Drag on Dragoon 3 DLC Memory of Intoners : Two Part.1
เนื้อเรื่อง DLC ส่วนของทูเป็นเหตุการณ์ที่เกิดหลังจากฉากเปิดเกม แม้จะยังไม่สามารถสังหารซีโรได้ แต่เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงลำดับ 2 ก็เริ่มออกเดินทางรอบโลกตามคำสัญญาที่มีให้กับเซนท์ ชายผู้ที่เป็นทั้งสาวก และคนรักของเธอ ระหว่างการเดินทาง ทั้งสองก็กำจัดเหล่าสัตว์ประหลาดไปด้วย เพื่อสร้างโลกอันแสนสงบสุขให้แก่มนุษย์ทุกคน ตามที่วัน พี่สาวคนโตของหญิงสาวต้องการ (เหตุการณ์ใน Drag on Dragoon 3 Cent Novella : The Jewel within My Palm)
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่ง กับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผู้งดงาม เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเป็นเด็กสาวผู้อ่อนโยน และร่าเริง แล้วถึงแม้คู่ของเธอจะไม่ได้เป็นบุรุษผู้ชาญฉลาดที่สุด... แต่เขาก็รักเธอจากใจจริง
นี่คือเรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง คู่รักที่รักกันมาก
วันที่ 14 เมษายน A.D. 999
"ข้าคือผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกนี้ ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะว่า... ข้าได้อยู่เคียงข้างชายที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกอย่างไรล่ะ"
ทู และเซนท์ออกเดินทางกำจัดสัตว์ประหลาดร้ายจนมาถึงดินแดนแห่งภูเขา หญิงสาวกระตือรือร้นที่จะเริ่มต้นทำงานของวันนี้มาก
ทู : เอาล่ะ มาเริ่มงานส่วนของวันนี้กันเถอะ!
เซนท์ : ครับ ท่านทู
ทู : โถ่ อย่าเรียกข้าว่าท่านทูสิ ตอนอยู่ด้วยกันสองคนเรียกข้าว่าทูเฉยๆ ก็พอ
ว่าเสร็จทั้งสองก็เริ่มล่าสัตว์ประหลาดไปเรื่อยๆ ทว่าไม่ว่าจะจัดการไปมากมายเท่าไร พวกมันก็ดูไม่ได้ลดจำนวนลงเลย
เซนท์ : ไม่ว่าพวกเราจะฆ่าไปเท่าไร พวกมันก็ยังมีออกมาเรื่อยๆ เลยนะครับ
ทู : อืม เหมือนไม่มีที่สิ้นสุดเลยเนอะ
เซนท์ : แต่มันก็ไม่เท่ากับความรักของข้าที่มีให้ท่านหรอกครับ
ทู : แฮะๆ เซนท์เนี่ยล่ะก็ แม้แต่เวลาอย่างนี้ก็ยังปากหวานอีก ยอดเยี่ยมจริงๆ เลยนะ
เซนท์ : ทั้งๆ ที่พวกเราอุตสาห์จัดการพวกผู้ครองดินแดนชั่วช้าไปแล้วแท้ๆ แต่ดินแดนกลับมาเต็มไปด้วยพวกสัตว์ประหลาดเช่นนี้... แม้แต่สาวกมากความสามารถอย่างข้าก็ยังอดรู้สึกเห็นใจโลกใบนี้ไม่ได้ครับ
ทู : เห็นใจโลกใบนี้เหรอ สุดยอดไปเลยเซนท์ เจ้าเนี่ยเท่จริงๆ ดูเป็นผู้ใหญ่จัง
คู่รักทั้งสองยังคงเดินทางต่อไปพร้อมหยอดคำหวานให้แก่กันล่ะกัน
เซนท์ : ท่านทูครับ เหนื่อยหรือเปล่าครับ
ทู : ข้าเหรอ ข้าสบายมาก นี่ก็เพื่อท่านพี่วันนี่นา
เซนท์ : นั่นสิครับ ตั้งแต่ที่ท่านวันขึ้นครองดินแดน อนาคตของพวกเราทุกคนก็สดใสขึ้น แต่ว่าข้าน่ะทำเพื่อท่านทู ไม่สิ ที่ข้าต่อสู้ก็เพื่อทูคนเดียวนะครับ
ทู : เอะ ไม่เอาหน่าเซนท์ เจ้าทำให้ข้าดีใจจนเกือบร้องไห้แล้วนะ
เหล่าสัตว์ประลาดยังคงเข้าโจมตีเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกไม่หยุด ทว่าพวกมันก็ไม่ได้คณนามือของทั้งสองแม้แต่น้อย
ทู : เอาล่ะ ไปจัดการพวกมันกันต่อเถอะ!
เซนท์ : ท่านทู... ไม่สิ ทู วันนี้พอแค่นี้ดีกว่าไหมครับ
ทู : ไม่ล่ะ ไปกันต่อเถอะ
เซนท์ : แต่ข้าจะยอมให้คนรักทำเรื่องฝืนร่างกายตัวเองได้อย่างไรล่ะครับ
ทู : ก็ได้ ข้าจะไม่ทำอย่างนั้นก็ได้ เพราะฉะนั้นเรียกอีกทีสิ เรียกข้าว่าคนรักอีกทีนะ
เมื่อเห็นท่าทีร่าเริงของอีกฝ่าย เซนท์จึงไม่ได้กล่าวอะไรอีก และติดตามเธอต่อไป
เซนท์ : ทู ถ้าไม่ไหวล่ะก็ ปล่อยพวกมันให้ข้าเป็นคนจัดการเองนะครับ
ทู : แต่ว่าข้าแข็งแรงกว่าเจ้านะเซนท์
เซนท์ : ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ข้าจะสูบความแข็งแรงส่วนเกินนั่นออกไปจากร่างของท่านเองครับ
ทู : ... ตาบ้า
ในที่สุดทู และเซนท์ก็สามารถจัดการสัตว์ประหลาดเกือบทั้งหมดได้ และที่อยู่ต่อหน้าของทั้งสองก็คือไททันสองตน
ทู : ท่านพี่วันคงดีใจกับเรื่องที่พวกเราทำเนอะ
เซนท์ : ครับ ทูเนี่ย ดูท่าจะรักท่านวันมากเลยนะครับ
ทู : อืม ข้าอยากเห็นท่านพี่วันยิ้ม รู้ไหมว่าเวลาที่นางยิ้มน่ะ นางน่ารักมากเลยล่ะ
ไม่นานนักทั้งสองก็สามารถล้มไททันลงได้ และสถานที่เป้าหมายต่อไปของพวกเธอก็คือดินแดนแห่งป่า ทูกับเซนท์จึงก่อกองไฟเพื่อพักผ่อนก่อนเริ่มงานอีกครั้ง
ทู : เฮ้อ เหนื่อยจังเลยนะ
เซนท์ : ต้องลำบากท่านจริงๆ ครับ ท่านทู
ทู : แต่พอได้เห็นหน้าของเซนท์ ข้าก็หายเหนื่อยแล้วล่ะ
เซนท์ : ขอบคุณครับ
ทู : แฮะๆๆ
เซนท์ : สำหรับเซนท์คนนี้แล้ว ไม่มีอะไรเป็นเกียรติไปกว่าการได้ช่วยเหลือท่านทูผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีหรอกครับ
ทู : เอ๋ อย่างนั้นเหรอ ข้าโอบอ้อมอารีเหรอ
เซนท์ : ครับ ก็ท่านเป็นผู้สร้างสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าให้กับเด็กๆ ที่รอดชีวิต ทั้งๆ ที่ท่านเองก็มีแต่เรื่องวุ่นวายรอบตัวนี่ครับ
ทู : ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วสิ จะให้ข้าทิ้งพวกเขาได้อย่างไรกันล่ะ!
เซนท์ : พวกเด็กๆ ดูเหมือนจะชอบสถานรับเลี้ยงของท่านมากเลยนะครับ
ทู : แฮะๆ ดีใจจัง พวกเขาน่ารักนะ ว่าไหม
เซนท์ : ใช่ครับ แถมพวกเขาก็ยังชอบซุกซนทำเรื่องอันตรายอยู่เป็นประจำอีกต่างหาก อะ แต่ท่านเองก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกันนี่ครับ ท่านทู
ทู : เอ๋ ใจร้ายจัง เซนท์ ข้าไม่ใช่เด็กสักหน่อย
เซนท์ : ต้องขออภัยด้วยครับ ท่านไม่ใช่เด็กหรอกครับ ถึงผิวของท่านจะทั้งเนียนนุ่ม แถมหอมหวานจนทำให้ข้านึกถึงทารกแรกเกิดก็เถอะ
ทู : เอะ ทารกแรกเกิดเหรอ
เซนท์ : ใช่แล้วครับ ท่านทูทำให้ข้าอยากปกป้องดูแลเหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสาจริงๆ ครับ
ทู : เฮ้อ ข้าชักไม่แน่ใจแล้วสิว่านั่นเป็นคำชมหรือเปล่าน่ะ
เซนท์ : เพียงได้เห็นรอยยิ้มสดใสของท่านทู ข้าก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วครับ
หญิงสาวผละจากชายคนรักมาที่กองไฟ หลังจากมองมันอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ตั้งคำถามขึ้นมา
ทู : เซนท์... ตอนนี้เจ้า... มีความสุขไหม
เซนท์ : ทำไมจู่ๆ ถึงถามอะไรอย่างนั้นล่ะครับ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า
ทู : ข้าน่ะ มีความสุขมาก ข้าได้รักกับชายที่รักข้าตอบ... พวกเราได้อยู่ด้วยกันทุกวัน ช่วยกันทำงานสร้างโลกที่ท่านพี่วันต้องการด้วยกัน... ทุกๆ อย่างช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ นะว่าไหม ข้ามีความสุข มีความสุขมากๆ ... แต่ข้าก็รู้สึกกลัวด้วย
เซนท์ : ...
ทู : เหมือนน้ำที่ถูกเทใส่แก้วจนล้นน่ะ การที่ข้ามีความสุขมากก็ทำให้ข้ากังวลว่ามันจะหกออกไปจนหมดด้วย ไม่รู้สิ... ฟังดูแปลกๆ ใช่ไหม
เซนท์ : ท่านทูครับ...
ทู : นี่... เซนท์ กอดข้าทีสิ ทำให้ข้ารู้สึกปลอดภัยที
เซนท์ : ครับ ไม่ว่าเมื่อไรก็ได้เสมอครับ
ทู : ข้ารักเจ้า เซนท์ รักมาก อยู่กับข้าตลอดไปนะ อย่าทิ้งข้าไปไหนนะ
หลังจากที่ทั้งสองพักผ่อน ทูก็พร้อมเริ่มออกเดินทางทำภารกิจของตนอีกครั้ง
ทู : ถ้าอย่างนั้น... พวกเราทำอะไรกันต่อดีล่ะ
เซนท์ : พวกเราไปจัดการพวกสัตว์ประหลาดในดินแดนแห่งป่าให้หมดกันดีหรือเปล่าครับ พวกสัตว์ประหลาดที่นี่เป็นภัยคุกคามมนุษย์มากเลย
ทู : ถ้าเจ้าว่าอย่างนั้นก็คงจริงแหละ ไปกันเถอะ
วันที่ 18 เมษายน A.D. 999
"ข้ารู้ดี ข้ารู้ว่าไม่มีทางที่ความสุขจะคงอยู่ตลอดไป เพราะฉะนั้น... ตอนนี้ข้าถึงอยากรักเขาจนสุดหัวใจ"
ทู และเซนท์มุ่งหน้าจัดการสัตว์ประหลาดในดินแดนแห่งป่า ทว่าคราวนี้พวกเธอกลับได้พบค่ายทหารของผู้ครองดินแดนคนก่อนด้วย
ทหาร 1 : บ้าหน่า นั่นมันเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงนี่นา!
ทหาร 2 : อย่าปล่อยให้นางมีชีวิตรอดออกไปจากป่านะ!
ทู : เซนท์ ทำไมมนุษย์พวกนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ
เซนท์ : ข้าคิดว่ากองกำลังของผู้ครองดินแดนคงยังประจำการอยู่ในบริเวณนี้ครับ
ทู : อย่างนั้นเหรอ... ถึงจะไม่ค่อยอยากก็เถอะ แต่เพื่อท่านพี่วันแล้ว ก็ช่วยไม่ได้เนอะ
เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง และสาวกของเธอเข้าโจมตีทหารของผู้ครองดินแดนคนก่อน แม้ฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามากี่คน นำปืนใหญ่มายิงใส่ หรือต้องเผชิญหน้าฝูงสัตว์ประหลาดไปด้วย พวกเธอก็ยังสามารถจัดการอีกฝ่ายได้โดยไม่ยากเย็น แล้วทูจึงสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
ทู : อะไรกัน พวกเขาอ่อนแอจัง แถมดูเหมือนจะบาดเจ็บกันอยู่ก่อนด้วยนะ
เซนท์ : แล้วยังดูสับสน กับได้รับบาดเจ็บหนักด้วยนะครับ
ทู : เซนท์ อย่างนี้ไม่ดีเลยไม่ใช่เหรอ เอาอย่างนี้ดีไหม ทำไมเราไม่ช่วยรักษาพวกเขาล่ะ เหมือนกับตอนที่เราทำให้พวกเด็กกำพร้าไง
เซนท์ : ท่านทู ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ ท่านก็รู้นี่ครับว่าทำไมตอนนั้นข้าถึงทำเช่นนั้น ทำไมข้าถึงใช้พลังแห่งเสียงเพลงของท่านช่วยรักษาพวกเด็กกำพร้า และเพิ่มพลังให้กับทหารของพวกเรา
ทู : ก็เพราะว่าเจ้าใจดีไม่ใช่เหรอ
เซนท์ : ... ไม่ใช่ครับ ที่ข้าทำเช่นนั้นก็เพราะว่าข้าอยากให้พวกเขาเป็นกำลังให้กับเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงต่างหาก และเพื่อการนั้นแล้วพวกเขาจำเป็นต้องมีสุขภาพที่ดี และร่างกายที่แข็งแรงขึ้น ข้าพยายามทำให้พวกเขากลายเป็นโล่ห์อันทรงพลังให้กับท่าน ข้าไม่ได้ใจดีอะไรตรงไหนหรอกครับ
ทู : ไม่จริงสักหน่อย เจ้าใจดีจะตาย สำหรับข้าแล้วเซนท์น่ะเป็นเป็นเจ้าชายผู้อ่อนโยนนะ
เซนท์ไม่ได้กล่าวอะไรอีก ทั้งสองยังคงบุกเข้าไปในป่าเรื่อยๆ จนกระทั่งได้พบกับฝูงไททัน
เซนท์ : ท่านทูครับ ท่านได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ
ทู : ว้าว เจ้านี่ยอดไปเลยเซนท์ ช่างเป็นชายที่แข็งแกร่งจริงๆ
เซนท์ : ไม่หรอกครับ ท่านทู ความแข็งแกร่งของข้าเป็นเพียงเศษเสี้ยวของท่านเท่านั้น ข้าแค่เก่งกว่าทหารคนอื่นๆ ของท่าน และหากจำเป็นล่ะก็ ข้าก็พร้อมจะสละชีวิตเพื่อท่านครับ
ทู : ไม่เอานะ เจ้าอย่าสละชีวิตเพื่อข้านะ ถ้าเซนท์ต้องตายเพราะข้าล่ะก็ ข้าต้องบ้าตายแน่ ไม่เอาอย่างนั้นนะ!
เซนท์ : ขอบคุณมากเลยนะครับ
ทู : เจ้าต้องไม่ตายเพราะข้านะ
เซนท์ : ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ข้าจะไม่ยอมตายแน่นอน ถึงถูกฆ่าก็จะไม่ยอมตายครับ!
หลังจากนั้นทั้งสองก็ยังคงต่อสู้อยู่เคียงข้างกันและกันต่อไป...
ท่ามกลางสงครามไร้ที่สิ้นสุด... เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงผู้อ่อนโยนได้รวบรวมเหล่าเด็กกำพร้าจากทุกหนแห่งมาดูแล เนื่องจากเธอไม่มีพ่อแม่ หญิงสาวจึงอยากช่วยเหลือผู้อื่นให้ไม่ต้องพบกับความเศร้าอย่างที่ตนต้องเผชิญ และไม่ว่าอย่างไร ชายผู้เป็นรักแท้ของเธอก็อยู่เคียงข้างเธอเสมอ
นี่คือเรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง คู่รักที่พยายามสนับสนุนกันและกันอย่างเต็มความสามารถ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น