับข้อมูลของ 2B และเขาจะทำการจับตาดูเธอต่อไป และก่อนที่จะตัดการติดต่อ POD 153 ก็ไม่ลืมบอกให้เขาระวังตัวเพราะตอนนี้หุ่นยนต์จำนวนมากได้สูญเสียการควบคุมตัวเองไปแล้ว

A2 ฟื้นขึ้นมากลางทะเลทรายโดยมีจักรกลสนับสนุนที่เธอไม่ต้องการอยู่เคียงข้าง POD 042 รายงานว่าจากการต่อสู้กับหุ่นยนต์ยักษ์ก่อนหน้านี้ ทำให้ทรายเข้าไปในที่กรองเชื้อเพลิงของเธอจนได้รับความเสียหาย เขามีข้อมูลว่ากลุ่มต่อต้านมีการใช้ชิ้นส่วนชนิดเดียวกันอยู่ และแนะนำให้เธอรีบเปลี่ยนชิ้นส่วนให้เร็วที่สุดก่อนที่ร่างกายส่วนอื่นจะขัดข้องตาม

ที่หน้าทางเข้าค่าย แอนดรอยด์สาวได้พบกับหุ่นยนต์ประหลาดตนหนึ่งที่ร้องขอความช่วยเหลือเพราะกำลังถูกหุ่นยนต์อื่นทำร้าย แม้จะไม่เข้าใจว่าเหตุใดหุ่นยนต์ถึงต่อสู้กันเอง A2 ก็เข้าไปจัดการจักรกลที่เสียสติทั้งหมด ก่อนเดินเข้าไปหาหุ่นยนต์ตนนั้น

"ขอบคุณมากเลยครับที่ช่วยผมเอาไว้"
"แกเองก็เป็นหุ่นยนต์เหมือนกันนี..."
"เดี่ยวก่อนครับ ผมไม่มีความคิดที่จะสู้กับคุณหรอก ผมชื่อว่าปาสคาล แล้วถึงผมจะเป็นหุ่นยนต์ก็จริง แต่ผมก็เกลียดการต่อสู้ทุกรูปแบบครับ"

"อาฮะ แล้วยังไงล่ะ พวกหุ่นยนต์น่ะไม่มีวิญญาณสักหน่อย พวกมันก็เป็นแค่เครื่องยนต์สำหรับฆ่าที่มีชื่อเก๋ๆ เท่านั้นแหละ พวกมันฆ่าพวกพ้องของฉันไปตั้งเท่าไรแล้ว และฉันก็สาบานไว้แล้วว่าจะต้องให้พวกมันได้ชดใช้สิ่งที่พวกมันทำไว้"

"อ๋อ นั่นสินะ เข้าใจแล้วครับ ถ้าสิ่งนี้จะช่วยปลอบโยนวิญญาณของคุณได้ ก็เชิญได้เลยครับ"

ปาสคาลยืนนิ่ง รอรับการลงทัณฑ์เพื่อช่วยระบายความคับแค้นของอีกฝ่ายแทนพวกพ้องของตนที่สังหารแอนดรอยด์ไป แต่เมื่อ A2 เห็นท่าทางมุ่งมั่นเต็มไปด้วยเจตนาที่จะรักษาสันติของหุ่นยนต์ตรงหน้า เธอก็ล้มเลิกความคิดนั้น

"คุณจะ... ไม่ฆ่าผมเหรอครับ"
"หุบปาก แล้วรีบไปก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจซะ"
"คุณ... ไม่สิ ไม่มีอะไรหรอกครับ ต้องขอบคุณมากเลยนะครับ"

หุ่นยนต์ทำท่าเหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาเลือกที่จะบินจากไป A2 มุ่งหน้าเข้าไปในค่ายกลุ่มต่อต้าน และเมื่อแอนเนโมเนเห็นโยร์ฮาสาว เธอก็ร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตา ด้วยคิดว่าตนเป็นผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวจากเหตุการณ์บนเขาคาอาลา ที่ทำให้เธอต้องสูญเสียเพื่อนคนสำคัญไปมากมาย รวมไปถึงพันธมิตรอย่างโยร์ฮารุ่นต้นแบบทั้ง 4 คนที่ได้พบในตอนนั้นด้วย

"หมายเลข 2 เธอยังไม่ตายอย่างนั้นเหรอ"
"ขอโทษที่ไม่เคยติดต่อไปเลยนะ แอนเนโมเน"
"แค่เธอรอดมาได้ก็พอแล้วล่ะ แต่ฉันเสียใจจริงๆ ที่ต้องบอกว่าเพื่อนร่วมรบของเธอทุกคนเขาจากไปนานแล้ว ฉันเองก็จำเป็นต้องฆ่าหมายเลข 21 ด้วยมือคู่นี้"

"... ขอโทษด้วยนะ"
"ไม่หรอก... ก็มัน... อ๋อ จริงสิ เธอรู้ไหมว่ามีสมาชิกหน่วยโยร์ฮาคนหนึ่งที่ชื่อว่า 2B เขาหน้าตาเหมือนเธอเปี๊ยบเลย แล้วเขาก็..."
"เขาตายแล้ว"

"ว่ายังไงนะ"
"2B ตายแล้ว ฉันเป็นคนฆ่าเขาเอง เขาติดไวรัสตรรกะน่ะ"
"อย่างนั้นเองเหรอ... ถ้าอย่างนั้น เธอทำตัวตามสบายที่ค่ายของเราได้เลยนะ ฉันจะให้คนช่วยพาเธอดูรอบ..."

"ไม่จำเป็นหรอก ความทรงจำของ 2B ถูกเก็บไว้ในดาบเล่มนี้แล้วล่ะ"
"เข้าใจแล้ว เธอใช้ห้องเก่าของเขาได้นะ ตอนนี้ฉันเป็นคนดูแลค่ายนี้ แล้วฉันจะบอกเรื่องของเธอกับทุกคนให้เอง"

หลังจากทักทายกับสหายเก่าแล้ว A2 ก็ตามหาซื้อที่กรองเชื้อเพลิงจากพ่อค้าในค่าย ทว่ากลับไม่มีใครมีมันอยู่เลย เธอจึงกลับไปหาแอนเนโมเนอีกครั้ง อีกฝ่ายบอกว่าตอนนี้พวกเธอไม่มีที่กรองเชื้อเพลิงเหลืออยู่เลย และแนะนำให้เธอไปพบกับปาสคาลซึ่งเป็นผู้ผลิตโดยตรง ชื่อของหุ่นยนต์ที่เพิ่งเจอทำให้โยร์ฮาอดตกใจไม่ได้ที่แอนดรอยด์ทำการค้าขายกับศัตรู แอนเนโมเนจึงพยายามยืนยันความน่าเชื่อถือของปาสคาลให้คนตรงหน้าฟัง

"หุ่นยนต์ในหมู่บ้านของเขาไม่เหมือนที่อื่นนะ พวกเขาไม่เคยทำอันตรายพวกเราเลย"
"ฉันไม่เอาด้วยหรอก งั้นช่างเรื่องที่กรองนั่นเถอะ"
"นี่อาจจะฟังดูเหลือเชื่อไปหน่อย แต่พวกเรากับพวกเขาเป็นพันธมิตรกัน แล้วก็การแลกเปลี่ยนอุปกรณ์กันในตอนที่จำเป็น เพื่อเป้าหมายแล้วเราจะมัวมาเลือกวิธีการไม่ได้หรอกนะ อีกอย่าง พวกเราก็ทำใจฆ่าหุ่นยนต์ที่ขอยอมแพ้แล้วไม่ลงด้วย"

เมื่อได้ยินดังนั้น A2 ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ อีกทั้ง POD 042 ก็ยังคงเตือนให้เธอรีบเปลี่ยนที่กรองโดยเร็ว และยืนยันถึงความสัมพันธ์อันดีกับหมู่บ้านของปาสคาล เธอจึงจำใจต้องไปยังหมู่บ้านของศัตรูอย่างไร้ทางเลือกอื่น

ที่หมู่บ้านของหุ่นยนต์ แอนดรอยด์สาวยังไม่อยากไว้วางใจเหล่าสมาชิกหมู่บ้านที่มองการมาของเธอเป็นเรื่องปรกติทั้งๆ ที่ควรเป็นศัตรูกัน เธอพบกับปาสคาลซึ่งกล่าวขอบคุณเธอที่ช่วยเหลือเขาไว้อีกครั้ง แต่เมื่อถูกถามถึงธุระที่มาที่นี่ A2 กลับไม่ตอบอะไร จน POD 042 ต้องพูดแทน และยังแนะนำให้เธอผูกมิตรกับอีกฝ่าย กระนั้นแอนดรอยด์สาวก็ยังไม่อาจเปิดใจให้หุ่นยนต์ได้

หลังจากออกตามหาอุปกรณ์สำหรับสร้างที่กรองเชื้อเพลิงได้ครบแล้ว A2 ก็กลับมายังหมู่บ้านหุ่นยนต์ ปาสคาลรีบทำที่กรองเชื้อเพลิงให้แอนดรอยด์สาวทันทีโดยไม่อิดออด เมื่อได้รับน้ำใจจากอีกฝ่าย เธอก็เริ่มเปิดใจยอมรับหุ่นยนต์ในหมู่บ้านนี้ขึ้นเล็กน้อย และยินดีให้ความช่วยเหลือตอบแทน แม้มันจะทำให้คนมนุษย์สัมพันธ์แย่อย่างเธอต้องอึดอัดใจบ้างก็ตาม ปาสคาลเองก็ได้ลองสอบถามความคิดเห็นของ A2 ว่าพวกเขาที่เป็นพวกรักสันติ จำเป็นต้องฟื้นฟูความสามารถในการต่อสู้เพื่อป้องกันตัวเองหรือไม่ เพราะหากพวกเขาเริ่มฝึกฝนการต่อสู้อีกครั้ง นั่นก็อาจทำลายเจตนารมย์ที่ไม่ต้องการต่อสู้ของพวกตน แต่โยร์ฮาแล้วก็ไร้ความเห็นกับเรื่องนี้ และบอกว่ามันเป็นเรื่องที่เขาต้องตัดสินใจเอง

ก่อนออกจากหมู่บ้าน A2 ได้พบกับหุ่นยนต์ 2 ตนซึ่งให้ความเคารพปาสคาลที่เขาสร้างหมู่บ้านสงบสุขนี้ขึ้นมา และเพื่อเป็นการตอบแทน พวกเขาจึงอยากหาอะไรมอบให้อีกฝ่าย สิ่งที่พวกเขาคิดว่าจะทำให้หัวหน้าหมู่บ้านดีใจได้นั่นก็คือหนังสือปรัชญาที่มีอยู่ในค่ายกลุ่มต่อต้าน โยร์ฮาจึงเสนอตัวไปเอาหนังสือจากแอนเนโมเนให้ทั้งสอง เพราะเธอเองก็ติดหนี้บุญคุณปาสคาลเช่นกัน

แอนดรอยด์สาวกลับมาพบแอนเนโมเนที่ค่ายกลุ่มต่อต้าน เมื่อได้ฟังเรื่องราว หัวหน้าค่ายจึงมอบหนังสือปรัชญาเล่มหนึ่งที่เพิ่งอ่านจบให้โยร์ฮานำไปให้ปาสคาล พร้อมทั้งฝากแร่ทองไปให้อีกฝ่ายด้วย การที่หุ่นยนต์มีความสนใจในหลักปรัชญาทำให้แอนเนโมเนอดแปลกใจไม่ได้ และสงสัยว่าบางทีพวกเธออาจเข้าใจหลักการคิดของศัตรูน้อยกว่าที่คิด นอกจากนั้นเธอยังบอกว่าวิธีการพูดของ A2 ดูเป็นผู้นำมากขึ้น แต่คนถูกชมกลับบ่ายเบี่ยงว่าเธอยังไม่อาจเทียบกับโรส ผู้นำคนก่อนของกลุ่มต่อต้านได้แม้แต่น้อย เมื่อได้ยินชื่อของหัวหน้าผู้จากไปของตน แอนเนโมเนก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนเชื้อเชิญให้โยร์ฮาสาวไปดูข้อมูลความทรงจำในเหตุการณ์การต่อสู้บนเขาคาอาลาที่เธอบันทึกไว้ เพื่อที่พวกเธอซึ่งเป็นผู้รอดชีวิตจะไม่ลืมเลือนเรื่องราวในครั้งนั้น

ที่หมู่บ้านของหุ่นยนต์ ปาสคาลกำลังอ่านหนังสือปรัชญาอยู่ ถึงแม้เขาจะคิดว่าผู้ประพันธ์มีแนวความคิดที่ลึกซึ้ง แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าอีกฝ่ายได้ละทิ้งหนทางที่ถูกต้อง และเลือกเส้นทางที่บ้าบิ่น เขาปิดหนังสือลง แล้วตัดสินใจที่จะออกไปศึกษาหาคำตอบนี้ด้วยตนเอง

เมื่อออกมาจากที่พัก หุ่นยนต์เด็กต่างพากันชวนปาสคาลให้มาเล่นกับพวกตน แต่หัวหน้าหมู่บ้านก็เตือนอีกฝ่ายให้อ่านหนังสือจบเสียก่อน และยังสอนให้เด็กๆ ไม่พูดโกหกอีกด้วย แล้วตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงบางอย่างดังกึกก้องขึ้น

A2 ซึ่งกำลังจะมุ่งหน้าไปที่หมู่บ้านหุ่นยนต์ได้รับการติดต่อจากปาสคาลที่มีน้ำเสียงตื่นตระหนก เขาบอกว่าตอนนี้ที่หมู่บ้านกำลังเผชิญกับเหตุวิกฤต แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้ว่าบอกว่ามันคือเรื่องอะไร สัญญาณก็ถูกตัดขาดไปเสียก่อน แอนดรอยด์สาวจึงรีบมุ่งหน้าไปหาอีกฝ่าย และภาพที่เห็นก็ทำให้เธอต้องตกใจ เมืองที่เคยสงบสุขกำลังมีไฟลุกไหม้ขึ้นแทบทุกส่วน ที่สำคัญหุ่นยนต์ในหมู่บ้านกลับกำลังทำร้าย และกินกันเองด้วย

ปาสคาลรีบเข้ามาพบกับโยร์ฮา แต่เขาก็ไม่อาจอธิบายได้ว่าเพราะเหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เพราะจู่ๆ ชาวบ้านส่วนหนึ่งก็เกิดบ้าคลั่ง และทำร้ายเพื่อนของตนเองอย่างไม่มีเหตุผล เขาได้รวบรวมพวกเด็กๆ อพยพหนีไปที่อื่นแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือชาวบ้านที่เหลือได้อย่างไร A2 จึงบอกให้เขารีบหนีไป และเธอจะเป็นคนจัดการเรื่องทางนี้เอง

A2 เข้าต่อสู้กับหุ่นยนต์ที่กำลังบ้าคลั่งท่ามกลางเมืองที่ลุกเป็นไฟ ชาวบ้านที่เคยเป็นมิตรกลับกลายเป็นศัตรู แอนดรอยด์สาวที่ไม่รู้วิธีช่วยเหลือจึงทำได้เพียงปลิดชีพของอีกฝ่ายเท่านั้น และเมื่อการต่อสู้สิ้นสุดลง เธอก็ไม่สามารถตรวจพบสัญญาณผู้รอดชีวิตตนใด ก่อนที่เธอจะได้รับการติดต่อจากปาสคาล แล้วมุ่งหน้าไปสมทบอีกฝ่ายที่โรงงานร้าง

ที่โรงงานร้างปาสคาลกำลังยืนอยู่กับเด็กๆ ที่มีท่าทีซึมเศร้าสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขากล่าวขอบคุณที่แอนดรอยด์ให้ความช่วยเหลือพวกตน หุ่นยนต์มีความสามารถในการซ่อมแซมตัวเองก็จริง แต่ปาสคาลก็อธิบายว่าหากแกนกลางซึ่งระบุความเป็นตัวของหุ่นยนต์แต่ละตนถูกทำลาย พวกเขาก็ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีก ปรกติแล้วหุ่นยนต์จะเก็บชิ้นส่วนนี้ไว้ในจุดที่ปลอดภัย ทว่าชาวบ้านนั้นถูกทำลายร่างกายไปทั้งหมด นั่นหมายความว่าแกนกลางของพวกเขาย่อมถูกทำลายไปด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ 2B กำจัดหุ่นยนต์ที่บ้าคลั่งในโรงงานร้างไปจนหมดแล้ว สถานที่แห่งนี้จึงค่อนข้างปลอดภัยสำหรับพวกเด็กๆ แต่ A2 ก็ยังต้องการข้อมูลที่มากขึ้นเพื่อหาทางป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องอันตรายขึ้นอีก และในตอนนั้นเอง POD 042 ก็ได้รับข้อมูลจากเครือข่ายของ POD ว่ามีหุ่นยนต์จำนวนมากกำลังเข้าล้อมที่ที่พวกเธออยู่ ไม่ทันขาดคำ หุ่นยนต์ดวงตาสีแดงสองตนก็บุกเข้ามาในโรงงาน แม้แอนดรอยด์สาวจะสามารถจำกัดพวกมันได้อย่างรวดเร็ว แต่สถานที่แห่งนี้ก็ไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว เธอและปาสคาลจึงรีบออกจากห้องเพื่อป้องกันไม่ให้มีหุ่นยนต์อื่นเข้ามาทำร้ายเด็กๆ ได้อีก

แอนดรอยด์และหุ่นยนต์ร่วมผนึกกำลังกันเป็นครั้งแรก แม้จะสามารถทำลายพวกมันไปได้มาก ทว่าศัตรูกลับเข้ามาเรื่อยๆ ราวไม่รู้จักหมด ปาสคาลจึงขอให้ A2 ช่วยถ่วงเวลาไว้ขณะที่เขาไปทำอะไรบางอย่าง เวลาผ่านไปจนแอนดรอยด์สาวที่รับมือกับศัตรูคนเดียวเรื่มเหนื่อยอ่อน แต่พวกมันก็ยังบุกเข้ามาไม่หยุด

"อย่ากลัวไปเลยครับคุณ A2 ผมจัดการทางนี้เอง!"

เสียงของปาสคาลดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏของหุ่นยนต์ยักษ์โกไลแอทที่เขาเข้าควบคุมร่างกายเอาไว้ ปาสคาลบังคับร่างใหม่ของตนเข้าต่อสู้กับหุ่นยนต์บ้าคลั่ง และด้วยร่างกายที่ใหญ่กว่าก็ทำให้เขาสามารถกำจัดอีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย

"ผมจะฆ่าพวกคุณ... ผมจะฆ่าพวกคุณเอง! ผมจะต้องปกป้องพวกเด็กๆ เอาไว้ให้ได้!"

หุ่นยนต์ผู้เคยกล่าวว่าตนเกลียดการต่อสู้ได้เปลี่ยนใจเข้าห่ำหั่นกับเผ่าพันธ์เดียวกันที่ทำร้ายคนสำคัญของเขาอย่างไร้ความปราณี เขายิงเลเซอร์ทำลายอีกฝ่ายทั้งหมด แต่แล้วหุ่นยนต์โกไลแอทอีกตนก็พุ่งตัวขึ้นจากทะเล ทั้งสองก็เผชิญหน้ากัน แล้วปาสคาลก็รวบรวมพลังทั้งหมดโจมตีจนสามารถทำให้อีกฝ่ายระเบิดจมลงสู่ก้นทะเลได้

หุ่นยนต์หัวหน้าหมู่บ้านกลับมารวมตัวกับแอนดรอยด์สาว ก่อนที่ทั้งคู่จะรีบวิ่งกลับเข้าไปในโรงงานร้าง แต่แล้วภาพของหุ่นยนต์น้อยที่นอนแน่นิ่งสิ้นชีวิต โดยมีแท่งเหล็กแทงกลางลำตัว ซึ่งปรากฏตรงหน้าก็ทำให้ปาสคาลส่งเสียงสะอื้นออกมาด้วยความเจ็บปวด เขาทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ยกมือขึ้นกุมหัวของตัวเอง

"ไม่... ไม่นะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้..."

พวกเด็กๆ ตัดสินใจฆ่าตัวตาย แกนกลางถูกทำลายทำให้ไม่อาจฟื้นคืนชีวิตให้ แต่เหตุใดพวกเขาถึงทำเช่นนี้กัน

"ผมสอนพวกเขาทุกอย่าง... ทั้งความคิด อารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดของผม ผมคิดว่ามันจะช่วยพวกเขาได้ในอนาคต แต่ทำไมกันล่ะ..."

"นายสอนอะไรให้พวกเขากัน พวกเขาถึงทำเรื่องอย่างนี้น่ะ"

"สอนให้กลัวครับ..."

"นายหมายความว่ายังไง"

"ผมสอนพวกเด็กๆ ว่าความกลัวเป็นยังไง ผมคิดว่าถ้าพวกเขาได้รู้จักมันแล้ว พวกเขาจะได้ระวังตัวเอง ไม่เข้าไปยุ่งกับเรื่องอันตราย แต่ว่า... นี่มัน..."

"ความกลัวกดดันพวกเขา ทำให้พวกเขาฆ่าตัวตายสินะ"

"ถ้าผมรู้ว่ามันจะเป็นอย่างนี้ ผมคงไม่..."

ปาสคาลที่รู้สึกผิดกับสิ่งที่ตนทำลงไปด้วยความปรารถนาดีค่อยๆ ลุกขึ้นยืน และเมื่อ A2 หันไปหา เขาก็ตัดสินใจอะไรบางอย่างได้

"คุณ A2 ครับ ช่วยอะไรผมอย่างหนึ่งได้ไหมครับ ผม... ผมมีชีวิตต่อไปด้วยหัวใจที่แตกสลายแบบนี้ไม่ได้แล้ว ผมอยากให้คุณ... ผมอยากให้คุณลบความทรงจำของผม หรือถ้าทำอย่างนั้นไม่ได้ ผมก็อยากให้คุณฆ่าผมซะ"

A2 มองหน้าของหุ่นยนต์พันธมิตรคนแรกของเธอ แล้วเกมจะให้เราเลือกว่าจะช่วยเจาะระบบลบความทรงจำ ฆ่าปาสคาล หรือเดินจากเขาออกไปเฉยๆ แต่เพื่อให้เข้าเนื้อเรื่องของเกมได้โดยสมบูรณ์ จะขอเขียนแบบลบความทรงจำนะคะ

ในระบบความทรงจำของปาสคาล เสียงของเขาที่แนะนำตัวเองตอนเจอกับแอนดรอยด์โยร์ฮาครั้งแรก เสียงของเด็กๆ ที่เรียกร้องชวนเขาเล่น เสียงร้องด้วยความหวาดกลัวของเด็กๆ สิ่งที่เขาสอนอีกฝ่าย คำสัญญาที่เขาให้ไว้ ทุกอย่างค่อยๆ ถูกทำให้หายไปราวไม่เคยมีอยู่ และก่อนที่เขาจะลืมเลือนตัวตนของตัวเองไป ปาสคาลก็เอ่ยคำสุดท้ายออกมา

"ขอบคุณมากครับ คุณ A2... ขอบคุณจริงๆ"

ร่างของปาสคาลหงายหลังล้มลง เริ่มเข้าสู่กระบวนการเดินระบบของตนใหม่อีกครั้ง แอนดรอยด์สาวเรียกชื่อของอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนเดินออกไปจากโรงงาน ลบเลือนตัวตนของเธอที่มีส่วนร่วมในความทรงจำอันเจ็บปวดของเขา และแบกรับพวกมันเดินหน้าต่อไปเพียงลำพัง

เกร็ดความรู้

• หนังสือปรัชญาที่แอนเนโมเนให้ A2 นำไปให้ปาสคาลคือ Pensées หรือ Thoughts เป็นงานเขียนของ Blaise Pascal นักปรัชญาที่เป็นต้นแบบชื่อของปาสคาล มีเนื้อหาเกี่ยวกับการปกป้องความเชื่อของศาสนาคริสต์ และอธิบายแนวความคิดแบบการเดิมพันของปาสคาล (Pascal's Wager)
• หนังสือปรัชญาที่ปาสคาลอ่านก่อนจะเกิดเหตุการณ์วุ่นวายขึ้นคือ Thus Spoke Zarathustra เป็นนิยายที่ประพันธ์โดยฟริดริค นิตเช่ (Friedrich Nietzsche) นักนิรุกติศาสตร์และนักปรัชญาชาวเยอรมัน ผู้มีแนวความคิดแบบอัตถวนิยม และได้ชื่อว่าเป็นบิดาของแนวคิดเสรีนิยมสมัยใหม่ เขาค่อนข้างต่อต้านแนวคิดทางศาสนาในยุคนั้นที่นิยมให้คนทำตามกันโดยไม่ต้องคิดพิจารณา และห้ามสงสัยหรือตั้งคำถามกับความเชื่อ 
• Blaise Pascal นั้นเป็นนักปรัชญาสายอนุรักษ์นิยมที่เชื่อในพระเจ้ามาก ทั้งยังเชิญชวนให้ผู้อื่นเชื่อตาม โดยในแนวความคิดแบบการเดิมพันของปาสคาลนั้น เขาอ้างว่าการเชื่อว่าพระเจ้ามีอยู่จริงไม่ทำให้เราเสียอะไร แต่หากไม่เชื่อแล้วพระเจ้ามีจริง เราย่อมตกนรกหมกไหม้ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ปาสคาลในเกมจะไม่เชื่อความคิดของนิตเช่เท่าใดนัก
• การที่หุ่นยนต์เด็กฆ่าตัวตายเพราะกลัวความตายนั้นน่าจะเป็นการเปรียบเทียบกับหลักปรัชญาการเดิมพันของปาสคาล ซึ่งให้คนเลือกตอบเพียงว่าจะเชื่อ หรือไม่เชื่อในพระเจ้า เพียง 2 ตัวเลือก  แต่ในความจริงอาจจะมีคนที่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง หรือเชื่อในพระเจ้า แต่เป็นพระเจ้าของศาสนาอื่นอยู่ด้วยเช่นกัน ซึ่งปาสคาลในเกมเองก็มีความเชื่อว่าหากสอนให้เด็กๆ กลัว พวกเขาจะคอยระวังตัวมากขึ้น แต่สุดท้ายเขาก็พบว่าความกลัวนั้นอาจได้ผลลัพท์ที่ต่างออกไป ไม่ใช่เพียงถ้าไม่กลัวก็จะเอาตัวไปเสี่ยงอันตราย หรือถ้ากลัวแล้วจะไม่ยุ่งกับเรื่องอันตราย
• นิตเช่มองว่ามนุษย์ต้องยอมรับและเผชิญความจริงที่เกิดขึ้นในชีวิต หาทางแก้ปัญหานั้นไปเรื่อยๆ โดยไม่คิดหนี เขาคิดว่าศาสนาสอนให้คนหนีปีญหา และรอคอยให้อำนาจที่เหนือกว่าอย่างพระเจ้าเป็นผู้กำหนดชีวิต โดยไม่คิดกำหนดเรื่องเหล่านั้นด้วยตัวเอง
• ความคิดของนิตเช่ที่ตรงข้ามกับการเดิมพันของปาสคาลอย่างเห็นได้ชัดอีกข้อคือ นิตเช่มองว่าความจริงแท้นั้นไม่มีอยู่จริง ไม่มีอะไรที่จริงหรือเท็จอย่างฐาวร เพราะทุกอย่างนั้นไม่มีความแน่นอน และสามารถเปลี่ยนตามกาลเวลา หรือโอกาสได้เสมอ
• วลีที่โด่งดังของเขา และคนไทยน่าจะพอได้ยินบ้างคือ "พระเจ้าตายไปแล้ว" และ "หากเจ้ามองนรก นรกจะมองตอบเจ้าเช่นกัน"
• ประโยคพระเจ้าตายไปแล้ว ของนิตเช่เป็นที่ถกเถียงเรื่องการตีความอย่างมาก เพราะพระเจ้ามีชีวิตเป็นอมตะ หากพระองค์ตายนั้นย่อมหมายความว่าพระองค์ไม่เคยมีตัวตน แต่ในใจความหลักของประโยคนี้นั้นก็ยังหมายถึงการให้เราก็ต้องช่วยเหลือรับผิดชอบ กำหนดชีวิตให้ตัวเอง เลิกงมงายกับเรื่องที่ไม่อาจพิสูจน์ได้ หรือหวังพึ่งผู้อื่น
• โดยส่วนตัว ประโยคพระเจ้าตายไปแล้ว อาจเปรียบเหมือนการที่เอเลี่ยน และมนุษย์ ซึ่งถือเป็นผู้ให้กำเนิดหุ่นยนต์ และแอนดรอยด์ เหมือนที่พระเจ้าเป็นผู้สร้างมนุษย์ ได้ตายไปหมดแล้ว จึงถึงเวลาที่พวกเขาควรจะรับผิดชอบ และกำหนดชีวิตด้วยตัวเองเช่นกัน 
• นิตเช่ยังบอกอีกว่าที่พระเจ้าตาย เป็นเพราะมนุษย์เป็นผู้สังหารพระองค์เอง เนื่องจากเราได้ค้นพบอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้ตัวตนของพระเจ้าหมดความสำคัญ และจะหายไปในที่สุด ซึ่งคล้ายกับการที่หุ่นยนต์ฆ่าเอเลี่ยนเพราะตนวิวัฒนาการมากกว่า
• หากหลังจากนี้ถ้าเราบังคับ A2 หรือ 9S กลับไปที่หมู่บ้านของหุ่นยนต์ เราจะได้พบกับปาสคาลที่สูญเสียความทรงจำไปหมดสิ้น จำไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขากำลังทำความสะอาดหมู่บ้านที่เต็มไปด้วยซากขยะไร้ค่า โดยไม่รู้เลยว่าขยะเหล่านั้นคือชิ้นส่วนของชาวหมู่บ้านคนสำคัญที่ตนเคยพยายามปกป้องไว้