Spoil Drag on Dragoon 3 Part 25 ความแปลกใจ
หลังจากที่ได้เผชิญหน้ากับทรี พวกซีโรก็ก่อกองไฟเพื่อพักผ่อนอีกครั้ง และก่อนที่ทั้ง 6 คนจะเริ่มออกเดินทางต่อ เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงก็เดินไปพูดคุยกับสมาชิกกลุ่มของเธอ
ดีโต : ถ้าอย่างนั้นเจ้าคนบ้าตุ๊กตาที่ชื่อว่าทรีเนี่ยก็คือน้องสาวของเจ้าสินะ ซี
ซีโร : อืม ลำบากชะมัด
ดีโต : แล้วนางแปลกอย่างนี้มาตั้งแต่ตอนเด็กๆ เลยหรือเปล่าน่ะ
ซีโร : ตอนเด็กๆ เหรอ ไม่รู้สิ
ดีโต : ข้าชักรู้สึกเห็นใจทรีขึ้นมาเลยแฮะ ก็แค่ตอนนี้น่ะนะ แต่จะว่าไป ช่วงนี้พวกเราไม่ค่อยได้อยู่กันตามลำพังเท่าไร เจ้า... คิดถึงข้าบ้างไหม
ซีโรเลิกสนใจสาวกผมสีน้ำตาลแล้วหันไปพูดคุยกับสมาชิกกลุ่มคนอื่นๆ
ซีโร : นางมีอะไรแปลกๆ ไปหรือเปล่า
ออคตา : หมายถึงท่านทรีหรือขอรับ ปรกตินางก็ชอบทำตัวแปลกๆ อยู่แล้ว ข้าเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนางเท่าไร แต่มีเรื่องหนึ่งที่ข้าสังเกตได้ขอรับ
ซีโร : อะไรล่ะ
ออคตา : ตามปรกติแล้วข้าจะรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาทุกครั้งที่ได้เห็นท่านทรี แต่ครั้งนี้ข้ากลับไม่รู้สึกอย่างนั้นแม้แต่น้อยเลยขอรับ ความปรารถนาเร่าร้อนทั้งหมดของข้าคงจะกลายเป็นของท่านซีโรซะแล้วล่ะขอรับ
ซีโร : นั่นชมกันเหรอ
ออคตา : ถึงอย่างไรก็ตาม ดูเหมือนท่านทรีจะทิ้งคำสำคัญไว้ให้พวกเรานะขอรับ
เดคาดัส : อือ...
ซีโร : เฮ้
เดคาดัส : อะ ต้องขอโทษด้วยครับ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะเมินท่านซีโรนะครับ
ซีโร : เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่เหรอ
เดคาดัส : อะ เออ... คือว่า ข้าก็แค่นึกถึงท่านโฟร์ขึ้นมาน่ะครับ
ซีโร : หืมมม แสดงว่าเจ้ายังนึกเรื่องของนางได้อยู่สินะ
เดคาดัส : อย่ากังวลไปเลยครับ เพราะว่าตอนนี้หัวใจของข้าเป็นของท่านแต่เพียงผู้เดียว
ซีโร : เจ้าดูเงียบๆ ไปนะ
เซนท์ : ทู... ชื่อนี้มีอะไรบางอย่างกวนใจข้านะคร้าบ หรือว่าข้าไม่เคยเห็นนางในสายตาาา ไม่สิ ก็ข้าเป็นคนที่ใส่ใจคนอื่นเสมอนี่นาา...
ซีโร : ทูเหรอ ก่อนหน้านี้เจ้ากับนางเคยทำงานด้วยกันน่ะ
เซนท์ : ทำงานด้วยกัน ข้ากับคนที่ชื่อว่าทูเคยทำงานด้วยกัน... หรือครับ
ซีโร : มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรแล้วล่ะ ลืมๆ ไปซะเถอะ
เซนท์ : ทู... ทู...
มิไฮล์ : ซีโร ข้าน่ะอยากแข็งแกร่งขึ้นล่ะ
ซีโร : เราทั้งสองคนก็เหมือนกันนั่นแหละ
มิไฮล์ : เจ้าคิดว่าข้าจะปลูกดอกไม้ไว้ที่ตาเหมือนเจ้าได้หรือเปล่า ถ้าได้ล่ะก็ ข้าคงทำให้มันโตแล้วก็บานนได้แน่ๆ เลย!
ซีโร : ดอกไม้นี่ไม่ใช่ของดีอะไรสักหน่อย อีกอย่างเจ้าก็ปลูกมันไม่ได้ด้วย เพราะก่อนอื่นเจ้าต้องให้คนอื่นจ่าย... ไม่สิ ไม่มีอะไรหรอก
มิไฮล์ : เอ๋ อย่ามากั๊กกันอย่างนี้สิ ซีโรใจร้าย!
ซีโร : ...
มิไฮล์ : ข้าก็แค่อยากเป็นมังกรตัวโตสุดแกร่งเท่านั้นเอง!
ซีโร : เอายังไงกันต่อดีล่ะ
มิไฮล์ : ข้าคิดว่าทรีพูดถูกนะ วันต้องซ่อนตัวอยู่ตรงไหนสักที่ในส่วนลึกของป่าแน่เลย
ดีโต : อาา ต้องไปเดินวนในป่านี่อีกแล้วอย่างนั้นเหรอ
ออคตา : โฮะๆๆ ถ้าอย่างนั้นเรามาค่อยๆ เดินกันดีหรือไม่ขอรับ จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาก
เดคาดัส : ออคตาพูดถูกแล้วครับ ไม่ว่าวันจะอยู่ที่นี่จริงหรือเปล่า พวกเราก็น่าจะไปพิสูจน์ดูนะครับ
ซีโร : ได้เลย งั้นรีบไปกันต่อเถอะ
ซีโร มิไฮล์ และสาวกทั้ง 4 คนเริ่มออกเดินทางอีกครั้ง แต่ไม่ทันไรมังกรขาวก็ร้องเรียกชื่อของคู่หูของตนขึ้นมา
มิไฮล์ : นี่ๆ ซีโร นี่ๆ ซีโร
ซีโร : เฮ้อ เจ้าช่วยบินขึ้นไปบนฟ้าแล้วมองหาวันกับทรีให้หน่อยสิ
มิไฮล์ : ทำไมกันล่ะ! เจ้าไม่ชอบให้ข้าอยู่ด้วยเหรอ เพราะว่าเจ้ารังเกียจกลิ่นของข้าใช่ไหมล่ะ
ซีโร : ไม่ใช่สักหน่อย ข้าก็แค่อยากเห็นเจ้ากางปีกอันใหญ่โตสวยสง่าของเจ้าบนท้องฟ้าน่ะ
มิไฮล์ : อะ อย่างนั้นเองหรอกเหรอ เข้าใจแล้ว งั้นเจ้าดูให้ดีนะ ดูให้ดีนะ!
เมื่อได้ยินคำยอโดยไม่เข้าใจเลยว่าอีกฝ่ายแค่หลอกล่อตน มิไฮล์ก็บินขึ้นฟ้าออกจากกลุ่มไป จึงมีเพียงเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และชายหนุ่มทั้ง 4 คนที่เข้าต่อสู้กับฝูงหมาป่า และทหารรักษาดินแดน ทว่าคราวนี้พวกเธอก็ได้พบกับทหารม้าเข้ามาขัดขวางด้วย
ซีโร : อีกแล้วเหรอ เจ้านี่มันเสียงดังหนวกหูน่ารำคาญชะมัด!
ดีโต : แต่เจ้าคือคนที่เสียงดังที่สุดเลยนะ ซี
ซีโร : ว่ายังไงนะ!
ดีโต : หึ ขอโทษด้วยคร้าบบบ
พวกซีโรสามารถจัดการพวกทหารได้หมด ทว่าก็มีอันเดดขึ้นมาจากพื้นดินจนพวกเธอไม่ได้หยุดพัก แถมเมื่อล้มพวกมันได้แล้ว ทั้ง 5 ก็ต้องปะทะกับเหล่าทหารอีกกอง และหลังจากนั้นพวกเธอก็ต้องสู้กับพวกอันเดดอีกครั้งราวกับว่าการต่อสู้ไม่มีวันจบ
ทหาร 1 : ป่านี่มันมีอะไรแปลกๆ นะ
ทหาร 2 : ใครจะไปสนเรื่องนั้นกันเล่า รีบไปฆ่านางได้แล้ว!
ทหาร 3 : อาาา ข้ารู้สึกคันไปทั้งตัวเลยยย
ทหาร 1 : แบบนี้พวกเราสู้ไม่ไหวหรอก!
ทหาร 2 : มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย!
มิไฮล์ : เอ๋ๆๆ เอ๋ๆๆๆ
ซีโร : เลิกส่งเสียงงี่เง่าได้แล้ว เจ้ามีอะไรอย่างนั้นเหรอ
มิไฮล์ : ซีโรรร ซีโรรร
ซีโร : เฮ้ นี่เจ้าไม่ได้ยินที่ข้าพูดหรือไง
มิไฮล์ : เอ๋ๆ ว่าไง ซีโร ข้าไม่ได้ยินเจ้าเลย! ซีโรเจ้าอยู่ที่ไหนเหรอ!
ซีโร : อะไรกันเนี่ย
ออคตา : บางทีป่านี่อาจส่งผลให้เขาสัมผัสถึงท่านไม่ได้นะขอรับ...
เมื่อไม่เห็นทางแก้อื่น พวกซีโรจึงยังคงมุ่งหน้าต่อสู้ต่อไปเรื่อยๆ
ออคตา : นี่มัน... แปลกจริงๆ...
ซีโร : อะไรอีกล่ะ เจ้างอกลูกกระแป๋งอันที่สามออกมาหรือยังไง
ออคตา : ไม่ใช่ขอรับ ไม่ใช่ ข้าหมายถึงท่านวันต่างหาก ทั้งๆ ที่นางน่าจะอยู่ในเมืองมหาวิหาร แล้วทำไมนางถึงมาอยู่ในป่านี้ได้ล่ะขอรับ
ซีโร : เรื่องนั้นเองเหรอ ข้าจะไปรู้ได้ยังไงกันล่ะ
ทหาร 1 : นั่นมันซีโรนี่นา นางอยู่นี่ นังกบฏอยู่ทางนี้!
ทหาร 2 : ได้โปรดปกป้องพวกเราด้วยเถอะครับ ท่านทรี!
ทหาร 3 : นี่มันชักจะแย่แล้วสิ... นางมาถึงนี่ได้ยังไงกัน!
ทหาร 2 : เห็นไหมล่ะ ข้าบอกแล้วไงว่าตำแหน่งการป้องกันของพวกเรามันไม่...
ทหาร 3 : หุบปากแล้วไปต่อสู้เถอะ เจ้าโง่เอ้ย!
แต่แล้วเมื่อผ่านทหารกลุ่มใหญ่มาได้ ระหว่างที่หญิงสาวผมเงินกำลังเดินอย่างไม่รีบร้อน จู่ๆ ไททัน 3 ตนก็กระโดดลงมาจากด้านบน พร้อมวาดดาบโจมตีเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงพร้อมกันทันที
ซีโรซึ่งถูกโจมตีโดยไม่ทันระวังตัวถูกกดลงบนพื้น เลือดสีแดงเข้มทะเลักออกมาจากร่างกาย เธออาศัยจังหวะที่ไททันยกดาบขึ้นเพื่อโจมตีอีกระลอก ลุกขึ้นเอาอาวุธปัดป้อง และกระโดดหลบคมดาบของอีกฝ่าย แต่อาการบาดเจ็บก็ทำให้เธอเสียท่าล้มลงจากแรงกระแทกตอนรับการโจมตี หญิงสาวพยายามลุกขึ้นพร้อมเลือดที่ไหลออกมาไม่หยุด เธอกะอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังสะบัดหน้าเงยขึ้นอย่างทระนงตัว
ซีโร : ของ... ของแค่นี่น่ะ...!
ทันใดนั้นดอกไม้ที่ตาขวาของซีโรก็ขยายตัวออก พร้อมกับของเหลวสีแดงที่พุ่งออกมาจากใจกลางของมัน ก่อนทีร่างใหม่ของหญิงสาวจะยื่นแขนออกมาข้างหนึ่ง ในขณะที่ร่างเดิมยังคงหอบหายใจ โดยมีสาวกอีก 4 คนมองมาด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
ซีโร : ทำอะไรข้าไม่ได้หรอกกก!
ออคตา : นั่นคือ... วิธีฟื้นตัวของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงอย่างนั้นเหรอ!
ทว่ายังไม่ทันที่ซีโรจะสร้างร่างใหม่ได้สำเร็จ ไททันก็ขว้างดาบเข้าโจมตีหญิงสาว เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงปัดการโจมตีในครั้งแรกได้ ทว่าอาวุธชิ้นที่สองก็ปักเข้าที่ใจกลางดอกไม้อย่างจังจนเธอกระเด็นกระแทกพื้นหลายตลบ ก่อนลอยไปถูกตรึงกับหน้าผา ซีโรพยายามออกแรงดิ้นเพื่อดึงดาบของศัตรูออก แต่มันก็ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย ตอนนั้นเองมิไฮล์ที่รับสัมผัสจากคู่หูได้อีกครั้งก็ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ มังกรน้อยรีบบินมาไปขัดขวางไททันทั้ง 3 ตนที่กำลังเข้าใกล้หญิงสาวเพื่อปลิดชีพของอีกฝ่าย
มิไฮล์: ซีโร!! ซีโร!! ซีโร!! เกิดอะไรขึ้นน่ะ เจ้าเจ็บหรือเปล่า!!
ดีโต : เจ้าเด็กโข่งจับสัมผัสความเจ็บปวดของซีโรได้เหรอ
เดคาดัส : ช่างเป็นสายสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งจริงๆ... เจ้าจะไปไหนน่ะ มิไฮล์ ท่านซีโรต้องการเจ้านะ
ดีโต : คิดจะหนีอย่างนั้นเหรอ คงกลัวจนฉี่เล็ดล่ะสิเจ้าเด็กโข่ง
มิไฮล์ : ข้าไม่ได้จะหนีนะ! แล้วก็ไม่ได้ฉี่เล็ดด้วย... ตอนนี้น่ะนะ
ดีโต : อะ นี่มันได้โอกาสแล้วนี่นา
ออคตา : โอกาสอะไรหรือขอรับ
ดีโต : ดูให้ดีสิ ตอนนี้ซีโรถูกปักอยู่ แถมนางก็ใช้พลังบ้าคลั่งอะไรของนางไม่ได้แล้วด้วย นี่มันได้โอกาสที่พวกเราจะรีบเผ่นกันแล้วน่ะสิ!
เดคาดัส : นั่นมัน...
ออคตา : นั่นมันออกจะ...
เซนท์ : มันจะได้ผลอย่างนั้นเหรอคร้าบบบ
ซีโร : พวกเจ้าคิดอย่างนั้นกันเหรอ!!
ในที่สุดมิไฮล์ก็สามารถล้มไททันทั้งสามตนลงได้ ก่อนที่มังกรขาวจะรีบเข้าไปหาซีโรทันที
มิไฮล์ : เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า!!
ซีโร : รีบดึงเจ้านี่ออกเร็วเข้า!!
มิไฮล์ใช้ปากดึงดาบของไททันที่แทงหญิงสาวออก ซีโรตกลงกระแทกพื้น เลือดมหาศาลจะพุ่งออกมาจากดอกไม้บนตาขวาของเธอขณะที่หญิงสาวกำลังสร้างร่างใหม่ขึ้นมา และภาพร่างที่ถูกย้อมด้วยสีแดงซึ่งกำลังพยายามยันกายออกมาก็ทำให้เอาเหล่าสาวกมีสีหน้าบอกไม่ถูก โดยเฉพาะดีโตที่แสดงความรังเกียจออกมาอย่างไม่ปิดบัง ก่อนหลับตาเบือนหน้าหนี
ดีโต : น่าขยะแขยงอะไรอย่างนี้เนี่ย
เซโร : เจ้าว่าอะไรน่าขยะแขยงนะ!
ดีโต : หวา ไม่มีอะไรหรอก
สาวกผมสีน้ำตาลรีบยกมือขึ้นทำท่ายอมแพ้หลังเห็นสายตาพิฆาตของเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผมเงิน แล้วซีโรก็เดินโซเซไปหยิบดาบของตนขึ้นมา จากนั้นจึงออกเดินนำไปโดยไร้อาภรณ์ อีกทั้งยังไม่สนสายตาของผู้ใด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น